Ανάγκη η συνένωση όλων των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων!

- Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ,
Υποστρατήγου ε.α.

Καιρός συγχύσεως για ολόκληρο τον κόσμο η περίοδος μιας 40ετίας. Για την Ελλάδα όμως και καιρός διαλύσεως. Και γι’ αυτό καιρός διλημμάτων για όλους μας.
Η σύγχυση είναι ιδεολογική, οικονομική και πολιτική. Η διάλυση γενική. Πλήττει ολόκληρο τον εθνικό μας οργανισμό. Και τα διλήμματα ορθώνονται μπροστά του καθενός μας τη συνείδηση. Γιατί ο καθένας μας οφείλει να διαλέξει τι θα πράξει, αφού για όσα συμβαίνουν, φταίνε όχι μόνον αυτοί που κυβερνούν, αλλά και όσοι  άμεσα ή έμμεσα τους το επιτρέπουν.
Τα εθνικά μας θέματα έχουν περιέλθει σε αδιέξοδο. Ζωτικά προβλήματα, εσωτερικά και εξωτερικά, σωρεύονται κατά τρόπο εκρηκτικό. Συρόμεθα προς κινδύνους μεγάλους. Η ίδια η υπόστασις του Ελληνισμού πολλαπλώς υπονομεύεται. Γι’ αυτό, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, επιβάλλεται η διακήρυξη της αλήθειας, γυμνής, ωμής και πικρής, αλλά και αφυπνιστικής και έτσι σωτήριας. Αυτή την αλήθεια, όπως την βλέπουμε και την πιστεύουμε θεωρούμε χρέος μας να την διασαλπίσουμε.
Τα προβλήματα που αντιμετώπισε η χώρα μας (1974-2014) και συνεχίζει να αντιμετωπίζει είναι ποικίλα. Όλα, όμως, ακόμη και τα κοινωνικά, τα οικονομικά ή εκπαιδευτικά δεν μπορούν να λυθούν, παρά μόνον αυτά λαμβάνονται και εφαρμόζονται από μία σωστή, νέα και υγιή εθνική πολιτική ηγεσία. Όλα τα προβλήματα ανάγονται τελικά σε ένα: το πολιτικό. Αν αυτό λυθεί, τότε θα λυθούν όλα. Όσο αυτό μένει άλυτο, τόσο θα εκκρεμούν και όλα τα προβλήματα από το Αιγαίο ως τον πληθωρισμό και από τον τιμάριθμο ως το Κυπριακό, όσα διατάγματα και αν υπογραφούν, όσοι νόμοι κι αν ψηφισθούν και όσες διαπραγματεύσεις και αν διεξαχθούν. Διότι όλα τα προβλήματά μας έχουν μία κοινή πηγή: Την ανίκανη πολιτική ηγεσία.
Δεν έχουμε ηγεσία. Δεν έχουμε ενότητα. Δεν έχουμε ηγέτιδα τάξη με αίσθημα ευθύνης. Και φυσικά δεν έχουμε πολιτική. Κι αυτό, την ώρα που αντιμετωπίζουμε μιαν ολομέτωπη επίθεση εναντίον μας, επίθεση που αμφισβητεί την ίδια την ύπαρξη του Ελληνισμού. Ναι, επίθεση από έσω και έξω. Οι Έλληνες, σαν μονάδες, διαπρέπουμε. Σαν σύνολο αποτυγχάνουμε. Γιατί δεν αποτελούμε σύνολο. Στην εποχή μας όμως θα επιβιώσουν μόνο τα ομόψυχα Έθνη.
Αιτία όλων των κακών είναι το ίδιο το σύστημα – αυτό που εκφράζουν ο πολιτικός κόσμος, ο Τύπος, η ιθύνουσα τάξις, το πολίτευμα. Η πολιτική που εφαρμόζεται δεν είναι παρά φυσική απόρροια αυτού του συστήματος. Γι’ αυτό αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν Έθνος, να προοδεύσουμε σαν κοινωνία, να ευημερίσουμε σαν λαός και να απολαύσουμε τόσο σαν σύνολο όσο και σαν άτομα τα αγαθά της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της ασφάλειας, της ειρήνης, της τάξεως και της προκοπής πρέπει να φθάσουμε ως τη ρίζα του κακού – να αλλάξουμε το σύστημα.
Και για να γίνει αυτό πρέπει να φύγει το σάπιο, κουρασμένο και ανεπαρκές κυβερνητικό στοιχείο, παραδίδοντας την σκυτάλη σε νέους ηγέτες ηλικιακώς, κάτω των 60 ετών, ξεκούραστους, δυναμικούς, με νέες ιδέες, υψηλά οράματα και ανιδιοτελείς.
•••
Και ρωτάει ο ταλαίπωρος λαός μας:
Προς τα που βαδίζουμε;
Τα όσα επιγραμματικώς εκθέσαμε για την κατάσταση πείθουν ότι ποτέ άλλοτε τα εθνικά μας θέματα δεν έχουν βρει τόσο κακή διαχείριση, ποτέ άλλοτε τα ζητήματα της Εθνικής μας Άμυνας (εξοπλισμός) δεν αντιμετώπισαν τόση διαφθορά όση επί ΥΕΘΑ που σήμερα ευρίσκεται στην φυλακή και δεν είχαν αντιμετωπισθεί με τόση ανευθυνότητα, επιπολαιότητα και με τα υποβρύχια που υποβόσκει ευθύνη για πολλούς που δεν μάθαμε ακόμη.
Ποτέ άλλοτε το εσωτερικό μας μέτωπο δεν υπονομευόταν τόσο συστηματικά και τόσο ασύδοτα, ποτέ άλλοτε η πατρίδα μας δεν ήταν τόσο απομονωμένη διεθνώς και τέλος ποτέ άλλοτε δεν σωρευόταν τόση δυναμίτιδα στα βόθρα της οικονομικής, κοινωνικής, πνευματικής, πολιτικής και πολιτειακής μας υπάρξεως και γενικά της Εθνικής μας υποστάσεως, όσο την 40ετία (1974-2014) και κυρίως την 5ετία (2010-2014).
Για το 2015 δεν γνωρίζουμε ακόμη, αν η νέα Κυβέρνηση προσέφερε ή έβλαψε. Αυτό θα διαπιστωθεί αργότερα. Πάντως, όλα πιστοποιούν, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι συρόμεθα σε σίγουρη και μεγάλης κλίμακας καταστροφή με διπλή μορφή: την εξωτερική συμφορά και το εσωτερικό χάος.
Αναζητούμε έξοδο. Υπάρχει έξοδος απ’ αυτή την κατάσταση; Υπάρχει ελπίδα να μη φθάσουμε στην εκδήλωση της γενικής εθνικής κρίσεως που υποβόσκει; Ναι, υπάρχει. Αλλά δεν θα την αναζητήσουμε σε ξενόφερτα δόγματα, ούτε σε άσχετα με την Ελληνικότητά μας πρότυπα. Δεν είμαστε εισαγωγείς συνταγών. Κάθε λαός οφείλει να βρει και να επεξεργασθεί τη δική του μέθοδο αναγεννήσεως. Και για εμάς η λύσις είναι η συνένωσις όλων των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων και ο κοινός αγώνας τους. Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα του σαλπίσματός μας. Να επανασυμφιλιωθούμε όλοι οι «Ελληνικά φρονούντες» ασχέτως παρατάξεων και παρελθόντος. Και να δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη όχι μόνο για την αποσόβηση της καταστροφής και την επιβίωση, αλλά και για την Αναγέννηση του Γένους μας. Γιατί χωρίς Αναγέννηση δεν θα υπάρξει επιβίωσις.
• Όσοι πιστεύουμε πως το Έθνος είναι υπέρτατη αξία και ζωντανή πραγματικότητα.
• Όσοι δεχόμαστε την αναγκαιότητα της έννομης ατομικής και συλλογικής ελευθερίας.
• Όσοι συμφωνούμε στην ανάγκη μιας ουσιαστικοποιημένης και εθνικής, οικονομικής, κοινωνικής, πνευματικής και πολιτικής δημοκρατίας.
• Όσοι έχουμε τον χριστιανισμό σαν φιλοσοφία της υπάρξεώς μας και οδηγό για την αρμονική συμβίωση με τον εαυτό μας και με τους συνανθρώπους μας.
• Όσοι θέλουμε την καλώς νοουμένη πρόοδο, αυτήν που συμβαδίζει με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ελευθερία του ατόμου και συντελείται μέσα σε εθνικώς αποδεκτά πλαίσια.
• Όσοι απορρίπτουμε τον κάθε μορφής ολοκληρωτισμό σαν εχθρό της ανθρώπινης προσωπικότητας και της προόδου και ειδικότερα τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό σαν ανένδοτο εχθρό του Γένους μας.
Όλοι όσοι πιστεύουμε σ’ αυτά τα ιδεώδη, οφείλουμε να συναγερθούμε και να επιδιώξουμε την διάσωση και την Αναγέννηση του τόπου με την εκπλήρωση ενός αμέσου και ενός απωτέρου καθήκοντος:
α) Το άμεσο καθήκον:
Να σταματήσει αμέσως η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα και που οδηγεί στο βάραθρο. Και για να γίνει αυτό πρέπει να απομακρυνθούν το ταχύτερον δυνατόν από την εξουσία οι φορείς της ανεύθυνης και καταστρεπτικής πολιτικής.
Αυτή η απομάκρυνσις της χθεσινής και σημερινής πολιτικής από την Εξουσία είναι το άμεσο καθήκον όλων μας, όλων εκείνων που αγαπούν την Ελλάδα και θέλουν την διάσωσή της.
β) Το απώτερο καθήκον
Αλλά το έργο των Ελληνικά φρονούντων δεν τελειώνει εκεί. Πρέπει να προχωρήσουμε πιο πέρα. Στο έργο της οριστικής σωτηρίας. Για την εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος οφείλουμε να εργασθούμε:
1) Για να συνειδητοποιηθεί από όσους το δυνατόν περισσοτέρους, από εμάς ότι υπάρχει ένα καυτό Ελληνικό πρόβλημα που συνίσταται στην επιτακτική ανάγκη για άμεσο γενικό εκσυγχρονισμό μας: Οικονομικό, κοινωνικό, διοικητικό, πολιτιστικό και πολιτικό. Ο εκσυγχρονισμός αυτός θα δημιουργήσει την μόνη αποτελεσματική ασπίδα εναντίον της κατεδαφιστικής ανατροπής.
2) Να γίνει αντιληπτό ότι η λύσις του προβλήματος είναι η Μεταρρύθμισις (μεταβολή επί τα βελτίω). Αλλά Μεταρρύθμισις μέσα στα πλαίσια του Έθνους και του Δυτικού τρόπου ζωής, με διαφύλαξη τόσο της ελευθέρας οικονομίας, όσο και της εθνικής μας φυσιογνωμίας. Με αυτή την μεταρρύθμιση γίνεται περιττή η Ανατροπή και αφοπλίζεται η προπαγάνδα της.
3) Να καταστούν φορείς αυτής της Μεταρρυθμίσεως οι Ελληνόφρονες, οι οποίοι οφείλουν όχι μόνον να συμφιλιωθούν μεταξύ τους και να αγωνισθούν ενωμένοι, αλλά και να προωθήσουν τα πιο φωτισμένα ανακαινιστικά στοιχεία τους. Διότι δεν είναι καιρός για αντίθεση, αλλά για θέση. Δεν είναι καιρός για αντίδραση, αλλά για δράση. Δεν είναι καιρός για άρνηση, αλλά για κατάφαση. Γι’αυτό θα πρέπει να είμεθα πάντοτε θέσις, δράσις, κατάφασις.
Καλούμε όλους τους Έλληνας σ’ ένα τεράστιο κίνημα, σε μια υπερτάτη Σταυροφορία εναντίον της παρακμής. Τους καλούμε σ’ ένα κίνημα πολιτικής και κοινωνικής ανανεώσεως. Σε μια μάχη κατά της διαφθοράς, της αρρυθμίας, της ανικανότητας, της ανευθυνότητας, της αβεβαιότητας, της σήψεως, του τέλματος, της φαυλότητας, της ανασφάλειας, της αναποτελεσματικότητας και της αναρχίας.
Τους καλούμε σ’ ένα κίνημα ειρηνικό που θα αναδειχθεί σε όργανο εθνικής σωτηρίας και αναγεννήσεως, επιβάλλοντας το πρόγραμμα Σωτηρίας και Αναγεννήσεως.