Να καταργηθεί το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα!..

- Του ΠΑΝΑΓ. ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗ,
Ομοτ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών

lΟυδέν κακόν, αμιγές καλού: Είναι γνωστό ότι το κακό, δηλαδή η κρίση ήταν φυσικό επακόλουθο του διεφθαρμένου παλαιο-πολιτικού συστήματος, το οποίο με τον καιρό, εγκαθιδρύθηκε και ρίζωσε βαθειά στη χώρα μας από διεφθαρμένους πολιτικούς που το εκμεταλλεύθηκαν, προς ιδίον όφελος, εις βάρος της εθνικής οικονομίας της χώρας, αφού παράλληλα, φρόντισαν να εξασφαλίσουν καθεστώς ατιμωρησίας για τις πολιτικές –οικονομικές πράξεις τους, κατοχυρωμένου μάλιστα με σκανδαλώδεις συνταγματικές ρυθμίσεις περί ευθύνης υπουργών κ.α.
Στις δεκαετίες που πέρασαν βασίλευαν και δυστυχώς,βασιλεύουν ακόμα ως συνέπεια της ατιμωρησίας, η διαπλοκή, η διαφθορά, η φοροδιαφυγή, η φοροκλοπή, η αδιαφάνεια, η αναξιοκρατία, η ανισονομία,η ευνοιοκρατία, η οικογενειοκρατία, εγκαθιδρύοντας ταυτόχρονα ένα βολικό-διεφθαρμένο πελατειακό πολιτικό σύστημα για να τους διατηρεί στην εξουσία.
Δεν θα βρει κανείς, όσο κι αν ψάξει, ούτε ένα έντιμο και νομοταγή  πολίτη αυτής της χώρας πού να μην μπορεί ν’ απαριθμήσει σωρεία περιπτώσεων εντασσομένων στις αναφερθείσες κατηγορίες παραπτωμάτων, καθ’ ό και περιττεύει κάθε περαιτέρω αναφορά, περιοριζόμενοι μόνο στο θλιβερό γεγονός ότι η ανωτέρω υγιής (ως πότε;) μερίδα του ελληνικού πληθυσμού κατακλύσθηκε από αισθήματα αηδίας και περιφρόνησης προς τους πολιτικούς, τους οποίους θεωρεί υπεύθυνους για την αήθη κοινωνική αδικία την οποία υφίστανται. Αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί, που κόλλησαν  σαν στρείδια στο δημόσιο ταμείο (πολλοί τους αποκαλούν επιβήτορές του) δεν διστάζουν, θέλοντας να δείξουν την «συμπόνια» τους… να τους χαρακτηρίζουν, όταν μιλούν για τα φορολογικά, ως τα «μόνιμα υποζύγια»… Οι ίδιοι πάλι, χωρίς πέτσα ντροπής τολμούν να τους πείσουν ότι ψάχνουν ένα δίκαιο(!) φορολογικό σύστημα για όλους τους Έλληνες πλην όμως των ιδίων, αφού και τώρα που η κρίση μαστίζει το λαό ανελέητα, αυτοί απολαμβάνουν φοροαπαλλαγών, αμοιβών από επιτροπές και άλλων επιδομάτων μη συμπεριλαμβανομένων στο φορολογητέο τους εισόδημα.
Η απογοήτευση είναι απόλυτη όχι τόσο γι’ αυτήν την εμμονή τους να αυτοαπαλλάσσονται από φόρους και ευθύνες, αλλά περισσότερο από το γεγονός ότι δεν είναι ικανοί να προτείνουν τίποτε για παραγωγή και ανάπτυξη με συγκεκριμένα προγράμματα συνοδευόμενα από αναλυτικά χρονοδιαγράμματα με αρχή και τέλος. Επί δώδεκα μήνες τώρα βομβαρδίζουν το λαό με πάσης φύσεως βερμπαλιστικές αρλούμπες άνευ ουσίας και περιεχομένου, ενώ τα ΜΜΕ αντί να οργανώνουν συζητήσεις από ειδικούς για κάθε τομέα της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας που θα διαφώτιζαν το λαό προσκαλούν, σχεδόν πάντα, τους ίδιους πολιτικούς για να λέει ο καθένας το ποίημά του με τρόπο βαρετά και μονότονα επαναλαμβανόμενο. Με λίγα λόγια, συζητήσεις του επιπέδου της συμπαθούς, κατά τα άλλα κυρά-Κατίνας…. Οποία κατάπτωση…
Αβίαστα λοιπόν προκύπτει  ότι  το ισχύον πολιτικό σύστημα που τρέφει και συντηρεί πολιτικούς αυτού του επιπέδου πρέπει  επιτέλους να ξεριζωθεί και τη θέση του να καταλάβει ένα νέο, υγιές, δίκαιο και  δημοκρατικό που θα χαρακτηρίζουν: η ισότητα, η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη και μέριμνα, η αναλογική κατανομή των βαρών και τέλος η επιβολή αυστηρών κυρώσεων στους καταχραστές του δημοσίου χρήματος με κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών για πράξεις με βαριές συνέπειες εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και εις βάρος της ευημερίας του λαού. Αν λειτουργεί το «σκαμνί» τότε ο μέτριος ή ανεπαρκής πολιτικός θα φοβάται ν’ αναλάβει το αξίωμα του υπουργού αλλά και οι πρωθυπουργοί δεν θα παίρνουν εύκολα αποφάσεις σαν αυτές που μας οδήγησαν στην παρούσα καταστροφή. Το παραμύθι του «mea culpa» και ότι μας τιμώρησε ο λαός με την ψήφο του πρέπει να σταματήσει δια παντός.
Το γε νυν έχον, υπάρχει ελπίδα κατάργησης αυτού του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος;  Μπορούν τα σημερινά κόμματα να μεταλλαχθούν; Ποια κόμματα ευνοεί η συγκυρία της κρίσης για μετάλλαξη και σε ποιο βαθμό;
• Η Ν.Δ. Η  πρόσφατη ήττα της έφερε στην επιφάνεια όλες τις υποβόσκουσες εσωτερικές της αδυναμίες. Γνωστοί θήλακες, γνωστοί καιροσκοπισμοί, προσωπικές φιλοδοξίες, προσωπικές δυσαρέσκειες και ισχυρά ιδιοτελή συμφέροντα υπονόμευσαν το έργο και τις άοκνες προσπάθειες του αρχηγού της Α. Σαμαρά, καταλογίζοντάς του, όλως αδίκως, την ευθύνη της ήττας.
Ακόμα και νέα πρόσωπα, που μερικά τα υπουργοποίησε δύο φορές, έθεσαν θέμα ηγεσίας την επομένη της ήττας, ωσάν να μην είχαν μερτικό ευθύνης.
Η αχαριστία και ο καιροσκοπισμός σ’ όλο τους το μεγαλείο:
Το λάθος του Σαμαρά ήταν που δεν μπόρεσε, καίτοι εκλέχτηκε από τη βάση, να εξυγιάνει την ΝΔ χωρίζοντάς την «ήρα από το σιτάρι». Η ήττα κατέδειξε τις αδυναμίες της δομής της, αφού οδήγησε σε παραίτηση τον πιο παραγωγικό και ελπιδοφόρο αρχηγό της. Οι επικείμενες  εκλογές θα καταδείξουν την έκταση και το μέγεθος αυτού του λάθους της. Ο νέος αρχηγός, παρά τη μακρά του εμπειρία στα δρώμενα της Ν.Δ., διατηρώντας τα ίδια πρόσωπα σε εκλόγιμες θέσεις δεν πείθει ότι κομίζει κάτι το ανανεωτικό με τη δήλωσή του ότι θα διευρύνει τη λίστα με προσωπικότητες, όχι μόνον συγγενικών χώρων αλλά και του ίδιου του χώρου της Ν.Δ. Μόνον «φελλοί» απαντούν «παρών» σε τέτοια προσκλητήρια και είναι γνωστό ότι με φελλούς και παλιά-καμένα τούβλα δεν χτίζονται καινούργια σπίτια. Με Ν.Δ. καλύτερη διαχείριση ναι, όχι όμως ανανέωση.
• Το ΠΟΤΑΜΙ. Αυτό το κόμμα, ως γνωστόν, φύτρωσε από το πουθενά ως προϊόν του γεγονότος ότι ο λαός ήθελε και θέλει κάτι το νέο, κάτι που το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν μπορούσαν να του προσφέρουν. Φιλοδοξούν ν’ αποτελέσει το νέο φορέα για ριζικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Μέχρι τώρα, αν και έχει στρατολογήσει αρκετές προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους δεν κατάφερε να αποσείσει τη «ρετσινιά» ότι  το στηρίζουν άγνωστα συμφέροντα, ενώ ο αρχηγός του, καθ’ όλα απλός, προσιτός και συμπαθής δεν έδειξε ότι διαθέτει στόφα αρχηγού κράτους. Πάντως η συγκυρία της κρίσης του παρέχει την ευκαιρία να διαδραματίσει σοβαρό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα αν εντάξει σε εκλόγιμες θέσεις αξιόλογα πρόσωπα από όλους τους χώρους της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας, πέραν των ήδη υπαρχόντων. Είθε να αξιοποιήσει σωστά το ότι στερείται αμαρτωλού παρελθόντος.
• Το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή και η νεοσύστατη Λαϊκή Ενότητα, ως μη φιλοευρωπαϊκά κόμματα και εφ’ όσον οι προσεχείς εκλογές θα γίνουν με δίλημμα το ευρώ και εντός ευρωζώνης ή δραχμή και εκτός αυτής και με δεδομένο ότι το 75% του ελληνικού λαού είναι υπέρ του ευρώ, θ’ αναγκασθούν να μοιρασθούν το εναπομένον 25% ενώ η Λ.Ε θα πάρει και όσους Συριζαίους θα την ψηφίσουν εκδικούμενοι τον Τσίπρα.
• Οι ΑΝΕΛ, χάνοντας το αντιμνημονιακό σλόγκαν θα θυμίζουν  το «ο βασιλιάς είναι γυμνός» εκτός και αν κατορθώσουν  να πείσουν  τους ψηφοφόρους τους με το ανεκδιήγητο της κ. Ξουλίδου ότι οι ΑΝΕΛ  θα ψηφίσουν το νέο μνημόνιο, γιατί έτσι καταργεί  όλα τα προηγούμενα!!! Μένει να ξεκαθαριστεί αν ψηφιστεί με τα τέσσερα ή με τα δυο.
• Το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό την Φώφη Γεννηματά, παλαιό ιστορικό στέλεχος του κόμματος συνυφασμένο με όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος, πλην της θετικής συμβολής του με τον κ. Βενιζέλο στην συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ, εκ των πραγμάτων, έκλεισε τον κύκλο του και μετά βίας θα εισέλθει στη νέα Βουλή. Άρα και να θέλει να καταργηθεί το σημερινό διαβρωμένο  πολιτικό σύστημα, ούτε εκ της σύνθεσής του αλλ’ ούτε εκ της πιθανής  ισχνής μελλοντικά δύναμής του θα μπορέσει να διαδραματίσει σοβαρό ανανεωτικό ρόλο.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο κ. Τσίπρας  το μπορεί; Κάτω από ποιες προϋποθέσεις;
Πρώτον: Να δώσει πειστικά δείγματα ότι εκ πεποιθήσεως πλέον και όχι εξ ανάγκης προσχώρησε στους φιλευρωπαϊστές και ότι το νέο κόμμα, μετά την απαλλαγή του από τα γνωστά δραχμολάγνα στελέχη του καθώς και από τους διαρρέοντες καιροσκόπους, μεταλλάχθηκε σε ένα κόμμα, καθαρά, φιλευρωπαϊκόύ προσανατολισμού.
 Δεύτερον: Να δώσει πειστικά δείγματα ότι ανένηψε και άφησε οριστικά πίσω του τα αρνητικά προσωπικά του βιώματα, να δείξει θάρρος και αποφασιστικότητα και ως υπεύθυνος πλέον πολιτικός ηγέτης να στεγνώνει την καρδιά του από συναισθήματα, όπως είπε  ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για να μπορέσει να κυβερνήσει, σωστά, τη χώρα.
Τρίτον: Ν’ απομακρύνει από το κόμμα, η λίστα του παρέχει την ευκαιρία, τα πάσης φύσεως μαζώματα που ως ποντικοί τρύπωσαν σ’ αυτό και να στρατολογήσει νέους ανθρώπους εγνωσμένου ήθους και κύρους, χωρίς «αχίλλειες πτέρνες», αδιάβλητης ακεραιότητας, ευρείας αναγνώρισης, πετυχημένους, έμπειρους και αδιαμφισβήτητης ικανότητας σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής δράσης και πάνω απ’ όλα, αποφασισμένους να αγωνιστούν για να δοθεί το τελειωτικό χτύπημα στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Τέταρτον: Να επανιδρύσει το κράτος όπου θα κυριαρχούν η κοινωνική δικαιοσύνη, η ισονομία, η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η τιμωρία των καταχραστών του δημοσίου χρήματος, η κατάργηση των προνομίων των βουλευτών και να προβεί σε όλες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.
Στον κ.Τσίπρα οι συγκυρίες παρέχουν την  ευκαιρία να δείξει το πολιτικό του ανάστημα και να μείνει στην ιστορία ως «Τσίπρας μεταρρυθμιστής».
Αυτό θα κριθεί από την ορθότητα των προσεχών αποφάσεών του, αν και μέχρι τώρα ούτε θάρρος, ούτε  αποφασιστικότητα, ούτε σωστές επιλογές προσώπων έκανε. Παρά ταύτα, ως πρόσωπο, έχει την ευρύτερη απήχηση στην κοινωνία έναντι εκείνης των αντιπάλων του. Θα τολμήσει όμως να χαράξει και να ακολουθήσει με συνέπεια το δρόμο της σωτηρίας για να επαληθευτεί το ρητό «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Ο κάθε στόχος επιτυγχάνεται όταν πιστεύεις σ’αυτόν και στη πολιτική δεν λες ποτέ το ποτέ.
Δηλώσεις όπως δεν πιστεύω στο πρόγραμμα (τότε πώς θα πεισθεί ο λαός να το εφαρμόσει;) και ότι δεν θα συνεργαστούν με ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ και ΠΑΣΟΚ είναι το ολιγότερον ανεπιτυχείς και αρνητικές  για το προφίλ του.
Άλλες εκλογές δεν αντέχει ο τόπος. Ακόμα και η οποιαδήποτε αυτοδυναμία χρήζει ευρύτερων συνεργασιών και συναινέσεων.
Η εγκράτεια ποτέ δεν βλάπτει…