Φύκια για μεταξωτές κορδέλες!

- Του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΠΟΥΓΙΑ*

Στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. «Σεισάχθεια» στα δάνεια. Επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ για όλους. Επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751€. Μερικές μόνο από τις ηχηρές δεσμέυσεις του περιβόητου προγράμματος Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ που τον «έχρισε» κυβέρνηση. Λόγια μεγάλα ειπώθηκαν, αλλά η πραγματικότητα αντιδιαμετρικά αντίθετη. Περικοπή συντάξεων και μισθών, σπίτια σε λίγο «θα βγαίνουν στο σφυρί», δηλώσεις για παραμονή του ΕΝΦΙΑ πολλά χρόνια ακόμη, ανεργία, φτωχοποίηση. Πουλήσαν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» σιγοψυθιρίζουν απογοητευμένοι πολίτες που τους εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους. «Το μεγάλο θέμα» που ταλανίζει την επικαιρότητα, τα εγκαίνια στο αεροδρόμιο της Πάρου. Άλλοι το κατασκέυασαν, ο τωρινός πρωθυπουργός κόβει την κορδέλα, λένε κάποιοι αντιδρώντας.
Μα αν έκοβαν μόνο κορδέλες, κανένα πρόβλημα. Αλλά κόβουν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα.
Υστερα είναι και η κουστωδία των παρατρεχάμενων, των bodyguard που θα μείνουν και αυτοί στα πεντάστερα ξενοδοχεία δημοσία δαπάνη. Να κάνουν τα μπάνια τους σε θάλασσες με φύκια, για να συνοδεύουν αυτούς που θα κόβουν τις μεταξωτές κορδέλες. Κι ας κοπήκαν τα μπάνια του λαού. Αφού το ταμείον είναι μείον. Η δόση για το ΦΠΑ του τριμήνου, η δόση για την εφορία, η δόση του ΕΝΦΙΑ που έρχεται, η δόση του στεγαστικού δανείου για κάποιους.
Ζωή με δόσεις. Όχι εξαιτίας ευκαιριών, αλλά ευκαιριακών κυβερνώντων.
Μείζονα θέματα η απλή αναλογική και η συνταγματική αναθεώρηση. Να αλλάξει η ατζέντα από τα καθημερινά λουκέτα των επιχειρήσεων, από τη δυσβάσταχτη φορολογία, από το ασφαλιστικό λαιμητόμο, από τον εργασιακό μεσαίωνα που έρχεται.
Άλλωστε πλέον κανένας δεν διαμαρτύρεται, δεν αυτοκτονεί κόσμος εξαιτίας της οικονομικής απόγνωσης όπως παλιά, δεν μεταναστεύουν Έλληνες στο εξωτερικό. Όλα καλά, όλα ανθηρά, όλα αριστερά.
Η θερινή ραστώνη ενισχύει την αδράνεια. Μα όταν με το πέρας του θέρους, φύγει και η τελευταία αλμύρα από το κορμί, θα φύγουν και οι αυταπάτες αυτών που εξακολουθούσαν να βλέπουν  τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Η κλεψύδρα με την άμμο της υπομονής κυλάει βασανιστικά και αθόρυβα  από το γυάλινο δοχείο της εγκράτειας στο γυάλινο δοχείο της εξέγερσης. Όταν πέσει και ο τελευταίος κόκκος, σπάει το γυαλί…
Οι τυχοδιώκτες πολιτικοί που πουλανε φύκια για μεταξωτές κορδέλες,  υπόσχονται τον ουρανό με τ’άστρα στο λάο και όταν αποκτούν την εξουσία, αποκτούν και μνήμη χρυσόψαρου και ξεχνούν τα πάντα. Κυβερνητικές αυταπάτες και αμνησία πάνε μαζί. Γι αυτό ίσως και διαχρονικά «Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.» (Μίλαν Κούντερα, Τσέχος συγγραφέας).

* Ο Πέτρος Ι. Μπούγιας  είναι Msc  Αγρ. Τοπογράφος Μηχανικός και περιφερειακός συντονιστής Ηπείρου στο Ποταμι.