Στον... πληθυντικό!

Ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης, ο Μάης, μπήκε για τον Έλληνα, με άγριες διαθέσεις!
Έφυγε το Πάσχα, γιορτάσαμε την Ανάσταση του Κυρίου, όχι όμως και τη δική του, γιατί ο δικός του Γολγοθάς τώρα αρχίζει...
Μετά την ολιγοήμερη... ανάπαυση του πολεμιστή, το κράτος εφορμά στις τσέπες εχόντων και μη εχόντων! Ανοιξιάτικες πληρωμές του πολίτη στις ΔΕΚΟ, κατάθεση φορολογικών δηλώσεων, πληρωμή ΕΝΦΙΑ (αυτόν που θα καταργούσαν οι λαοπλάνοι...).
Ο Έλληνας, χωρίς υπερβολή, σε μεγάλη απόγνωση!
Οι συζητήσεις των παλιών καλών εποχών, μεταξύ των Ελλήνων, για τις δουλειές, τα επενδυτικά σχέδια, την προοπτική βελτίωσης των οικονομικών, της κάθε οικογένειας, δεν υπάρχουν πια...
Δυστυχώς, μας έφτασαν στο σημείο, να ακούμε στους δρόμους συζητήσεις του τύπου:
- Σε ποια ενορία σιτίζεσαι;
- Στην ενορία του... Αγίου Νεκταρίου!
- Μήπως βρήκες δουλειά;
- Ναι, μία μέρα τη βδομάδα!
(...Καλά είναι, στη Βενεζουέλα δουλεύουν δύο μέρες τη βδομάδα! Κοντά είμαστε, να τους φτάσουμε!).
- Ρε, που μας φτάσανε, όλοι οι «σωτήρες» της χώρας!
Κι αυτό το κράτος, έχει εξαλείψει από το λεξιλόγιό του, τον ενικό, όλα τα θέλει στον... πληθυντικό, όχι βέβαια από ευγένεια, αλλά από... αρπαχτικές διαθέσεις!
Τον ενικό, του ρήματος έχω τον αγνοεί προκλητικά, αναφέρει μόνο το έχουμε! (συνιδιοκτησία...).
- Έχω σπίτι, λέει ο πολίτης.
- Έχουμε, του λέει το κράτος! (υπερφορολόγηση ιδιοκτησίας!).
- Έχω αυτοκίνητο, λέει ο Έλληνας.
- ...Νομίζεις, του λέει το κράτος, είμαι και εγώ... συνοδηγός και συνιδιοκτήτης!
- Έχω οικόπεδο!
- Έχουμε, θες να πεις, ο ΕΝΦΙΑ τι... δουλειά κάνει!
- Έχω καταθέσεις στην Τράπεζα και εισόδημα από ενοίκιο.
- Εδώ είναι, που... τα έχουμε μισά-μισά και μη μιλάς!
- Μόνο σε ένα ρήμα θα έδειχνε αμήχανη η Κυβέρνηση και δεν θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει τον πληθυντικό!
- Να πει ο λαός και να... υλοποιήσει την απειλή του: Ρίχνω την Κυβέρνηση!
- Οι κυβερνώντες, δεν θα έλεγαν ποτέ! Ρίχνουμε την Κυβέρνηση!
- Είναι... γλυκειά η καρέκλα, ρε γαμώτο!

* Ο κ. Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.