Αποκριές! Καιρός όλοι να κοιταχτούμε στον καθρέφτη...

l Στου χρόνου το γύρισμα ήρθαν και φέτος οι Αποκριές. Γιορτή μεγάλη για μικρούς και μεγάλους. Ξέφρενη διασκέδαση, φαγοπότι και γλεντοκόπι, χοροί, τραγούδια γύρω από τις φωτιές. Κυρίως όμως μάσκες, μασκαρέματα, μασκαράδες και ...μασκαραλίκια!
Κάποτε οι Αποκριές ήταν απλές, με ρούχα παρδαλά άσχετα, ακόμη με το παλτό σου ανάποδα, με νύφες, με γαμπρούς κι άντρες...
αγκαστρωμένους με γανωμένα πρόσωπα. Εμείς οι μεγάλοι τις ζήσαμε και τις φέρνουμε στο μυαλό μας με γλυκιά νοσταλγία...
Σήμερα; Πόσο αλλάξαμε! Μας άλλαξαν τα χρόνια, οι καιροί, η μόδα. Αποκριά τυποποιημένη!
Και παντού μάσκες! Μάσκες αναρίθμητες σε περιτριγυρίζουν. Εννοώ βέβαια τις αποκριάτικες μάσκες, γιατί οι άλλες... οι καθημερινές, έγιναν ένα με το δέρμα μας, στάμπα ανεξίτηλη στα πρόσωπά μας.
Τόσο που δυσκολεύεσαι και θέλεις χρόνο να «αναγνωρίσεις» το πρόσωπο που κρύβεται κάτω απ’ την κάθε μία.
Να τις περιεργαστούμε. Δεν είναι αδιακρισία. Απλή περιέργεια ή αν θέλετε ενδιαφέρον! Μάσκες... μάσκες...
Η κατάλληλη μάσκα για το κατάλληλο πρόσωπο.
Εδώ η μάσκα του ευγενικού, του πρόσχαρου, του υποχρεωτικού. Ταιριάζει ιδιαίτερα σε μερικές... ευλύγιστες μέσες που συνηθίζουν να υποκλίνονται ως τη γη!
Εκεί η μάσκα του γενναιόδωρου, του προστάτη.
«Θε μου, τι καλωσύνη»! Κι ας βρίσκεται σε μια γωνιά καλά τρυπωμένο το συμφέρον.
Η μάσκα του καλού Χριστιανού, κι ας είναι «τάφος κεκονιαμένος η ψυχή του». Η άλλη του ηθικολόγου κι ας είναι η ηθική του στα μέτρα του πάντοτε.
Τώρα οι άνθρωποι μεταμφιέζονται προβάλλοντας τον μυστικό εαυτό τους, εκείνον που δεν βλέπουμε στην καθημερινή τους ζωή. Κι αν το καλοσκεφτούμε, τις απόκριες οι άνθρωποι δεν μεταμφιέζονται για να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, αλλά για να τον αποκαλύψουν, να τον φανερώσουν!
«Δείξε μου τη μάσκα σου να σου πω ποιος είσαι;», λέει ο λαός.
Αυτές τις Αποκριές προσπαθείστε να γνωριστείτε περισσότερο και σε βάθος με τους ανθρώπους, να δείτε την αθέατη πλευρά τους. Πόσο τους χαίρομαι τους μασκαράδες! Γιατί έχουν το κουράγιο να πετάξουν την καθημερινή μάσκα, έστω και για μια μέρα!
Αυτές τις Αποκριές ας πετάξουμε κι εμείς την... καθημερινή μας μάσκα κι ας δείξουμε μια φορά το αληθινό πρόσωπό μας, σκληρό, συμφεροντολογικό, υποκριτικό, ζηλιάρικο, αδίσταχτο, γυμνό απ’ όσα κρύβει η καθημερινή μάσκα που φοράμε βγαίνοντας από το σπίτι μας. Κι ας γίνουμε ο εαυτός μας, έστω και για μια μέρα, έτσι όπως κοιτάζουμε κάθε πρωί το πρόσωπό μας στον καθρέφτη.
Το ξημέρωμα θα διαλύσει τα σκοτάδια. Θα πέσουν οι μάσκες...
Καλές Απόκριες!