ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Τι άλλο να γράψω κι εγώ για τον Τένη μας…

■  Τι άλλο να γράψω κι εγώ για τον Τένη μας; Η καλή μας φίλη Ελευθερία Τζιάλλα-Μάντζιου, έγραψε την καθαρή αλήθεια γι’ αυτόν τον υπέροχο φίλο και συνεργάτη...
Η ιδιοτέλεια ήταν μια άγνωστη λέξη για τον Τένη. Φτάνει να μπορούσε να προσφέρει, να βοηθήσει, να ...φωτογραφίσει υπέροχα, ζωντανά το χάλι της Λίμνης μας κι όχι μόνο! «Πάμε Τένη να φωτογραφίσουμε το κανάλι δίπλα στο κτήμα Νικολάτου; Δεν έχει σήμανση και θα το πάρουν για «σιαδ» κανένα βράδυ και θα βρεθούν στο βουρκάρι σκεπασμένα, παιδόπλα που κοσιέβουν τσιακίρ κεφ, τα μεσάνυχτα και πέρα». Τέλειες φωτογραφίες του Τένη, στέλναμε στους αρμόδιους και επισημαίναμε κινδύνους... Οι αρμόδιοι έκαναν το χρέος τους, μας ευχαριστούσαν και τάριχναν στον κάλαθο... Όρεξη πόχουν οι Παλιογιαννιώτες... εδώ έχουμε φλέγοντα ζητήματα! Εμείς να επιμένουμε «Τένη πάμε να φωτογραφίσεις το βόθρο που βγαίνει στη Λίμνη κι αδειάζει... Κι εκεί κάνουν μπάνιο παιδιά;». Κουσιή ο Τένης έβγαζε τα λύματα που έβγαιναν περήφανα στην Παμβώτιδα.. «Όρεξη πόχουν οι παλιογιαννιώτες!..». Στον κάλαθο κι αυτές οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες!.. «Τένη, πάμε στη Ντραμπάτοβα να φωτογραφίσεις το χάλι της;...». Φωτογράφιζε ο Τένης μας τον σωλήνα που τραβούσε το νερό της πηγής... για να κάνουν εργασίες συνεργεία που έκαναν τον δρόμο προς το Δρίσκο... Στον κάλαθο κι αυτά τα ντοκουμέντα... και γύριζαν ύστερα τα βρωμόνερα της Λίμνης στην πηγή της Ντραμπάτοβας και κοντέψαμαν να μην ματαδούμε την πηγή των θρύλων... Άντε πάλι ο Τένης ν’ αποθανατίσει καλλιτεχνικά, τα καταπατημένα σιάδια κι ομορφιές του γύρου-γούρου της Λίμνης μας.
Ο Σύλλογός μας άδειαζε κι έπαιζε με φωτογραφίες κι επισημάνσεις, κι οι αρμόδιοι κοντά εικοσιπέντε χρόνια... Τώρα πήραν χαμπέρι το χάλι της Λίμνης!.. Τένη μας, καλέ μας φίλε... ευγενικέ άνθρωπε... που ήσουν όλο προσφορά κι ανιδιοτέλεια, βλοημένος νάσαι. Να ζήσουν οι απόγονοί σου να θυμούνται την ευγένεια και την καλωσύνη σου... Σε περίμεναν η γλυκειά Άννα σου, οι ανεκτίμητοι γονιοί σου... οι δικοί σου όλοι... Ανημπορέψαμαν καλέ μας Τένη... Είχαμαν καιρό να μιλήσουμε και τώρα που τους βρήκες τους δικούς μας πέστους «τα δέοντα» που λέγαμαν στα Γιάννινά μας. Όσο ζήσω ακόμα θα θυμάμαι την ευγένειά σου. Θα θυμάμαι όμως και το μικρό παιδάκι της γλυκειάς, της υπέροχης κυρίας Ιοκάστης, που ήταν συμμαθητής του αδερφού μου... Τένη μας, καλέ μας φίλε, καλή αντάμωση...

email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.