Τρεις καίριες κυβερνητικές προκλήσεις και αυθαιρεσίες…

Είναι λογικό το ενδιαφέρον όλων μας να επικεντρώνεται στον ανεμοστρόβιλο της οικονομικής κρίσης, ο οποίος έχει κόψει κυριολεκτικά τα φτερά κάθε ελπίδας όλων των κοινωνικών ομάδων. Και όλοι σχεδόν έχουμε αντιληφθεί ότι τέτοια Κυβέρνηση ουδέποτε έχει ψηφιστεί από τον ελληνικό λαό κατά το παρελθόν. Η διαπίστωση τείνει να γίνει δραματική: Αυτή η Κυβέρνηση ψεύδεται ασυστόλως και στην ανικανότητά της φανερώνει άγνοια, ασχετοσύνη και κυνισμό.
Όμως πέραν των οικονομικών αδιεξόδων εκτιμώ πως οφείλουμε να ενδιαφερόμαστε και για άλλους τομείς δράσης της Κυβέρνησης, όπου η διαχειριστική της πρακτική τραυματίζει αξίες, αντιλήψεις και θεσμούς που δύσκολα θα θεραπευτούν από την επόμενη Κυβέρνηση. Οι αυθαιρεσίες των κυβερνώντων είναι πολλές και αγγίζουν βασικές πλευρές της συλλογικής μας συνείδησης και της ιστορικής μας ταυτότητας.
Θα προσπαθήσω να περιορίσω την προσέγγισή μου στο τρίπτυχο: Αξιοκρατία – Δικαιοσύνη – Εκκλησία. Και κάθε σκεφτόμενος πολίτης θεωρώ πως δεν αντιλέγει στην άποψη ότι οι τρεις παραπάνω έννοιες έχουν άμεση σχέση με τη Δημοκρατία μας και με την Ελληνική ιστορία. Παρακολουθώντας, λοιπόν, τη συμπεριφορά των κυβερνητικών στελεχών καταλήγω στις παρακάτω διαπιστώσεις:
Αξιοκρατία: Ο κ. Τσίπρας κατά την προεκλογική περίοδο ουκ ολίγες φορές σε συνεντεύξεις και ομιλίες του δήλωνε πως έχει «διαφορετική αντίληψη» από τους προηγούμενους και θα επιβάλλει πάση θυσία την αξιοκρατία σε όλο το δημόσιο χώρο. Επρόκειτο για μια θέση δημοκρατική, αποδεκτή από το λαό ως κοινωνική ανάγκη και έντιμη δέσμευση προ των εκλογών. Και πριν «αλέκτωρ λαλήσαι τρις» έχει αναδειχτεί η Κυβέρνηση σε πρωταθλήτρια αναξιοκρατίας όχι μόνο της Ευρώπης. Το ρουσφέτι έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που ασχολήθηκε ακόμα και η Ευρ. Επιτροπή. Αρκούμαι μόνο σε αναφορά δύο προσώπων και τα συμπεράσματα δικά σας.
Διόρισε ο κ. Τσίπρας κάποιον Καρανίκα στο Γραφείο του Πρωθυπουργού ως υπεύθυνο «στρατηγικού σχεδιασμού»! Μόνο και μόνο ο τίτλος του αξιώματος δείχνει ότι ο προσληφθείς θα πρέπει να διαθέτει τίτλους σπουδών από τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου. Και όμως ο κ. Καρανίκας φέρεται να είναι σερβιτόρος και άνεργος! Μάλλον είναι φίλος του Πρωθυπουργού από το μαθητικό κίνημα τους ’90! Προσωπικά εγώ δεν θα δεχόμουν να έχω πρόσωπο μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά ούτε για κοινοτικό σύμβουλο. Να πως εξηγείται η ανεπάρκεια του κ. Τσίπρα στη Σμύρνη σχετικά με το casus belli. (Ίσως ο κ. Καρανίκας ετοίμασε την όλη επίσκεψη).
Προ ημερών διορίστηκε σε θέση υψηλή κάποιος Μπαλάφας, ανιψιός του κ. Μπαλάφα, με αρμοδιότητα τη συνεργασία Υπ. Εσωτερικών και Κ.Ε.Δ.Ε. (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας). Η Διοίκηση της Ένωσης αμέσως συνεδρίασε και ζήτησε από την Κυβέρνηση να ανακαλέσει το πρόσωπο αυτό, χαρακτηρίζοντάς το persona non grata και τονίζοντας ότι είναι παντελώς άσχετο με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Εάν επιμείνουμε στην αξιολόγηση όσων διορίζονται θα αντιληφθείτε ότι τα μόνα προσόντα που τους διακρίνουν είναι η κομματική σημαία και η συγγένεια πρώτου βαθμού.
Δικαιοσύνη: Ο Υπουργός κατά της Διαφθοράς κ. Παπαγγελόπουλος απαίτησε από ανώτατο δικαστικό να θέσει στο αρχείο μια δικογραφία, απειλώντας την μάλιστα με τη φράση «αν θέλεις να κάνεις Χριστούγεννα με την οικογένειά σου». Μήπως, αυτή η συμπεριφορά Υπουργού μας θυμίζει παρακράτος άλλων εποχών; Και ερωτώ: Γιατί δεν αντέδρασε με την αποφυλάκιση του Ξηρού και του Ρουπακιά; Είναι ολοφάνερο ότι βρισκόμαστε ενώπιον μια καθεστωτικής πρακτικής που έχει ως σκοπό να χειραγωγήσει την ανεξάρτητη δικαιοσύνη για συγκεκριμένους στόχους.
Εκκλησία: Δε νομίζω ότι πρέπει να αποδείξω ότι ο πρωθυπουργός και τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν σχέση με την Ορθοδοξία. Είναι προσωπική τους επιλογή και οφείλουμε όλοι να σεβαστούμε το ατομικό δικαίωμα να διαχειρίζεται ο καθένας τα «πιστεύω» του, όπως κρίνει η συνείδησή του. Όμως ένας πολιτικός ηγέτης έχει την υποχρέωση να αποφεύγει τη ρήξη με την καθολικότητα αξιών και αντιλήψεων του λαού. Η ιστορία μας σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνει και την μεταφυσική μας στάση και έτσι εξηγείται το ορθόδοξο πνεύμα στην πλειοψηφία του λαού μας. Ο κ. Φίλης ως Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων έδειξε τη δυσφορία του, γιατί ένας Μητροπολίτης επισκέφτηκε σχολεία της Μητρόπολής του. Ζήτησε μάλιστα στο εξής να υποβάλει αίτηση και βιογραφικό όποιος θέλει να επισκεφτεί σχολείο, σαν να πρόκειται για πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ. Θεωρώ ότι πρόκειται για μια αντίληψη δογματική και δηλωτική μιας παλαιοκομμουνιστικής αντίληψης. Μήπως οφείλει η κοινωνία να βάλει τις κόκκινες γραμμές της σ’ αυτές τις πρακτικές;
Γιατί μένοντας θεατές θα θρηνούμε αργότερα, επειδή τάχα δεν ακούσαμε τους χτύπους των μαστόρων που έχτιζαν τα τείχη. Και μ’ όλα τούτα θα δοκιμάσουμε τούτη την οδυνηρή πραγματικότητα, σύμφωνα με τη σκέψη σοφού παιδαγωγού: Διαφορετικά, αν εξακολουθήσουμε να πορευόμαστε με τον ίδιο τρόπο σκέψης, φοβούμαι ότι θα επαληθευτεί η μελαγχολική άποψη του Παπαδιαμάντη, όταν έλεγε «η χώρα ελευθερώθηκε επίτηδες, για να αποδειχτεί ότι δεν ήταν ικανή να αυτοδιοικηθεί».