Ποια Στικούδη;

 - Γράφει η ΤΖΕΝΝΥ Π. ΣΙΑΜΑΛΕΚΑ

Στον κύριο Λάμπρο αρέσουν οι μπυρίτσες. Ειδικά όταν έχει ζέστη… Ρε παιδί μου, ένα περίεργο πράγμα, όσο νερό και να πιεί, δεν ξεδιψάει, με 2-3 μπυρίτσες όμως έρχεται στα ίσια του… Αλλά όχι μόνο με τη ζέστη. Όοοχι… Κι όταν είναι σεκλετισμένος… Πώς γίνεται αυτό το ευλογημένο Ελληνικό κριθάρι, λες και τον θεραπεύει! Πίνει μονορούφι μερικές ξανθιές και τσουπ! Το χαμόγελο επιστρέφει. Αμ στο άγχος, εκεί σε θέλω…
-Δεν μπορώ ανθρωπέ μου να σου πάρω έτσι την πίεση –εξανίσταται το φιλαράκι του, ο κ. Μίμης, ο φαρμακοποιός. Εσύ είσαι τσίτα αυτή τη στιγμή. Χαλάρωσε και ξανάλα.
Αμέ! Να χαλαρώσει! Γιατί όχι; Περπατάει μέχρι το Μώλο, πίνει κάμποσες… πιλς, γίνεται ντέφι και επιστρέφει ανέμελος, όταν πλέον το φαρμακείο έχει κλείσει… Κι ο κ. Μίμης πορεύεται εύχαρις, για την οικογενειακή του ραστώνη.
Τώρα μάλιστα που πλησιάζουν οι γιορτές, ο κ. Λάμπρος πίνει λίγες παραπάνω… Έλα, έλα, τον επιπλήτει η Πιπίτσα –η γυναίκα του- φτάνει! Όχι άλλες μπύρες.
-Αφού γιορτάζω βρε γυναίκα…
Τι γιορτάζεις Χριστιανέ μου. Αργεί η Λαμπρή, στην «κουφή» είμαστε ακόμα.
Ότι αργεί ναι. Αυτό πια ο κ. Λάμπρος τόχει μάθει καλά. Στα 50 χρόνια της ζωής του, η Λαμπρή πάντα αργεί… Βιοπαλαιστής βλέπεις από κούνια… ανήκει κι αυτός σ’ εκείνη την ανατριχιαστική κατηγορία που φέρει τον τίτλο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ», δηλαδή ούτε ψύλλος στον κόρφο σου.
Έχει και δύο παιδιά. Ψαγμένα παιδιά. Με γνώσεις υπολογιστή και Proficiency. Καρατσεκαρισμένα στις λίστες του ΟΑΕΔ.
Έχει κι ένα γάτο. Παραδόξως αφοσιωμένο! Ηλικιωμένο όμως που δεν ακούει καθόλου. Έχει όμως και το χωριό του! Στα Τζουμέρκα. Εκεί είναι μόνιμα Η ΛΑΜΠΡΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.
•••
-Άααχ…
Τι βαριαναστενάζεις Χριστιανέ μου… Δεν είμαστε δα στον Καναδά, στα Γιάννενα είμαστε… Ούτε καν δυο ώρες δεν απέχουμε από το χωριό.
-Τι σημασία έχει ότι ξυπνάω το πρωί και βλέπω απέναντι την «μπορντό» πολυκατοικία. Μάλιστα, μπορντό… Αν ήμουν στο χωριό θάβλεπα τον καταρράχτη!
Από την πείνα όμως εκτός από καταρράχτη θάβλεπες και διαστημόπλοια! –Πάντα πρακτική η Πιπίτσα…
Δε λες που σίμωσαν οι γιορτές και θα πάμε κι εμείς στο χωριό, να ξεσκάσουμε λίγες μέρες σαν άνθρωποι.
Ε, βέβαια σαν άνθρωποι Λάμπρο μου, σαν τι θα πηγαίναμε δηλαδή… σαν πελεκάνοι;
-Εγώ δεν θα μπορέσω, παρεμβαίνει η Καιτούλα. Γιατί ψυχή μου; Ο κυρ Λάμπρος την κοιτάζει με την αγωνία του φαντάρου, που ζητά από τον διοικητή 48ωρη. Γιατί καμάρι μου; Καμάρι του δε λες τίποτα. Η Καιτούλα είναι ο κόσμος όλος… η ξανθομαλλούσα του. Γελάει η Καιτούλα κι ανοίγουν οι ουρανοί.
Βλέπει κι εκείνο το διαφημιστικό σποτ στην τηλεόραση κι έχει ταυτιστεί πλήρως. Έτοιμος είναι να πάει να γραφτεί σε σχολή χορού!.. Να παίζει λέει ο Μητροπάνος –Θεός σχωρέστον- και να χορεύει Τανγκό με την Καιτούλα στο γάμο της… Και να καταπλήξει τους καλεσμένους… Και να νιώθει η κόρη του περήφανη για τον πατέρα της… Αλλά πάλι, βαλσάκια στον Καταρράκτη; Ξενερώνει. Δεν θάταν καλύτερα ένα γλυκόλαλο κλαρίνο από τον Πετρολούκα…
-Θάμαι στα HOT SPOT μπαμπά μου το Πάσχα.
Έλα μου!
Ναι. Τη Μεγάλη Παρασκευή στο Hot Spot του Κατσικά. Και το Σαββατοκύριακο πάμε Πειραιά.
Πάτε! Ποιοι πάτε δηλαδή;
Εμείς. Οι αλληλέγγυοι. Έχουμε συγκέντρωση στο λιμάνι, στην Πύλη #2.
Καλά, το λιμάνι δεν το πήραν οι Κινέζοι; Η Κόσκο η τρανή;
-Και λοιπόν;
Εκεί στον Πειραιά… τις προβλήτες και τα κτίρια δεν τάχουν καταλάβει οι Αφγανοί με τις σκηνές τους;
-Ναι, λοιπόν; Γιατί βρε Καιτούλα μου να μην πάμε στο χωριό μας, που δεν τόχει πάρει ΑΚΟΜΑ κανένας… Κι είμαστε μεταξύ μας Έλληνες. Και θ’ ακούσουμε στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ τον παπά που θα πει ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Και μετά η γιαγιά σου θ’ αυγοκόψει τη μαγειρίτσα!..
-Ωχ, βρε μπαμπά, κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις… εμείς γι’ αυτό τον λόγο αγωνιζόμαστε, για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Δηλαδή επειδή θέλω να φάω τη μαγειρίτσα μου στον Καταρράκτη κι όχι στην Καμπούλ, είμαι ρατσιστής; Επειδή θέλω το Πάσχα να είμαι με την οικογένειά μου κι όχι παρέα μ’ ένα Σομαλό φύλαρχο… είμαι ξενόφοβος; Όχι σε ρωτάω;
-Χτύπα! Χτύπα σαν άντρας, απάντησε η Lady από την τηλεόραση… Χαμήλοστην βρε γυναίκα, έχουμε σοβαρή συζήτηση…
-Γιατί; Δεν είναι σοβαρή η Lady, τον πείραξε η Πιπίτσα… Κι άντε συντομεύετε την συζήτηση, γιατί θέλω να σηκώσω τα χαλιά. Καιτούλα, θα βάλεις παιδί μου ένα χεράκι κι εσύ.
-Δεν προλαβαίνω καλέ μαμά, έχουμε να ετοιμάσουμε τα πανό.
Ναι παιδί μου, είπε ο Λάμπρος. Να πας. Να πας και να πάρεις και την εργαλειοθήκη μου μαζί… Η Καιτούλα γέλασε κι άνοιξε την πόρτα.
-Καίτη, αν δεν σε ξαναδούμε, Καλή Ανάσταση, χρυσό μου.
-Ανοίξτε τα σύνορα. Ανοίξτε τα σύνορα και στις καρδιές… Όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. ΟΧΙ άλλα παιδιά πνιγμένα στο Αιγαίο. Χαιρέτισε η Καίτη…
Βρε γυναίκα, για μας τα λέει;
Μην ανησυχείς Λάμπρο μου, δεν εννοεί εμάς. Εννοεί τους καπιταλιστές. Έλα τώρα να με βοηθήσεις να σηκώσουμε τα χαλιά.
-Πιάσε πρώτα μια μπύρα, είπε ο Λάμπρος σκυθρωπός.
Ποιάαα Άμστελ… Τον πείραξε όπως πάντα η Πιπίτσα…
••••
Μπράβο ρε γυναίκα! Έτσι ακριβώς την ήθελα σε ψηλό ποτήρι. Ο Λεωνίδας μας δεν ξύπνησε ακόμη;
-Πως, σηκώθηκε νωρίς και πήγε για τένις στον Όμιλο.
Αυτό το παιδί είναι αθληταράς. Πάει και τελείωσε. Rafting στον Άραχθο. Ιππασία. Ορεινή ποδηλασία… Θυμάσαι πέρυσι στον Αγώνα ανάβασης Καταρράκτη… Θυμάσαι λεβεντιά που επέδειξε. Δεξιοτεχνία… Όλοι τα βρήκαν σκούρα εκτός από τον Λεωνίδα μας.
-Τα παραλές…
Είχε κι εκείνον τον φίλο του μαζί, τον Άγγλο, τον… τον…
-Τον Τζακ.
Ναι αυτόν. Καλό παιδί δε λέω, αλλά πού να φτάσει τον Λεωνίδα μας… Το εύρος του, τη δυναμική του…
-Εκτός από το εύρος, θέλεις να σου κόψω και λίγο τυράκι, λίγο ζαμπόν, μαζί με τη μπυρίτσα σου;
Όχι ζαμπόν βρε γυναίκα! Αφού ξέρεις, νηστεύω… Τι έλεγα; Ναι ο καϋμένος ο Τζακ, αφού είδε κι απόειδε, ότι δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τον Λεωνίδα μας, κάθονταν όλη μέρα στο Δασικό χωριό κι έκανε τραμπολίνο!
-Νάτος. Κατά φωνή. Επιστρέφει ζαλκομένος με τις ρακέτες… Είπε η Πιπίτσα.
…Μαμά, είμαι ιδρωμένος και θα κάνω ένα ντους. Φιάξε μου σε παρακαλώ ένα φρέσκο χυμό. Πορτοκάλι, καρότο, μπανάνα, ξέρεις εσύ.
-Ευχή γονιού αγόραζε και στο βουνό ανέβα… Μουρμούρισε ο Λάμπρος. Κάτσε ρε παιδί μου, που βιάζεσαι –σίγουρα πράγματα έτσι;- θάρθεις μαζί μας στο χωριό.
Θα εξαρτηθεί.
-Από ποιον;
Από τον Τζακ.
Ποιος ήρθε; Είπε ο Λάμπρος ανέκφραστος.
Κοίτα μπαμπά, δεν είναι εύκολο να σου εξηγήσω. Περιμένω μέσα στην ημέρα μια καθοριστική απάντηση, είπε ο Λεωνίδας και φύσηξε το τσουλούφι, που έπεφτε στα μάτια του.
-Πρόκειται για δουλειά;
Όχι κάτι άλλο πιο σοβαρό.
-Πιο σοβαρό από το επαγγελματικό σου μέλλον, όταν είσαι 22 χρονών, δεν υπάρχει.
Υπάρχει μπαμπά. Η σχέση μου με τον Τζακ.
-Τι, η σχέση σου με τον Τζακ;
Είναι πολύ σημαντική relationship… (χτυπάει το κινητό του Λεωνίδα).
-Τι λέει αυτός ρε γυναίκα;
Ναι Τζακ. Ναι σ’ ακούω με προσοχή. Yes Jack! Yes Jack! I do… I do… Είμαι πολύ συγκινημένος.
-Τι αϊντού λέει ρε γυναίκα.
Δέχεται. Δέχεται.
-Δέχεται τι πράγμα;
Την πρόταση καϋμένε.
-Για δουλειά;
Ποια δουλειά βρε πατέρα! Ο Τζακ έχει βέβαια όντως καλή δουλειά. Είναι προγραμματιστής εφαρμογών σε πολυεθνική. Δεν θάχουμε ποτέ οικονομικό πρόβλημα.
-Δεν θάχετε; Οι δυο σας;
Ε, ε βέβαια οι δυο μας. Πάντα οι δυο μας. Θάρθει τώρα το Πάσχα και θα υπογράψουμε Σύμφωνο Συμβίωσης.
-Ε!..
Ναι. Μόλις δέχτηκα…
Ο Λάμπρος ανοιγόκλεισε λίγο τα μάτια. Κι έπαψε να ακούει. Άφησε τη σκέψη του να ταξιδέψει στα Αθαμανικά… Πλατάνια, γεφύρια, βρύσες, νερόμυλοι, κελαϊδίσματα… Αθαμανικά, ρε φίλε, το φυσικό χάπι, για κάθε αδιέξοδο.
-Γυναίκα φέρε μου μια μπύρα…
Ποια Στικούδη… τον πείραξε ψύχραιμη, όπως πάντα, η Πιπίτσα!
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.