Ευρώπη και Τουρκία

Οι βάρβαρες ασιατικές φυλές όπως η Τουρκία, ειλκύοντο και συνεχίζουν να ελκύονται από το πλούσιο και λαμπρό από τα έτοιμα, δηλαδή, κι αδούλωτα υπάρχοντα.  
Το 452 μ.Χ. ο Αττίλας εξορμά για τον πλούτο της στη Ρώμη. Η πόλις διεσώθη ως εκ θαύματος, διότι δεισιδαίμονας καθώς ήταν ο Αττίλας, όπως όλες οι βαρβαρικές φυλές, υποχώρησε, ενώ είχε φθάσει στα πρόθυρα της πόλης, βλέποντας μια θρησκευτική πομπή του Πάπα να βαδίζει προς το μέρος του.
Μπορεί η πτώση της Ρώμης ν’ απεσοβήθη, δεν συνέβη, όμως, το ίδιο και με την Κωνσταντινούπολη, όπου η Βασιλεύουσα των Πόλεων, με τα 1100 χρόνια ζωής, καθημαγμένη και αποδυναμωμένη από τις συχνές επιδρομές των ομοθρήσκων σταυροφόρων του Πάπα (1096-1099 1η  Σταυροφ., 1147-1149 2η, 1189-1192 3η, 1202-1206 4η ), υπέκυψε την αποφράδα ημέρα της 29ης  Μαϊου 1453 στις υπέρτερες δυνάμεις των ατάκτων του Μωάμεθ. Εδώ, δεν εχάθη μόνον η πρωτεύουσα του Βυζαντίου, αλλά η ελληνική πολιτιστική συνέχεια της ανθρωπότητας και γεύεται, έστω και περιθωριακά, η Τουρκία την Ευρώπη. Αυτό ακριβώς σήμερα, οι Μογγόλοι, οι Σελτζούκοι, οι Ουγούζοι να θέλουν να συνεχισθεί; Κι από τις στέπες και τις τούντρες της Ανατολικής Ασίας, να εισβάλλουν, έστω και ενταξιακά, κατευθείαν στα ανάκτορα των Βερσαλιών!
Αντίθετα, πώς θα μοιάζει τότε η Ευρώπη, αν με τη βοήθεια της Αμερικής, και παρά τις αντιρρήσεις της Ευρωπαϊκής διανόησης, εισβάλει επισήμως και η Τουρκία μέσα της; Δίχως καμιά αμφιβολία, σαν κρέμ-καραμελέ με ολίγη μουστάρδα μέσα!