Μέτρα ΤΩΡΑ για να μη γίνει και η Ελλάδα... Λίβανος!

Το Σεπτέμβριο του 1970 ο ηγέτης της Παλαιστινιακής αρχής PLO Αραφάτ και οι Παλαιστίνιοι στασίασαν εναντίον της Ιορδανίας, της χώρας που τους φιλοξενούσε και του βασιλιά της Χουσεΐν και προσπάθησαν να καταλάβουν την εξουσία.
Η στάση αυτή εξελίχθηκε σε πόλεμο κράτησε μέχρι τον Ιούλιο του 1971 και είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες, τεράστιες υλικές και ηθικές ζημιές και την τελική εκδίωξη της PLO και των Παλαιστινίων από την Ιορδανία.
Την Ιορδανία και το βασιλιά Χουσεΐν έσωσε τότε ο στρατός του που αποτελούνταν από αφοσιωμένους βεδουίνους στρατιώτες που εξεδίωξαν τους Παλαιστίνιους καθώς και η επέμβαση της Αμερικανικής και της Ισραηλινής αεροπορίας εις βάρος του Συριακού στρατού, ο οποίος κινήθηκε ταυτόχρονα με τα γεγονότα εναντίον της Ιορδανίας, προκειμένου να ματαιώσει την εκδίωξη των Παλαιστινίων.
Οι Παλαιστίνιοι κατέφυγαν στον αδύναμο κρίκο της περιοχής, στο Λίβανο, ο οποίος ήταν το πιο πλούσιο και ειρηνικό κράτος της Μέσης Ανατολής, η δε πρωτεύουσά του Βηρυτός αποκαλείτο όχι άδικα «το Παρίσι της Ανατολής». Η εισροή ωστόσο των προσφύγων είχε καταλυτικές συνέπειες για το συγκεκριμένο κράτος, διότι άλλαξε τη δημογραφική και οικονομική ισορροπία της Λιβανέζικης κοινωνίας. Στις 13 Απριλίου του 1975 εντός του Λιβάνου άρχισε πόλεμος μεταξύ των χριστιανών και των μουσουλμάνων, κυρίως των Παλαιστινίων, ο οποίος κράτησε μέχρι το 1990, με αποτέλεσμα το θάνατο και τον τραυματισμό εκατομμυρίων Λιβανέζων, τη μετατροπή χιλιάδων σε παράνομους μετανάστες και την καταστροφή της ωραίας τους χώρας.
Δυστυχώς, σήμερα, παριστάμεθα μάρτυρες μιας παρόμοιας κατάστασης που συμβαίνει εις βάρος της δικής μας χώρας. Εξ αιτίας της επιπολαιότητας των κυβερνώντων (Τσίπρας «πρωθυπουργός»: δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, Χριστοδουλοπούλου «υπουργός»: οι πρόσφυγες λιάζονται... και μετά εξαφανίζονται, ανόητες θεωρίες περί ανοικτών συνόρων κλπ.) κατά χιλιάδες, πρόσφυγες και παράνομοι μετανάστες, εισέρχονται ανεξέλεγκτοι στην Ελλάδα, χωρίς ωστόσο, εδώ και μερικές μέρες, να υπάρχει δυνατότητα πλέον εγκατάστασής τους σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, εντός ολίγου χρονικού διαστήματος, οι συνέπειες για την κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισορροπία θα είναι καταστροφικές. Οι βόρειοι γείτονές μας έχουν ήδη κλείσει τα σύνορά τους και η ύπουλη Τουρκία συνεχώς διοχετεύει στη χώρα μας χιλιάδες παράνομους, καθημερινά, με σκοπό να την εξουθενώσει οικονομικά περαιτέρω και κυρίως να την αλλοιώσει εθνολογικά και θρησκευτικά και να την καταλάβει χωρίς να ρίξει τουφεκιά, όπως είχε προβλέψει εδώ και είκοσι πέντε περίπου χρόνια ο μακαρίτης πρώην πρωθυπουργός της Οζάλ. Ας μην έχουμε την αφελή άποψη ότι: 1. Η Τουρκία θα δεχτεί να επιστρέψουν σ’ αυτή οι παράνομοι μετανάστες και οι πρόσφυγες που ήδη βρίσκονται στην Ελλάδα. 2. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα δεχτούν μετεγκατάσταση πολλών προσφύγων 3. Οι χώρες προέλευσης παρανόμων π.χ. Μαρόκο, Αλγερία, Πακιστάν, Αφγανιστάν κλπ. θα δεχτούν την επιστροφή των δικών τους παρανόμων μεταναστών.
Κατά συνέπεια, άμεσα, πρέπει να ληφθούν αυστηρά μέτρα: 1. Να αναλάβουν οι ένοπλες δυνάμεις την ευθύνη προστασίας των συνόρων, χερσαίων και θαλασσίων. 2. Όσοι ήδη παράνομοι βρίσκονται στη χώρα να συγκεντρωθούν σε φυλασσόμενους χώρους και να απομακρύνονται, υπό συνοδεία, μόνο εφόσον αποφασίσουν να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Ασφαλώς ορισμένοι στο εξωτερικό αλλά και εδώ θα διαμαρτυρηθούν για ανθρωπιστικούς λόγους. Δεν ευθύνεται όμως η χώρα μας, ούτε για τους πρόσφυγες, ούτε για τους παράνομους μετανάστες, ούτε για τους πνιγμούς. Όποιοι διέλυσαν και αιματοκύλισαν τη Συρία και είναι γνωστοί, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Δεν είναι δίκαιο και δεν θα επιτρέψουμε στη νέα τάξη πραγμάτων και σε μερικούς ανόητους στο εσωτερικό να διαλύσουν τη χώρα μας και να τη μετατρέψουν σε Λίβανο.
Τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνησή του την εξέλεξε ο λαός για να προστατεύει τα συμφέροντά του και όχι για να ψεύδεται, να παπαγαλίζει χρεοκοπημένες θεωρίες του προπερασμένου αιώνα και να αερολογεί ως φλούφλης. Οσάκις οι περιστάσεις το απαιτούν οφείλει να καταγγέλλει και διεθνείς συμφωνίες, ακόμη και να λαμβάνει σκληρές αποφάσεις. Suprema lex salus patriae (υπέρτατος νόμος η σωτηρία της πατρίδος).