Αμνησία και αμνηστία εκατομμυριούχων…

 - Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΚΑΛΕΣ, Φιλόλογος

Ρώτησα κάποτε έναν μαθητή μου της πρώτης Γυμνασίου «γιατί δε διάβασες, παιδί μου;» και πήρα την απάντηση «ξέχασα, κύριε!». Στην αρχή ξαφνιάστηκα από την απάντηση καθώς δε μπορούσα να κατανοήσω πώς είναι δυνατόν ένας μαθητής να ξεχάσει το διάβασμα. Οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία, όπως βαρέθηκα, αρρώστησα κλπ., θα την κατανοούσα, αλλά το «ξέχασα», με τίποτε. Αφού το καλοσκέφτηκα, άρχισα να κατανοώ το μαθητή και να τον δικαιολογώ. Είπα, λοιπόν, παιδί είναι, το απορρόφησε το παιχνίδι και φυσικά ξέχασε το διάβασμα.
Έκτοτε άρχισα να βλέπω με κάποια κατανόηση τους ανθρώπους που  ξεχνούν να πράξουν το καθήκον τους. Εξαιρώ, βέβαια, όσους ξεχνούν για λόγους υγείας, πχ τους ασθενείς από άνοια και από αλτσχάιμερ.  Για να ξεχάσει κάποιος σημαίνει πως υπάρχει σοβαρός λόγος. Και ο λόγος γίνεται σοβαρότερος όταν αυτό που ξεχνά είναι πολύ σημαντικό. Έτσι, αν κάποιος θυμηθεί να δηλώσει στο πόθεν έσχες του μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ΕΥΡΩ και κάτι ψιλά και ξεχάσει να δηλώσει ένα ολόκληρο στρογγυλό εκατομμύριο, τότε κάποιος σοβαρός λόγος υπάρχει.
Οπότε καταφεύγεις στο προφίλ του ξεχασιάρη και αναρωτιέσαι γιατί άραγε ξέχασε το εκατομμύριο. Αν λοιπόν είναι επιχειρηματίας, δεν έχει ελαφρυντικά, γιατί το απέκρυψε για να μην φορολογηθεί. Αν είναι πολιτικός της κεντροδεξιάς,  διαθέτει ελαφρυντικά, γιατί αρκετοί αυτού του χώρου κατέχουν πολλά εκατομμύρια και εύλογα μπορεί να ξεχάσουν μερικά! Αν όμως είναι πολιτικός της κεντροαριστεράς, κοντοστέκεσαι και σκέφτεσαι «αριστερός με εκατομμύριο μοιάζει με το συντομότερο ανέκδοτο», το ξεροκαταπίνεις, το προσπερνάς και λες, αφού είναι αριστερός, έχων, όπως άπαντες οι αριστεροί, το ηθικό πλεονέκτημα, ξέχασε να δηλώσει το εκατομμύριο για έναν πάρα πολύ σοβαρό λόγο: οι έγνοιες για τα κοινά τον απορρόφησαν και ξέχασε, παράτησε τα ίδια!
Αν όντως έτσι συμβαίνει δεν τον συγχωρείς; Και όχι μόνο. Με αυτό το σκεπτικό γίνεσαι και απρόσκλητος υπερασπιστής του, γιατί στην εκτέλεση του πατριωτικού του καθήκοντος παρέβλεψε το προσωπικό του καθήκον! Και ακόμη μπορεί να συγκρουστείς με όσους τον κατηγορούν ότι απέκρυψε το εκατομμύριο ισχυριζόμενος ότι τέτοιους πολιτικούς χρειάζεται ο τόπος που τα δίνουν όλα για το κοινό καλό πλην του εκατομμυρίου! Αυτούς τους πολιτικούς όχι μόνο δεν πρέπει να τους στιγματίζουμε, αλλά να τους έχουμε και ως παράδειγμα. Και είναι κάμποσοι αυτοί που ξεχνούν να δηλώσουν ένα ολόκληρο εκατομμύριο.
Να αποτολμήσω και μιαν άλλη εκδοχή για τον αριστερό εκατομμυριούχο. Μπορεί  να μην το δήλωσε ο άνθρωπος, αριστερός ων, από ντροπή αναλογιζόμενος τι μπορούν να πουν, κυρίως οι σύντροφοί του, αν αποκαλύψει ότι έχει ένα εκατομμύριο! Βέβαια, καθένας μπορεί να υποθέσει και άλλες εκδοχές.
Ωστόσο, ενώ έδειξα κατανόηση στη δικαιολογία του μαθητή μου, με ενοχλούν οι δικαιολογίες που επινοούν οι ξεχασιάρηδες εκατομμυριούχοι,  δικαιολογίες που δε συνάδουν με τη θέση που κατέχουν, όπως «η πρώτη δήλωση ήταν πρώιμη και πιθανόν ατελής». Γιατί πιθανόν ατελής;
Άλλοι ασχολούνται, επειδή ενοχλούνται, με το «πόθεν». Είναι και αυτό ένα θέμα που θα μείνει αναπάντητο. Και το χειρότερο όλων; Την αμνησία των εκατομμυριούχων τη συνοδεύει η αμνηστία και ενίοτε, δυστυχώς, η διατήρηση στη θέση τους!