Πανάξιος Μητροπολίτης…

- Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ,
πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Ιωαννίνων

 Τύχη αγαθή παρακολούθησα στον Ι.Ν. Διονυσίου Αεροπαγίτου σε Αρχιερατικό Συλλείτουργο την χειροτονία του Αρχιμανδρίτη της Μητροπόλεως Ιωαννίνων π. Αργυρού Δημητρίου. Ένιωσα περηφάνια και συγκίνηση για την αναγνώριση της μεγάλης προσφοράς του στην Εκκλησία, στα γράμματα και γενικότερα στην τοπική μας κοινωνία.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν εφείσθη λόγων για να αναδείξει ενώπιον του πλήθους των χριστιανών τις αρετές που κοσμούν τον Δημήτριο. Αλλά και η καθολική ψήφιση από τους Ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας φανερώνει την αποδοχή του μεγάλου έργου, καθώς και την βεβαιότητά τους για την ενίσχυση της Μητροπόλεως Κεφαλληνίας σε έργα ωφέλιμα και θαυμαστά.
Οι δε πολυάριθμοι πιστοί με το βροντερό «Άξιος» δήλωσαν ότι επικροτούν και συγχαίρουν την Ιερά Σύνοδο για την εκλογή του Δημ. Αργυρού στο υψηλό αξίωμα του Μητροπολίτη.
Αλλά η πιο μεγάλη τιμή ανήκει σε όλους εμάς τους Γιαννιώτες που γνωρίσαμε, υπηρετήσαμε, συνεργασθήκαμε και λάβαμε την ευλογία του όλα αυτά τα χρόνια που λειτούργησε και έδρασε από διάφορες θέσεις στην τοπική Εκκλησία. Δεν ξέρω βέβαια αν πρέπει να χαιρόμαστε που ο Δημ. Αργυρός εκλέχτηκε στην ανώτερη διοικητική και πνευματική θέση του κλήρου ή να νιώθουμε πιο φτωχοί από την απουσία του. Στα σκαλιά του ναού μετά το πέρας της χειροτονίας, ο Δήμαρχος Καλπακίου Κώστας Καψάλης μου είπε χαρακτηριστικά: «Εγώ στενοχωριέμαι και δεν χαίρομαι. Μας ήταν τόσο χρήσιμος στην περιοχή μας»!
Πράγματι, για την τοπική μας κοινωνία θα είναι μεγάλη και αισθητή η απουσία του. Εδώ στην Μητρόπολή μας είχε γίνει ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ο φίλος όλων και για όλα. Έδειχνε με το χαμόγελό του, με την συμβουλή του και με την ταπεινότητά ότι είμαστε δικοί του άνθρωποι και είχε δημιουργήσει μια καθολική αγάπη προς το πρόσωπό του.
Ήταν αφοσιωμένος στο έργο του και δε λογάριαζε ούτε κόπο ούτε χρόνο. Αν δεν ολοκλήρωνε το σχέδιό του δεν υποχωρούσε ούτε συμβιβαζόταν. Ξόδευε όλες τις δυνάμεις ψυχής και πνεύματος, αν έκρινε ότι θα ωφεληθεί η Εκκλησία και γενικότερα η κοινωνία. Το αποτέλεσμα αυτής της συνεχούς, επίπονης και ανιδιοτελούς προσπάθειας ήταν η καρποφορία του έργου του.
Η Σχολή της Βελλάς με τις δικές του ιδέες και πρωτοβουλίες αναδείχτηκε σε Ανώτατη Εκκλησιαστική Σχολή, προσφέροντας σημαντικότατη βοήθεια σε νέους που θέλουν να σπουδάσουν την εκκλησιαστική παιδεία. Η εκκλησιαστική τοπική ιστορία, αλλά και η εθνική, έχει την υπογραφή του σε πολλές μελέτες.
Ο λόγος του είτε σε μορφή κηρύγματος είτε σε κείμενο αναγνωστικό προκαλούσε ενδιαφέρον και πέραν του εκκλησιαστικού κοινού. Αλλά πάντα ήταν πρόθυμος και ακούραστος να συνδράμει στον καθένα που ζητούσε τη βοήθειά του σε προσπάθεια πνευματική και συγγραφική. Τα κείμενά του και οι συλλογικές εργασίες είναι χωρίς τέλος.
Συνεπής φεύγοντας από την Μητρόπολή μας αφήνει έργο τόσο σημαντικό, το οποίο θα μας συντροφεύσει σε πλείστες ανάγκες, εκκλησιαστικές, πνευματικές και κοινωνικές. Εμείς έχουμε και υποχρεώσεις να οργώνουμε και το χριστιανικό πνεύμα και τις ψυχές μας, με τις ιδέες και τις πράξεις του σεβ. Δημητρίου, καθώς η παρουσία του θα είναι ενεργή και φανερή σε όλους. Τόσο ο κλήρος όσο και οι πιστοί οφείλουμε να μεταλαβαίνουμε διαρκώς από την προσφορά του σεβ. Δημητρίου στον τόπο μας.
Ταυτόχρονα, καλοτυχίζουμε τους Κεφαλλονίτες για τον νέο ποιμενάρχη τους. Απευθυνόμενος προς αυτούς σοφά επεσήμανε ο Αρχιεπίσκοπος: «Γεύσατε και ίδετε», δηλαδή να τον γνωρίσετε πρώτα και ύστερα θα αντιληφθείτε το μεγαλείο του Δεσπότη σας. Είμαι βέβαιος ότι ο σεβ. Δημήτριος Αργυρός με τις αρετές του ποιμενάρχη, με την επιστημονική του κατάρτιση και με τις εμπειρίες του γρήγορα θα θέσει την υπογραφή του και στην Κεφαλονιά προς δόξαν της Εκκλησίας και της κοινωνίας.
Κόσμημα υπήρξε στα Γιάννινα και αγλάισμα στην Κεφαλονιά θα γίνει. Να έχει υγεία και δύναμη για να συνεχίσει το μεγάλο έργο της πνευματικής αποστολής στη νέα Μητρόπολη.