Σεβαστιανός: O Επίσκοπος του χρέους και της θυσίας…

• Είκοσι χρόνια συμπληρώθηκαν το περασμένο Σάββατο από τότε (12 Δεκεμβρίου 1994) που η καρδιά του Μητροπολίτη Σεβαστιανού, ενός απ’ τους πιο σεπτούς Ιεράρχες των καιρών μας, έπαψε να πάλλει. Ό,τι και να γράψει κανείς για τον ακρίτα αγωνιστή θα είναι λίγο, αφού θα κατηγορηθεί ότι περιόρισε τη δράση του για την Ορθοδοξία, τον Ελληνισμό και την Βόρειο Ήπειρο.
Ο Σεβαστιανός, κατά κόσμον Σωτήριος Οικονομίδης, είχε γεννηθεί το 1922 στα Καλογριανά Καρδίτσης. Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε Ιεροκήρυκας Μεσσηνίας και Ιωαννίνων. Χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης το 1957. Τον Ιούλιο του 1967 εξελέγη Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.

Προσευχή και αγώνας...
Στα χρόνια της πνευματικής του διαδρομής, είχε κατακτήσει τις ψυχές ανθρώπων εντός και εκτός της Ελλάδας που τον είχαν γνωρίσει ή ακούσει για το ήθος και τη δραστηριότητά του. Ολόκληρη η απλοϊκή ζωή του ήταν προσευχή και αγώνας για τα δίκαια των Βορειοηπειρωτών, των ξεχασμένων από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Αποκορύφωμα των αγώνων του ήταν η ίδρυση, το 1982, της Συντονιστικής Φοιτητικής Ένωσης Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.), καθώς και του Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικού Αγώνα το 1987, στον οποίο έχουν ενταχθεί εξέχοντες επιστήμονες και στελέχη του διπλωματικού χώρου.
Όλη η υφήλιος γνωρίζει από τα αδιαμφισβήτητα, αδιάψευστα πραγματικά περιστατικά, ότι πρωτομάστορας, πρωτεργάτης πρωτοπόρος και αρχηγός του αγώνα των Βορειοηπειρωτών, από ολόκληρο τον Ελληνισμό, υπήρξε ο μακαριστός Σεβαστιανός. Αυτός ο «μικρός παπάς» και ατυχώς μόνο αυτός! Κανένας, τις δεκαετίες αυτές, δεν έπαιξε το θώκο του με οποιαδήποτε ιδιότητα. Κανένας δεν είχε την ευαισθησία του φτωχού Δεσπότη, το κουράγιο και το θάρρος να ορθώσει το ανάστημα που απαιτούσαν οι καιροί... Ο Σεβαστιανός όμως συγκίνησε και προκάλεσε τη διεθνή κοινή γνώμη, υπερασπίζοντας ανιδιοτελώς, τις ιδέες και τα ιδανικά του λαού και της Ελλάδας.

«Φυλαχτό μου...»!
Κάθε χρόνο, στις 14 Αυγούστου, από τα παιδικά μου χρόνια βρίσκομαι στην Ιερά Μονή Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης. Εκεί δημιουργήθηκε και θεμελιώθηκε η φιλία μας. Πάντα κοντά μου ο Σεβαστιανός, φυλαχτό μου... Σε μια επιστολή του στις 20-1-1987, συμμεριζόταν τις ποικίλες δοκιμασίες μου από τους τραγικούς σεισμούς της Καλαμάτας (Σεπτέμβριος 1986) όπου υπηρετούσα και από άλλους πειρασμούς... Νύχτα πριν αναχωρήσει από την Αθήνα για την Κόνιτσα με το σαραβαλάκι του και τον οδηγό του, μου τηλεφώνησε και ώρα 02.00 συναντηθήκαμε στο Μεσολόγγι όπου βρισκόμουν. Του είπα να προσέχει τον εαυτό του... μου απάντησε: «Ένας παπάς λιγότερος...»!

«Αφήνω την ευχή μου...»
Στη σύντομο ιδιόχειρο Διαθήκη του της 27 Αυγούστου 1994, μεταξύ των άλλων έγραφε: «...Περιουσίαν ατομικήν, κινητήν ή ακίνητην, δεν έχω να αφήσω. Ούτε κληρονόμησα, ούτε απέκτησα με την ιεροσύνη μου... Στους κατά σάρκα συγγενείς μου, αφήνω την ευχή μου και την αγάπη μου.... Ό,τι χρήματα ευρεθούν εις το γραφείον μου, γνωρίζουν οι στενοί μου συνεργάται, ότι ανήκουν εις φιλανθρωπικούς σκοπούς...».
Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σεβαστιανός ο Ελληνόψυχος, αναπαύεται στην Ιερά Μονή Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης. Αιωνία Του η Μνήμη.
Eπειδή είναι ακατόρθωτη λόγω χώρου, ακόμη και η μνεία της πληθώρας των συλλυπητηρίων τηλεγραφημάτων, ψηφισμάτων κ.λπ. για την εκδημία του σεπτού Ιεράρχη, περιορίζω, ως φόρο τιμής, την αναφορά τους στην αυτοτελή αναδημοσίευση του εκτενούς συλλυπητηρίου τηλεγραφήματος του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Χρήστου Σαρτζετάκη:
«Με βαθυτάτην οδύνη επληροφορήθην τον θάνατον του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού. Αληθινός Ιεράρχης εκ των εξεχόντων, κυριολεκτικώς ηναλώθη εις την διακονίαν του ποιμνίου του, με τα τιμιώτερα εις την διάθεσίν του μέσα τα πνευματικά. Και μνήμων ασυμβίβαστος των παραδόσεων της Ορθοδόξου Εκκλησία μας, αυτής που διεφύλαξε το Γένος μας από την ολοκληρωτικήν και οριστικήν εξόντωσιν κατά τους μακρούς και σκοτεινούς αιώνας λατινοκρατίας και τουρκοκρατίας, ύψωσε το πνευματικόν του ανάστημα και εις πείσμα της γύρωθεν αδιαφορίας, διανοητικής και ηθικής σήψεως και εθνικής παρακμής, έκανε να αναβιώσουν εις το πρόσωπόν του, κατά την αγωνιστικήν του πορείαν υπέρ των οσίων και ιερών και δικαίων της Ελληνικής μας Πατρίδος, επικαί μορφαί πανενδόξου παρελθόντος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ολόκληρος ο Ελληνισμός, ο πανταχού της γης, δεν θα λησμονήσει τους συνεχείς και αδιαλείπτους πνευματικούς αγώνας του σεπτού Ιεράρχου υπέρ της μαρτυρικής Βορείου Ηπείρου, του αδιατίμητου αυτού τμήματος της Ελληνικής μας Πατρίδος, το οποίον άνομα συμφέροντα ισχυρών και εσχάτη κατάπτωσις της διεθνούς κοινότητος κατεδίκασαν, με τόσον ανέντιμον μεθόδευσιν, εις αφόρητον δουλείαν. Εις την απορφανισθείσαν ακριτικήν Μητρόπολιν εύχομαι, λόγω της κρισιμότητος των καιρών, να αναδειχθεί Θεία ευδοκία, αντάξιος του εκλιπόντος διάδοχος. Εις δε τους οικείους του πάσαν άνωθεν παρηγορίαν.
Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ του Μητροπολίτη Σεβαστιανού, αληθινού Ορθοδόξου Ιεράρχου και αληθινού Έλληνος».

* Ο Λεωνίδας Σ. Νικόπουλος είναι Ταξίαρχος ε.α. της ΕΛ.ΑΣ, τ. ειδικός συνεργάτης Γ.Γ.. Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και συγγραφέας.