Οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τους Εβραίους…

- Του ΜΩΥΣΗ ΕΛΙΣΑΦ

Τη δική του απάντηση στο πρόσφατο άρθρο του Κ. Καλτσή που είχε ως θέμα του τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τους Εβραίους δίνει με επιστολή του προς τον «Π.Λ.» ο κ. Μωϋσής Ελισάφ, Καθηγητής Παθολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Πρόεδρος της τοπικής Ισραηλιτικής Κοινότητας και μέλος Δ.Σ. του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος. Ο κ. Ελισάφ στην επιστολή του αναφέρει τα ακόλουθα:
Κύριε Διευθυντά,
Με οδυνηρή έκπληξη διάβασα το άρθρο του συνεργάτη σας δημοσιογράφου κ. Κ. Καλτσή με τον εξωφρενικό και προκλητικό τίτλο «Προς τι η επιμονή των εβραίων να τους… τιμούμε συνεχώς». Δυστυχώς, ο συνεργάτης σας παραποιεί ασύστολα την πραγματικότητα. Δεν ζητούν οι εβραίοι τιμητικές εκδηλώσεις, κ. Καλτσή. Οι Ισραηλιτικές (και όχι Ισραηλινές, όπως σκόπιμα αναφέρεται στο κείμενο) κοινότητες της χώρας αλλά και των υπολοίπων Ευρωπαϊκών χωρών που αφανίστηκαν από τη δολοφονική μανία μιας αποκρουστικής ιδεολογίας στην άβυσσο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, ζητούν τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης που αποτελεί ασπίδα προστασίας για το μέλλον.
Προφανώς ο συνεργάτης σας αναφέρεται στις ετήσιες εκδηλώσεις που διοργανώνονται από την Περιφέρεια Ηπείρου (σε συνεργασία με το Δήμο Ιωαννιτών και την Ισραηλιτική Κοινότητα) την 27η Ιανουαρίου μετά την ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής (δυστυχώς με καθυστέρηση 60 ετών) να οριστεί η συγκεκριμένη ημερομηνία (ημέρα απελευθέρωσης του κολαστηρίου του Άουσβιτς) ως ημέρα μνήμης των Ελλήνων εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος. Υπάρχουν προφανώς αντίστοιχες ημέρες μνήμης που αφορούν άλλες τραγικές στιγμές της Ελληνικής ιστορίας, όπως η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Kύριε Καλτσή, σεβόμαστε την ιερή μνήμη όλων των αθώων συμπατριωτών μας που εξοντώθηκαν από τα στρατεύματα κατοχής στα τραγικά χρόνια της Γερμανικής κατοχής και όταν προσκαλούμαστε, συμμετέχουμε στις αντίστοιχες εκδηλώσεις. Ο υποφαινόμενος, ως εκπρόσωπος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος θα συμμετάσχει τις επόμενες ημέρες στις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης που διοργανώνονται από το Δήμο Σκουφά στο μαρτυρικό Κομμένο.
Ο κ. Καλτσής δείχνει ωστόσο να αγνοεί τη μοναδικότητα της εβραϊκής γενοκτονίας, της άριστα δηλαδή βιομηχανικά οργανωμένης δολοφονίας 6 εκατομμυρίων ατόμων (μεταξύ των οποίων 1,5 εκατομμυρίου παιδιών, 60.000 συμπατριωτών μας και 2.000 συμπολιτών μας), με μόνο αιτιολογικό το θρήσκευμά τους (ή ακόμα το θρήσκευμα των γονέων ή προγόνων τους) που άλλωστε δεν επέλεξαν οι ίδιοι. Η εβραϊκή γενοκτονία, κ. Καλτσή, είναι το μεγαλύτερο έγκλημα στην παγκόσμια ιστορία. Η σχετικοποίησή του συγκρίνοντάς το με άλλα τραγικά γεγονότα της εποχής, οδηγεί στην υποβάθμισή του, στον ευτελισμό του και εν τέλει, στην άρνησή του. Τέτοιες συμπεριφορές εκκολάπτουν το αυγό του φιδιού και υποβαθμίζουν τις ευθύνες των θυτών και των κατά τόπους συνεργατών τους, χωρίς τη συμβολή των οποίων η περιβόητη «τελική λύση» δεν θα ήταν εφικτή.
Ο κ. Καλτσής, φαίνεται ότι αγνοεί ότι οι 2.000 Γιαννιωτοεβραίοι (μεταξύ τους περισσότερα από 600 παιδιά) που χάθηκαν, δεν ήταν ξένοι, δεν ήταν «οι άλλοι», οι διαφορετικοί, αλλά συμπολίτες μας, Έλληνες πολίτες με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις με τους χριστιανούς συμπολίτες τους, που συμμετείχαν σε όλους τους Εθνικούς αγώνες. Και σήμερα, η μικρή εβραϊκή κοινότητα των 50 ατόμων, συμμετέχει ενεργά στη ζωή της πόλης και τόσο οι τοπικές αρχές όσο και οι συμπολίτες μας γνωρίζουν τις προσπάθειές μας για την προκοπή της.
Ο κ. Καλτσής με περισσή άγνοια και θρασύτητα, βάλει κατά της πολυπολιτισμικής ιστορίας της πόλης μας. Είναι προφανώς θιασώτης της ομοιομορφίας, της άρνησης του διαφορετικού, του ξένου, του αλλόγλωσσου, του αλλόθρησκου. Δεν κατανοεί ότι το διαφορετικό εμπλουτίζει τη ζωή μας, ότι ο άλλος δεν είναι αντίπαλός μας, αλλά συναγωνιστής μας. Στην πόλη μας δοκιμάστηκε επί αιώνες η με αναπόφευκτες εντάσεις συνύπαρξη διαφορετικών εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων. Τα τραγικά γεγονότα της κατοχής επιβεβαίωσαν τις αντιφάσεις μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας που οφείλει να υπερβεί τη συνύπαρξη στεγανοποιημένων μειονοτήτων και να οδηγηθεί στο σεβασμό του διαφορετικού, στη συνεκτική πολυμορφία, στην ανοχή και στην αρμονική συνύπαρξη.