Σταγόνα στον ωκεανό!

- Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΥΓΙΑ*

Μεγάλος λαϊκός μας βάρδος, τραγούδησε τους στίχους: «Το σύστημα είναι ένοχο, μα δεν το δίκασε κανείς!». Σ’ αυτούς ακριβώς τους στίχους, βρίσκεται το ελληνικό πρόβλημα, το οποίο βιώνουν σήμερα οι Έλληνες στο μέγιστο βαθμό! Και για να εστιάσουμε μόνο στη μεταδικτατορική περίοδο, φαίνεται ξεκάθαρα πως ο οικονομικός, ο πολιτικός, ο κοινωνικός, ο πολιτισμικός και περιβαλλοντικός μαρασμός, είναι συνυφασμένος, με πράξεις και παραλείψεις, του πολιτικού μας συστήματος! Το μόνο θετικό αυτής της περιόδου, είναι ότι εδραιώθηκε σε γερές βάσεις η Δημοκρατία μας! Σε όλα τα άλλα, δυστυχώς, μπαίνει αρνητικό πρόσημο...
- Αρχίζοντας από την Παιδεία, που θάπρεπε να είναι η μεγαλύτερη επένδυση της χώρας, έγινε σωρεία λαθών, διαχρονικά!
Ο κάθε υπουργός, πειραματιζόταν... στου κασίδη το κεφάλι, επιχειρώντας αλλαγές, για να βάλει, δήθεν, την προσωπική του σφραγίδα, στην εκπαίδευση! Αντ’ αυτού, έφερνε θολούρα, σύγχυση, οικονομική οικογενειακή επιβάρυνση και λιγότερη... μάθηση! Η εκπαιδευτική κοινότητα, ανάστατη για δεκαετίες, βάδιζε χωρίς σταθερό μπούσουλα...
Και ο κάθε νέος υπουργός Παιδείας (τρίμηνης... ή εξάμηνης διάρκειας!), εξόπλιζε το γραφείο του με καινούριες πολυθρόνες... περιστρεφόμενες, αφού δεν του άρεσε η πολυθρόνα του προηγούμενου και κυρίως το... χρώμα της! (Πράσινος... Υπουργός, να καθήσει σε μπλε καρέκλα; Αυτομάτως... θα τον «παραιτούσαν»!).
Απλά ο υπουργός «φόρτωνε» με θυμό τη νεολαία, η οποία, στους αγώνες της, ξεσπούσε με συνθήματα! (όλοι θυμόμαστε το, κάτσε καλά Γεράσιμε...).
Στη Δημόσια Διοίκηση, ο κάθε υπουργός, θεωρούσε το χώρο τσιφλίκι του «παίζοντας μπαλάκι» τους υπαλλήλους, άλλους φέρνοντας και άλλους... παραμερίζοντας! (Ήταν σαν το τηλεοπτικό παιχνίδι του αείμνηστου Μπονάτσου: Φύγε εσύ – έλα εσύ!).
Και έτσι η κομματική κονκάρδα στη Διοίκηση ήταν... μεγάλο προσόν! Με αποτέλεσμα να «βασιλεύει» στο χώρο, ο ωχαδερφισμός, η ελάσσονα προσπάθεια, η γραφειοκρατία!
- Στον αγροτικό κόσμο, υπήρχε άλλο καθεστώς... Έλεγαν οι κυβερνώντες: Αυτοί, κάθε φορά, βγάζουν Κυβέρνηση, τους έχουμε ανάγκη, δεν τους ενοχλούμε...
Λίγη δουλειά, πολλές επιδοτήσεις, ανύπαρκτος έλεγχος. Ανεξέλεγκτα, ο καθένας, έβαζε πίσω από το 1 στρέμμα, όσα... μηδενικά ήθελε, για εικονικές καλλιέργειες και ανάλογες επιδοτήσεις! (10 στρέμματα, 100, 1000 στο θεσσαλικό κάμπο)!
Στα κοπάδια των κτηνοτρόφων, σε επικείμενο έλεγχο καταμέτρησης των ζώων, γινόταν... συγχώνευση των κοπαδιών! Έτσι τα 100 πρόβατα γινόταν 200 για... ένα εικοσιτετράωρο, έτσι ώστε να τσιμπήσει ο δικαιούχος, διπλάσια επιδότηση! Ψέμματα;
Αυτές τις αμαρτίες, δυστυχώς, πληρώνει τώρα ο αγροτικός και κτηνοτροφικός κόσμος!
- Στις κρατικές προμήθειες, όλα τα χρόνια, γινόταν μεγάλα πάρτυ! Άρπαζαν αρκετοί τις μίζες, αλλά... χρέωναν το λογαριασμό σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό και μάλιστα τον μάλωναν, λέγοντάς του: Μαζί τα φάγαμε!
Τι μας λέτε κύριοι; Γιατί γενικεύετε τα πράγματα και καλύπτετε τις λοβιτούρες του πολιτικού συστήματος;
Αλλά, ο λαϊκός βάρδος, σας... «τραγούδησε»: «Το σύστημα είναι ένοχο, μα δεν το δίκασε κανείς!». Όσο για το ότι, ένας-δύο, είναι στον Κορυδαλλό, ε, αυτό είναι σταγόνα στον ωκεανό!

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.