Άσκοπες Περιπλανήσεις!
- Έτσι, χωρίς σκοπό και χωρίς πρόγραμμα, μεσοκαλόκαιρο, τα βήματα του μέτοικου και τα πλανέματα του λογισμού, γυρίζουν σε εκείνα τα καλοκαίρια που μας έφεραν στην πόλη αυτή, μιας τότε άλλης αλλά μεγάλης κρίσης, μέσα στο χαλασμό του μεταπολεμικού πόλεμου.
- Και τότε, και σε κείνα τα καλοκαίρια, με όλα τα προβλήματα στέγασης, επιβίωσης, του δελτίου τροφίμων και του συσσιτίου πρόνοιας και αλληλεγγύης, η ελπίδα και το όνειρο φυγής έκανε το πρόγραμμα ζωής, μιας ζωής της ξενητιάς όπως το λέγαμε τότε, για μια άλλη προκοπή.
- Ανταρτόπληκτα παιδιά, που φθάσαμε στην πόλη τρομαγμένα και λαχταρισμένα από τα χωριά, δεν σταματήσαμε ποτέ να κάνουμε όνειρα για μια καλύτερη ζωή.
- Φθάνοντας εδώ από τα χωριά, πρώτη φορά αντικρίζαμε μια μεγάλη πόλη που ακούγαμε στα μολογήματα από παλιούς, πρώτη φορά ξεχνούσαμε, αποχαιρετούσαμε, τη λάμπα πετρελαίου και ανοίγαμε τα μάτια μας στο ηλεκτρικό, και άλλες πολλές τέτοιες εκσυγχρονιστικές κατακτήσεις, γνωρίζαμε και κατακτούσαμε, καθώς σεργιανίζαμε στα σοκάκια των Γιαννίνων και γλυκαίναμε τα φαρμάκια της επιβίωσης.
- Μέσα στη συμφορά του ανταρτοπόλεμου (έτσι τον λέγαμε τότε) γνωρίζαμε, έστω και αν δεν απολαμβάναμε, μια άλλη ζωή που μας πλούτιζε τα όνειρά μας.
- Καλοκαίρι, οι βόλτες στο μώλο, και στην πλατεία, πάνω-κάτω, ήταν μια ευχάριστη παρένθεση της δύσκολης πολεμικής κατάστασης, και μια τροφοδότηση της προσδοκίας για ένα καλύτερο μέλλον.
- Δεν μπορώ να εκφράσω εκείνα τα συναισθήματα αυτής της προσδοκίας μας για το μέλλον, ενώ μαθαίναμε πως πολλές οικογένειες η παιδιά μεγαλύτερα είχαν ήδη «πετάξει» στο όνειρο της πρωτεύουσας ή στη μακρινή Αμερική.
- Και δεν μπορώ να συγκρίνω εκείνη την «απελευθέρωση» από τον φόβο του πόλεμου, τη δυστυχία εκείνης της κρίσης, με ότι αισθάνονται σήμερα οι νέοι που δραπετεύουν στη Δύση για μια νέα ζωή με καλύτερη προοπτική.
- Ακούγεται, γράφεται και σχολιάζεται, ότι αυτή η φυγή μετράει περισσότερους από 400.000 νέους, που έφυγαν από τη χώρα για μια άλλη ευδοκίμηση.
- Είναι δυο παράλληλες ιστορίες φυγής ή μετανάστευσης, κρίσης, ή πολέμου, με διαφορετικά κριτήρια, ένοπλου πόλεμου ή οικονομικού πόλεμου. Συγκρίσεις που φαίνονται άσχετες αλλά έχουν το ίδιο αποτέλεσμα.
- Καλοκαιρινές σκέψεις, αναδρομικής αναπόλησης ή σημερινής προσγείωσης. Στο μώλο και στην πλατεία τότε, στον «τενεκέ» ή με ένα γλυφιτζούρι ή παγωτό χωνάκι στο χέρι, στις καφετέριες σήμερα ή στους πεζόδρομους βόλτα με έναν φραπέ στο χέρι.
- Και όσοι μείναμε εδώ, και όσο προκόψαμε και ευδοκιμήσαμε με το «κακό σύστημα», συχνά βρισκόμαστε στην ουρά στα ΑΤΜ, για να πάρουμε τη δόση του κάπιταλ κοντρόλ και να θυμηθούμε μια άλλη ουρά με το κουπόνι του δελτίου για κάποια διανομή ειδών επισιτισμού ακόμη και ψωμιού.
- Παράλληλες ιστορίες, αλλά και «παράλληλοι βίοι», όπως γράφονται από την αρχαιότητα, και όπως φαίνεται να επαναλαμβάνονται ιστορικά, έστω και σαν «εικονική πραγματικότητα», όπως την είδε και ο Τσίπρας στην Κίνα, μόνο που τα ξεχνάμε γρήγορα για να μας τα θυμίζει μια νέα «κρίση».
- Και οι παράλληλες ιστορίες που «απολαμβάνει» ένας μέτοικος διαλογιζόμενος στις περιπλανήσεις του λογισμού του να θυμηθεί ότι τότε, σε εκείνη την κρίση και τη δύσκολη εποχή, τα Γιάννενα είχαν μια πυκνή αεροπορική συγκοινωνία με δύο ιδιωτικές αεροπορικές εταιρίες, που μαζί με τους ταξιδιώτες έφερναν στα «Πολιορκημένα» Γιάννενα τις καθημερινές εφημερίδες των Αθηνών, τη μόδα, νέα προϊόντα, ακόμη και παγωτά ΕΒΓΑ για να ενισχύουν την παιδική φαντασία και τα όνειρα, ότι υπάρχει και καλύτερη ζωή.
- Σαν παράλληλη σημερινή ιστορία, πάλι έχουμε μια αρκετά καλή αεροπορική συγκοινωνία, χωρίς …ομίχλες, περιμένοντας όμως την «Ιόνια οδό», με τον φόβο να μη έχουμε αεροπλάνα!
- Και αφού γράφουμε παράλληλες καλοκαιρινές ιστορίες της πόλης να μη ξεχάσουμε, έστω και σαν ανάμνηση, τις πληθωρικές τότε κινηματογραφικές προβολές στους πολλούς θερινούς κινηματογράφους που είχαν τα Γιάννενα, και που σήμερα εξαφανίστηκαν.
- Και να προσθέσουμε ότι τότε συχνές ήταν οι αφίξεις θιάσων από την Αθήνα με πολυήμερες παραστάσεις και με κορυφαίους της θεατρικής σκηνής. Να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η καλλιτεχνική κίνηση είναι και στη σημερινή κρίση επίσης πληθωρική στην πόλη. Είναι σύμπτωμα ή σύνδρομο των εποχών κρίσεων;
- Καθώς πρέπει να πάω στο χωριό μου για σύντομες, «διακοπές» των περιπλανήσεών μου και επειδή πολλά λέγονται αλλά δεν γράφονται, για το σύγχρονο προσφυγικό πρόβλημα, αυτές τις μέρες είδα να κυκλοφορούν στα Γιάννενα λευκομανδιλοφορούσες κυρίες στους πεζόδρομους, με τον καφέ στο χέρι και ομολογώ ότι ανησύχησα και διερωτήθηκα τι είδους πρόσφυγες είναι αυτοί, αν ήταν βέβαια από τους καταυλισμούς, και τι θα συμβεί αν εμφανιστούν και στο Ιτς Καλέ για αναμνηστικές σέλφις στο τζαμί, και όχι μόνο αυτό!
- Και μια και πιάσαμε την άκρη από τη μουσουλμανική μαντίλα που κυκλοφόρησε, και επειδή η πόλη κρατάει έξω από τα ευρύτερα «Τείχη» της, την…..φιλοξενία αυτής της προσφυγιάς, τώρα που τον συντονισμό πήρε στα χέρια της η Αριστερά της πόλης, δεν προωθεί την διαδικασία της μίσθωσης οικιών εντός της πόλης για τους πρόσφυγες. Κι αν ρωτήσει κανείς το γιατί, θα είναι μια….αυταπάτη! Μια ακόμη Αριστερή αυταπάτη, της έννοιας της αλληλεγγύης, χωρίς …αλληλέγγυους!
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται
ο μέτοικος
