Η γενοκτονία των Ποντίων και ο «αμφισβητίας» Ν. Φίλης…

Η ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, μιας γενοκτονίας που αναγνώρισε ομόφωνα η Ελληνική Βουλή, θα πρέπει να είναι ημέρα περισυλλογής, ώστε παρόμοια γεγονότα να μην επαναληφθούν πουθενά στον κόσμο. Η ιστορική τεκμηρίωση από Έλληνες και ξένους επιστήμονες αυτού του τραγικού γεγονότος, όσο και να το αρνείται συστηματικά η νεοοθωμανική Τουρκία, όπως εξάλλου αρνείται και τη γενοκτονία των Αρμενίων, δεν επιδέχεται καμιάς απολύτως αμφισβητήσεως. Το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών έγινε, δυστυχώς, με τη συνδρομή Γερμανών συμβούλων και απετέλεσε ένα, το πρώτο, προηγούμενο για τη γενοκτονία των Εβραίων του Χιτλερικού καθεστώτος.
Σε αντίθεση, ωστόσο, με το επιστημονικά αποδεδειγμένο αυτό γεγονός, ο αρμόδιος Υπουργός Παιδείας, ο κ. Φίλης προσβάλλοντας βάναυσα τα συναισθήματα εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας Ποντιακής καταγωγής, δήλωσε επισήμως άρνηση της γενοκτονίας, ισχυριζόμενος ότι εκφράζει την επιστημονική του άποψη!
Είναι δυνατόν υπουργός της Ελληνικής  Κυβερνήσεως, και μάλιστα Υπουργός Παιδείας, να προβαίνει σε τέτοιες ανιστόρητες δηλώσεις;  Τι μήνυμα εκπέμπει τόσο στο εσωτερικό, στη μαθητική νεολαία και στην κοινωνία, όσο και στο εξωτερικό;  Τη στιγμή που γίνεται προσπάθεια να αναγνωριστεί διεθνώς η γενοκτονία των Ποντίων, ο Υπουργός υποσκάπτει αυτή την προσπάθεια και ουσιαστικά αμφισβητεί την απόφαση της ολομελείας της Ελληνικής Βουλής. Και ο πρωθυπουργός μένει άφωνος! Η σιωπή του, όμως, δεν μπορεί να εκληφθεί διαφορετικά παρά ότι συμφωνεί με τον Υπουργό του!
Αυτός που οφείλει να υπερασπίζεται τα εθνικά δίκαια, τα υπονομεύει με τον χειρότερο τρόπο, και η αντίδραση του Πρωθυπουργού και της Δικαστικής εξουσίας είναι μηδενική! Μήπως, λοιπόν, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση το πολιτικό «χρώμα», το κόκκινο εν προκειμένου, με το οποίο κάποιος αυτοπροσδιορίζεται, καθορίζει και την αντίδραση των πολιτειακών θεσμών; Αν είσαι «κόκκινος», «αριστερός», «προοδευτικός», όλα συγχωρούνται και δικαιολογούνται;
Τη στιγμή που το επίσημο Ελληνικό κράτος, μέσω της Βουλής των αντιπροσώπων, αναγνώρισε τη γενοκτονία, έχει το δικαίωμα ο κ. Φίλης ή οποιοσδήποτε άλλος να την αμφισβητεί; Οι προσωπικές απόψεις σε αυτή και σε παρόμοιες περιπτώσεις, όταν εκφράζονται δημόσια, δεν συνιστούν παρανομία;  Και αν ναι, ποια είναι η αντίδραση της Δικαστικής εξουσίας; Ή μήπως και πάλι η αντίδρασή της είναι ανάλογη με τα προσφερόμενα σε αυτήν εκάστοτε, με σκοπό την υποτέλειά της στην εκτελεστική εξουσία,  οικονομικά ή άλλα οφέλη;
Φανταστείτε,  τι θα γινόταν, ποια θα ήταν η αντίδραση του Πρωθυπουργού και της Κυβερνήσεως, αλλά και της Δικαστικής εξουσίας, αν αυτή η δήλωση προερχόταν από  κάποιο στέλεχος της Χρυσής Αυγής ή ένα απλό πολίτη. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι και η Δικαστική Εξουσία αυτεπαγγέλτως θα κινούσε τη διαδικασία εναντίον τους και η Κυβέρνηση σύσσωμη θα εξαπέλυε τα πυρά της εναντίον τους.
Αυτονόητη αντίδραση του κ. Τσίπρα θα έπρεπε να είναι η αποπομπή του κ. Φίλη από την Κυβέρνηση και της δικαστικής εξουσίας η διερεύνηση του κατά πόσον ο κ. Φίλης διέπραξε με τις δηλώσεις του κάποιο αδίκημα.
Σε διαφορετική περίπτωση είναι δυνατόν να καταλογιστεί τόσο στον πρωθυπουργό όσο και στη δικαστική εξουσία μεροληπτική αντιμετώπιση του θέματος.  Σε ένα κράτος δικαίου, όμως, θα πρέπει να επικρατεί ισοπολιτεία και ισονομία. Δεν θα πρέπει να διαιωνίζεται η εύστοχη παρατήρηση του μεγάλου Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα ότι στον ιστό της αράχνης πιάνονται μόνο τα μικρά έντομα, ενώ τα μεγάλα τη σχίζουν και διαφεύγουν.
Αυτό που οφείλει να πράξει η Ελληνική Κυβέρνηση, αν πράγματι θέλει να επανορθώσει, είναι να συνδράμει τις προσπάθειες για διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων, αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου, να ενημερώσει τη μαθητιώσα νεολαία με την καθιέρωση στο σχολικό πρόγραμμα ημέρας μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού με την  προβολή σχετικών «ντοκυμανταίρ» και της εξαιρετικά σημαντικής γι’ αυτό το θέμα ιστορικής ταινίας «1922» του Νίκου Κούνδουρου.