Ήταν απλά ένα όνειρο!

Τα τελευταία πολλά χρόνια όλοι μας, κατά συνήθεια, μιλώντας απολογιστικά, ψελίζαμε την ατάκα «κάθε πέρυσι και καλύτερα ή κάθε φέτος και χειρότερα». Ε, αυτό δεν ισχύει πια για το σωτήριο έτος 2015, μια χρονιά και ενδιαφέρουσα και πυκνή σε πράγματα και θάματα.
Το γεγονός και μόνο ότι μας προέκυψε για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση βεβαίως με ακροδεξιά ουρά δεν είναι καθόλου αμελητέο, το αντίθετο μάλιστα, πρόκειται για συγκλονιστική εξέλιξη. Είναι λίγο πράγμα που απαλλαχτήκαμε από τους διάφορους «δοσίλογους» και  τους «γερμανοτσολιάδες»;  
Μπουχτίσαμε από την πολλή δημοκρατία, καταναλώσαμε τόση πολλή σε τόσο μικρό διάστημα στα όρια των αντοχών μας πηγαίνοντας από εκλογές σε δημοψήφισμα και τανάπαλιν.
Μια χρονιά μέσα στη νυχθημερόν διαπραγμάτευση, με τις κόκκινες γραμμές μας, με την ασάφειά μας αλλά τη δημιουργική και το plan «x» για διπλό ή, ξέρω γω, παράλληλο νόμισμα που άφησε  άλαλα τα χείλη των δανειστών.
Σταθερά σε προτεραιότητα οι γουστόζικες μεν αντισυμβατικές δε  στυλιστικές  επιλογές της άρχουσας αριστερής ελίτ που προκάλεσαν καίριο κτύπημα τόσο  στη σοβαροφάνεια όσο και στη σπουδαιοφάνεια της γραβάτας των συντηρητικών.
Διώχθηκε επί τέλους η ανάλγητη και  μισητή Τρόικα και τώρα πια συνομιλητές μας είναι οι καλόβολοι και αλληλέγγυοι Θεσμοί που, προσέξτε, δε συνεδριάζουν όπως πριν στα αραχνιασμένα και παλιομοδίτικα γραφεία των υπουργείων αλλά στο χλιδάτο Hilton κατά πως ταιριάζει στο αίσθημα φιλοξενίας και την αισθητική υψηλού επιπέδου που, παρά την ανέχεια, εξακολουθούμε να θεραπεύουμε ακόμη.
Στα πρώτα μέτρα βεβαίως δε θα μπορούσε να μη συμπεριληφθεί η ακύρωση του θεσμού της  Αριστείας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης γιατί είναι προφανές ότι τροφοδοτεί  κοινωνικές ανισότητες και αποτελεί τροχοπέδη  στην άμιλλα και την κοινωνική κινητικότητα
Εκεί όμως που άνετα μπορούμε να μιλήσουμε για πραγματική επανάσταση είναι στο πεδίο της καθημερινότητας: Καταργήθηκε ο καταδυναστευτικός ΕΝΦΙΑ, φόρος έμπνευσης και εφεύρεσης νοσηρών φιλελέ  εγκεφάλων. Επαναφέρθηκε η 13η σύνταξη και καθιερώθηκε ο κατώτερος μισθός των 751 ευρώ, μέτρα που εκτόξευσαν τη ζήτηση στην αγορά που ζει μέρες προ-μνημονιακής δόξας.
Ξαναστήθηκε από την αρχή και σε πραγματικά σύγχρονες βάσεις  το νέο τηλεοπτικό τοπίο χωρίς τις προηγούμενες εξαρτήσεις, κηδεμονεύσεις και δουλείες  ως ένα αποφασιστικό βήμα να υπηρετηθεί η πολυφωνία και ο διάλογος αλλά  και να  πληγεί θανάσιμα η διαπλοκή.
Θεσμοθετήθηκαν μέριμνες  που καταργούν τις προσλήψεις ημετέρων και καταπολεμούν το φαινόμενο της κομματοκρατίας και του νεποτισμού κι έτσι η πρακτική διορισμού συγγενών, φίλων και αρεστών  αποτελεί επί τέλους μια πικρή ανάμνηση. Ως δια μαγείας σταμάτησαν τα φιλανθρωπικά συσσίτια, εξαφανίσθηκαν οι άστεγοι  και οι πλατείες ανά τη χώρα άδειασαν από αγανακτισμένους.
Και σα να μη έφθαναν όλα αυτά  τα προηγούμενα, που και λίγα και ασήμαντα δεν είναι, ακόμη και για την καταπολέμηση της χοληστερίνης και της αρτηριακής πίεσης είχαμε και τις ενδιαφέρουσες γαστρονομικές προτάσεις  με τη χορτοφαγία του Φίλη και τα ορφανά γεμιστά της Θεανούς.  Έτσι πρέπει. Μια αριστερο-ακροδεξιά κυβέρνηση σκέπτεται και φροντίζει για τα πάντα.
Την ειδυλλιακή όμως αυτή εικόνα μου χάλασε από το βάθος η ατάκα που ακούσθηκε: «όνειρο ήταν ηλίθιε».