Θλίψη, πίκρα και οργή

Βάνδαλοι, άγνωστοι δράστες, κατέστρεψαν το άγαλμα γυναίκας της Βορείου Ηπείρου, που βρίσκεται πολύ κοντά στο Πολυτεχνείο, στην οδό Τοσίτσα. Οι δράστες απέκοψαν το κεφάλι και τα πόδια του αγάλματος, σε σημείο που να είναι πολύ δύσκολη η αποκατάστασή του.
Το άγαλμα παρίστανε την αλύτρωτη Βόρειο Ήπειρο, έργο του γλύπτη Κώστα Σεφερλή στον Δήμο Αθηναίων το 1951. Να σημειώσουμε ότι και παλιότερα πάλι άγνωστοι δράστες είχαν περιλούσει το άγαλμα με μπογιές, οι οποίες όμως, καθαρίστηκαν. Τώρα η ζημιά είναι μάλλον ανεπανόρθωτη. Οι Βορειοηπειρώτες και όλοι οι συνετοί Έλληνες αποδοκιμάζουν την ανίερη, τη βέβηλη αυτή πράξη, που φανερώνει όχι ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά αντίθετα ανθρώπους με χαμηλή νοημοσύνη, με άκρατη εχθρότητα και εσωτερική κατάπτωση. Αποτρόπαιο έγκλημα και πράξη ανήκουστης βαρβαρότητας.
Ένα γιατί; πλανάται στον βορειοηπειρωτικό χώρο και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ποιον και γιατί ενοχλούσε το άγαλμα της Βορείου Ηπείρου, δηλαδή του βόρειου ηπειρωτικού τμήματος της Ηπείρου που ζει η Ελληνική Μειονότητα; Άραγε υπάρχουν Έλληνες που να σκέπτονται ανθελληνικά; Υπάρχουν Έλληνες που με τέτοιες απαράδεκτες πράξεις να επιθυμούν και να ενθαρρύνουν τους Αλβανούς να μηχανεύονται τρόπους και να μετέρχονται καταπιεστικά μέτρα εις βάρος του ελληνικού στοιχείου που ζει στη χώρα τους; Είναι αδύνατο να χωρέσει ο νους του ανθρώπου ότι μπορεί να υπάρχουν Έλληνες που να σκέπτονται και να ενεργούν με τέτοιον τρόπο.
Εάν βέβαια οι δράστες της ανόσιας αυτής πράξης προέρχονται από Αλβανούς που ζουν στη χώρα μας και παίρνουν εντολές από σοβινιστικούς αλβανικούς κύκλους, είμαστε βέβαιοι ότι η Ελληνική Αστυνομία θα τους ανακαλύψει και θα τους παραδώσει στη δικαιοσύνη. Εκείνο, όμως, που είναι ασυγχώρητο για τη χώρα μας, που ανήκει στην πολιτισμένη ευρωπαϊκή οικογένεια, είναι το γεγονός να εγκλημάτισαν Έλληνες κατά του αγάλματος. Να υπάρχουν, ίσως, κάποιοι που τους ενοχλεί το γεγονός ότι ένα τμήμα ηπειρωτικής γης έχει τεμαχιστεί και, παρά πάσαν έννοια δικαίου, παραχωρήθηκε ετσιθελικά στο αλβανικό κράτος;
Να υπάρχουν Έλληνες που δεν βλέπουν τα αλβανικά μέσα ενημέρωσης (έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο), τα οποία σε καθημερινή βάση καταφέρονται κατά της Ελλάδος και των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου (της Νοτίου Αλβανίας, όπως αρέσκονται να ονομάζουν το Βόρειο ηπειρωτικό τμήμα οι Αλβανοί), τους οποίους φανερά κατατρέχουν και φιλότιμες προσπάθειες καταβάλλουν να τους εξαλβανίσουν;
Η Ελληνική, η μητρική τους γλώσσα, με πολλούς τρόπους, ακόμη από τα σχολεία, σχεδόν απαγορεύεται να μιλιέται. Τρανό παράδειγμα η δολοφονία του Χιμαριώτη Αριστοτέλη Γκούμα, για μόνο το λόγο ότι μιλούσε τη μητρική του γλώσσα.
Η θρησκευτική ελευθερία φαλκιδεύεται, περιορίζονται τα θρησκευτικά δικαιώματα των Χριστιανών, όπου και όσο μπορούν. Τα παραδείγματα, μέρα με τη μέρα, πληθαίνουν, όπως οι κατεδαφίσεις των ναών στη Χιμάρα και στην Πρεμετή.
Περιουσίες των Ελλήνων, με τη βοήθεια του επίσημου κράτους, αρπάζονται από Αλβανούς, οι οποίοι προσκομίζουν ψεύτικα δικαιολογητικά, δήθεν παλιά «κιτάπια», με τα οποία ισχυρίζονται ότι τους έχει παραχωρηθεί η γη. Αυτά και πολλά άλλα παραδείγματα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, με τα οποία αποδεικνύονται οι αλβανικές προθέσεις, όχι μόνο ακραίων αλβανικών κύκλων, αλλά και της ίδιας της αλβανικής κυβέρνησης, η οποία υποθάλπει ή και ενθαρρύνει ακόμη ανθελληνικές ενέργειες και πράξεις.
Τι κρίμα! Έλληνες εναντίον Ελλήνων. Ίσως είμαστε οι μοναδικοί στον κόσμο «που βγάζουμε τα μάτια μόνοι μας» και σε κάθε ατύχημα ή δυσκολία επιρρίπτουμε σε άλλους, συνήθως στους ξένους (Αμερικανούς και Ευρωπαίους) τις ευθύνες.
Να μιλήσουμε για κακοήθεια, για μελετημένες προθέσεις, που ξεκινούν από άγνοια των γεγονότων και του βορειοηπειρωτικού προβλήματος; Δεν ξέρουμε τι να υποθέσουμε και πώς να ερμηνεύσουμε εγκληματικές πράξεις, που δεν μας τιμούν, και οι οποίες αντίθετα «ρίχνουν νερό στο μύλο» των κατ’ ευφημισμό φίλων μας Αλβανών, οι οποίοι, ασφαλώς, επιχαίρουν από το «κατόρθωμα» ορισμένων ανεγκέφαλων.
Να υποθέσουμε ότι η άγνοια τους οδήγησε στην απεχθή πράξη και, επομένως, ισχύει η ευαγγελική ρήση «άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι;». Η πράξη τους όμως, έτσι και αλλιώς, είναι ασυγχώρητη. Πιστεύουμε ότι πριν από την καταστρεπτική επέμβαση υπήρξε λεπτομερής προετοιμασία.
Αποκόβοντας το κεφάλι του αγάλματος είναι σαν να ξερίζωσαν τις καρδιές των Ελλήνων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, η οποία, για κακή της τύχη, βρέθηκε κάτω από αλβανική κυριαρχία. Να θυμίσουμε ότι και στην Ελλάδα υπήρχε μια περίοδος, κυρίως στη 10/ετία του 1980 που δεν τολμούσαμε να μιλούμε για Βόρειο Ήπειρο και για Έλληνες που ζούσαν εκεί. Θεωρούνταν αντιδραστικοί, φασίστες, οπισθοδρομικοί, όσοι μιλούσαν, έστω και με ήπιο τρόπο, εναντίον της φίλης «σοσιαλιστικής Αλβανίας». Έπρεπε να πέσουν τα είδωλα, να γίνει φανερή η γύμνια των «σοσιαλιστικών οραμάτων» για να ανακαλύψουμε ότι στην Αλβανία ζούσαν ομοεθνείς μας, οι οποίοι υπέφεραν.
Θα επανέλθουμε και πάλι σε τέτοιες «αλήστου μνήμης» περιόδους; Θα αποξενώσουμε την Ελληνική Μειονότητα εν ονόματι κάποιων νεφελωδών σχέσεων με την Αλβανία; Δυστυχώς, με την αχαρακτήριστη αυτή πράξη και με άλλες ενέργειες εκεί οδηγούμαστε.
Πάντως, από όποια πλευρά και εάν ερμηνεύσει κανείς την απαράδεκτη αυτή πράξη, εύκολα συμπεραίνει ότι δεν είναι μια πράξη απλά κακοήθης ή εγκληματική, αλλά πράξη ακατανόητη.