Οι ξένοι μας συμβουλεύουν…

Είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνον. Αυτό το παραδέχονται και το ομολογούν διεθνείς προσωπικότητες του πνεύματος και οι διανοούμενοι Ευρωπαίοι, οι οποίοι εκφράζονται πάντοτε με θαυμασμό για το ρόλο που έπαιξε η Ελληνική γλώσσα από τους αρχαιοτάτους χρόνους στη διαμόρφωση των ευρωπαϊκών γλωσσών. Και στις ημέρες μας ακόμη συνεχίζονται τα εγκώμια για την αρχαία ελληνική.
Στην Ελλάδα, όμως, τι γίνεται; Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την καταστρέψουμε. Τη θεωρούμε περιττό βάρος και νεκρή γλώσσα. Και ενώ οι ξένοι, σε μερικές χώρες, τη διδάσκουν ακόμη και στο δημοτικό σχολείο, εμείς καταργούμε τη διδασκαλία και στο Γυμνάσιο και προγραμματίζεται η διδασκαλία μόνον στο Λύκειο ως ξένη γλώσσα…

***
Η διάσημη ελληνίστρια Γαλλίδα Ακαδημαϊκός και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (Παρίσι) Ζακλίν Ντε Ρομιγύ αγάπησε όσο λίγοι την Ελλάδα, την ελληνική γλώσσα (αρχαία και νέα) και τον Ελληνικό Πολιτισμό. Έγραψε 28 βιβλία που αναφέρονται στην αρχαία Ελλάδα. Σε μια δήλωσή της είπε: «Δεν πρέπει να βλέπουμε την αρχαία ελληνική σαν μία επιστροφή στο παρελθόν (UN RETOUR), αλλά σαν μία αναζήτηση πνευματικής αρωγής (UN RECOURS)…
Και συνεχίζει: Η γλώσσα αυτή, η αρχαία ελληνική, βοηθάει γενικά τη σκέψη με την λιτότητα της έκφρασης, την σαφήνεια των εννοιών και τον λεκτικό της πλούτο και συμβάλλει στην ανάπτυξη του ηθικού συναισθήματος των νέων με τις άφθονες αναφορές σε απαράμιλλη μυθολογία, που αναμειγνύει με θαυμάσιο τρόπο το θεϊκό με το ανθρώπινο στοιχείο».
Σε άλλη περίπτωση η Ρομιγύ δήλωσε: «Μία σύγχρονη Ελλάδα, που θα έχανε την επαφή με τους αρχαίους συγγραφείς, θα έχανε επίσης την επαφή με τους σύγχρονους ποιητές της, που είχαν και αυτοί γαλουχηθεί με τις ίδιες αξίες, με τον Καβάφη, με τον Σεφέρη, κ.α.»!..
Αν η Ελλάδα έχανε την επαφή με τους αρχαίους συγγραφείς «θα αγνοούσε αυτό που συνεχίζει να αποτελεί την δόξα της προς τα έξω και πρέπει να μείνει το καύχημά της: το ότι άνοιξε τον δρόμο στον δυτικό πολιτισμό. Πώς μπορεί να φαντασθεί κανείς ότι οι σημερινοί πολίτες της Ελλάδας μπορεί να αγνοούν την κληρονομιά που αυτή τους κληροδότησε και που μελετάται σήμερα στη Φινλανδία, στην Ιαπωνία, στην Βραζιλία; Ένας γνωστός μου νεαρός κινέζος μεταφράζει στη γλώσσα του τον Θουκιδίδη: Πώς μπορώ να δεχθώ ότι ένας Έλληνας δεν έχει τη δυνατότητα να τον διαβάζει με ευχέρεια; (Όταν τα αρχαία διδάσκονται σαν ξένη γλώσσα όλα είναι δυνατά…).
Η Ευρώπη, που σφυρηλατούμε έχει ελληνικό όνομα. Η αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μία γλώσσα για την οποία θα πω ακόμη μία φορά ότι είναι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ. Όλη μου τη ζωή αντλούσα ευτυχία στην αδιάκοπη επαφή με τα έργα της αρχαίας Ελλάδας και αισθάνομαι γι’ αυτό ένα μεγάλο χρέος απέναντι στη χώρα σας». (Δεν έβλεπε τα αρχαία ελληνικά σαν ξένη γλώσσα, αν και Γαλλίδα…).
Από τον Σεπτέμβριο του 2010 το Υπουργείο Παιδείας της Μεγ. Βρετανίας αποφάσισε την εισαγωγή της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στα δημοτικά σχολεία. Αρχικά σε μικρό αριθμό με προοπτική τη σταδιακή επέκταση. Ο Βρετανικός Τύπος με χαρά ανακοίνωσε ότι οι μαθητές «θα διδάσκονται την μητρική γλώσσα του Αρχιμήδη και του Ηροδότου». Αν γινότανε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, ο ελληνικός τύπος θα το χαρακτήριζε «οπισθοδρόμηση».
Η εφημερίδα Γκάρντιαν πραγματοποίησε δημοσκόπηση στην ιστοσελίδα της, στην οποία το κοινό απάντησε, σε ποσοστό 80%, ότι «η διδασκαλία αρχαίων ελληνικών είναι καλή ιδέα. Τα αρχαία ελληνικά είναι η ρίζα του πολιτισμού».
Η Λόρνα Ρόμπινσον, διευθύντρια του προγράμματος «Ίρις», που προώθησε αρμοδίως την ιδέα, είναι πεπεισμένη ότι τα αρχαία ελληνικά θα έχουν μεγάλη επιτυχία, αφού «θα παράσχουν μία καθαρή και συναρπαστική βάση για την κατανόηση πολλών πολυπλοκοτήτων της αγγλικής γραμματικής. Η διδασκαλία μιας γλώσσας που έχει διαφορετικό αλφάβητο είναι δύσκολη, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα. Σίγουρα τα αρχαία ελληνικά είναι μια πανέμορφη γλώσσα, γεμάτη από υπέροχες εκφράσεις. Η συγκεκριμένη προσπάθεια μόνον οφέλη έχει να προσφέρει στους μαθητές».
Η δασκάλα Λόρνα Ρόμπινσον θεωρεί τα αρχαία ελληνικά θαυμάσια γλώσσα, γεμάτη όμορφες λέξεις και συναρπαστικά νοήματα. Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Χάρυ Μάουντ γράφει: «Είναι θαυμάσια είδηση ότι τα αρχαία ελληνικά θα διδάσκονται στο δημοτικό. Θα βελτιώσουν τις δεξιότητες των παιδιών στην αγγλική γραμματική και θα εισαγάγουν στον ελληνικό πολιτισμό, το λίκνο του δυτικού πολιτισμού.
Ένας Κινέζος φοιτητής δήλωσε στην ομογενειακή εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ»: «Τα αρχαία ελληνικά προκαλούν δέος. Νομίζω πως όλοι οι ελληνικής καταγωγής μαθητές αξίζει να μελετήσουν την Ελληνική γλώσσα για να γνωρίζουν τους απαράμιλλους κλασσικούς συγγραφείς. Η ελληνική γλώσσα είναι απαράμιλλη, εξαιρετικά όμορφη και εκφραστική».
Ο Ισπανός καθηγητής Φραγκίσμος Αστράντος γράφει: «Η Ελληνική μαζί με την Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία και πορεία στον ίδιο χώρο από τους ίδιους λαούς επί 4.000 χρόνια και γραπτή παράδοση 3.500 ετών».
Ο Πήτερ Τζόουνς (Αμερικανός συγγραφέας) γράφει για τη γλώσσα των προγόνων μας: «Οι Έλληνες της Αθήνας του 5ου και του 4ου π.Χ. αιώνα είχαν φθάσει την γλώσσα σε τέτοιο σημείο, ώστε με αυτήν να εξερευνούν ιδέες όπως η δημοκρατία και οι απαρχές του Σύμπαντος, έννοιες όπως το θείον και το δίκαιον. Είναι μία θαυμάσια και εξαιρετική γλώσσα».
Ο επικεφαλής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Ανατολικής Οξφόρδης δήλωσε: «Τα αρχαία ελληνικά δεν είναι μόνον μία μάθηση ξένης γλώσσας. Είναι μία ολόκληρη κουλτούρα που θα συνοδεύει το παιδί για όλη του τη ζωή. Θα εντείνει την αίσθησή τους για τη γλώσσα, θα μπορούν να ιδούν τις συνδέσεις μεταξύ των γλωσσών, θα μαθαίνουν να σκέπτονται και είναι και διασκέδαση.
Ομάδα γλωσσολόγων σε έρευνα που έκαμε κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Ελληνική είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο, που έχει πραγματικά την δυνατότητα να αποτελέσει την κοινή βάση της παγκόσμιας επικοινωνίας. Ο λόγος είναι προφανής. Εκτός από την ακρίβειά της στην απόδοση των νοημάτων από γλώσσα σε γλώσσα, έχει και οικονομία στην κωδικοποίηση και μεταφορά δεδομένων λόγω της ίδιας της δομής της.
Και ποια είναι αυτή η δομή; Αν, για παράδειγμα, η λέξη «άνδρας» έχει σε μερικές γλώσσες δύο λεκτικούς τύπους όλους κι όλους, δηλαδή, έναν για τον ενικό και έναν για τον πληθυντικό αριθμό, στην αρχαία ελληνική γλώσσα έχουμε δέκα: ανήρ, ανδρός, ανδρί, άνδρα, άνερ, άνδρες, ανδρών, ανδράσιν, άνδρας, άνδρες και βεβαίως και τον δυϊκό αριθμό.
Εάν μάλιστα προχωρήσουμε στους διαφορετικούς μονολεκτικούς τύπους ρημάτων, τότε η διαφορά είναι συντριπτική. Υπάρχουν γλώσσες, που έχουν το πολύ τέσσερις διαφορετικούς μονολεκτικούς τύπους ενός ρήματος. Αντιθέτως το απλούστερο ρήμα της αρχαίας ελληνικής, το ρήμα «λύω», έχει συνολικά 337 μονολεκτικούς τύπους (137 στην ενεργητική φωνή, 145 στη μέση φωνή και 55 στη μέση φωνή με παθητική διάθεση). Ποια, λοιπόν, γλώσσα θα μπορούσε να συναγωνισθεί την αρχαία ελληνική;
Η Ελληνική Γλώσσα είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο πνευματικό επίτευγμα της ανθρωπότητας, που γονιμοποίησε όλες τις άλλες γλώσσες. Η μελέτη της θεμελιώνει αυτό που η σύγχρονη γλωσσολογία ονομάζει φιλοσοφία της γλώσσας. Δεν είναι απλώς μια γλώσσα, αλλά φορέας πολιτισμού, φιλοσοφίας, αρετής…
Οι χειριστές των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών Υψηλής Τεχνολογίας μας πληροφορούν: «Η μόνη “αποδεκτή” γλώσσα από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές του άμεσου μέλλοντος είναι η κλασσική ελληνική, ως γλώσσα ανωτέρου επιπέδου και ιδιαιτέρως κατά την διαδικασία διερμηνείας. Μόνον την ελληνική δέχονται για την μαθηματική της δομή και κυρίως για την αρμονική και γεωμετρική της έκφραση και απεικόνιση. Και όχι μόνον την δέχονται οι υπολογιστές ως μοναδικό λεκτικό και ηχητικό κώδικα επικοινωνίας, αλλά και την θεωρούν ατέρμονα, δηλαδή μη οριακή, απειροστική. Όλες τις άλλες γλώσσες οι υπολογιστές τις απορρίπτουν ως σημασιολογικές, δηλαδή αυθαίρετες!
Χωρίς την Ελληνική γλώσσα είναι αδύνατο να κάνει ούτε βήμα προς τα εμπρός η επιστημονική σκέψη της αύριον. Ο Ισπανός Ακαδημαϊκός και κορυφαίος Ελληνιστής Fransisco Atrados δήλωσε: «Αν δεν ήταν η Ελληνική γλώσσα, η Ευρώπη θα παρέμενε ένα έδαφος πρωτογόνων… Η Ελληνική γλώσσα είναι η πλέον παγκόσμια γλώσσα»!.. Ο μεγάλος Ουμανιστής και θερμός Ελληνιστής Έρασμος έλεγε για τη γλώσσα των Ελλήνων: «Αν εξαφανιστεί η ελληνική γλώσσα θα φτωχύνει η παγκόσμια διανόηση».
Το Αττικό αλφάβητο είχε 27 γράμματα. Μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, όταν ήταν άρχων ο Ευκλέιδης (όχι ο μαθηματικός), αυτό το αλφάβητο απλοποιήθηκε κατά τρία γράμματα και έμειναν τα 24 που έχουμε και σήμερα. Καταργήθηκαν το δίγαμμα, το κόππα και το σαμπί. Στην λεξαριθμική θεωρία, όμως, αυτά δεν χάθηκαν. Το s (Στ’) = 6 (στίγμα), το κόππα = 90 και το σαμί = 900.
Οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν υπολογισμούς με γράμματα, δεν υπήρχαν τότε οι αραβικοί αριθμοί. Ονομάστηκαν αραβικοί, επειδή οι Άραβες τους μετέφεραν στην Ευρώπη. Ήταν απλώς οι «μεταφορείς». Μάλλον από κάποια περιοχή των Ινδιών.
Κάθε ένα από τα 27 γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου αντιστοιχεί σε έναν φυσικό αριθμό ξεκινώντας από το 1 και καταλήγοντας στο 900. Αυτό το φαινόμενο δεν υπάρχει σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου.
Έτσι, αν σε κάθε λέξη, αντικαταστήσουμε τα γράμματα με τους αντίστοιχους αριθμούς, θα έχουμε έναν αριθμό ανάλογο με το άθροισμα των γραμμάτων. Ο αριθμός αυτού του αθροίσματος ονομάζεται ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ (αριθμός της λέξης). Για παράδειγμα η λέξη ΕΡΓΑΣΙΑ = 5 + 100 + 3 + 1 + 200 + 10 + 1 = 320. Το 320 είναι ο λεξάριθμος της λέξης εργασία.
Εάν, λοιπόν, διάφορες λέξεις που σχετίζονται με ένα θέμα έχουν όλες το ίδιο άθροισμα, τότε αποδεικνύεται ότι υπάρχει μία μαθηματική αρμονία και σοφία μεταξύ τους.
Ας δούμε ένα παράδειγμα: Η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχει λεξάριθμο 554, διότι 4 + 8 + 40 + 70 + 20 + 100 + 1 + 300 + 10 + 1 = 554. Αλλά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΣΤΙΝ Ο ΝΟΜΟΣ = 554 + 565 + 70 + 430 = 1.619. Επίσης: ΤΕΛΕΙΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ = 470 + 1.149 = 1.619. Επομένως συμπεραίνουμε ότι: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΣΤΙΝ Ο ΝΟΜΟΣ = ΤΕΛΕΙΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ = 1.619.
Ο Ισπανός καθηγητής και ακαδημαϊκός Φρειδερίκος Σακρέντο, το 1996, ομιλώντας στο 3ο Παγκόσμιο Γλωσσικό Συνέδριο, που έγινε στο Συνεδριακό Κέντρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας στηνΑρχαία Ολυμπία είπε: «Η αρχαία ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη μητρική γλώσσα όλων των Ευρωπαίων γενικώς και ειδικότερα η πρώτη γλώσσα των καλλιεργημένων ατόμων. Εάν η αρχαία ελληνική παιδεία εξανθρώπισε τους θεούς, η αρχαία ελληνική γλώσσα ανύψωσε τον άνθρωπο, ως εάν ήτο ιέραξ, μέχρι τους ουρανούς».
Εκείνοι που ψάχνουν να βρουν κάποια επιχειρήματα, για να δικαιολογήσουν την άρνησή τους στη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών υποστηρίζουν ότι είναι δύσκολα. Ακριβώς αυτή η κάποια δυσκολία είναι αυτή που ακονίζει το μυαλό του μαθητή. Από ειδικές έρευνες που έγιναν γύρω από το θέμα αυτό αποδείχτηκε, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών βελτιώνει την ψυχοεκπαιδευτική ανάπτυξη του μαθητή σε ορισμένους καίριους τομείς όπως είναι η αντίληψη και η μνήμη.
Η αλήθεια αυτή επιβεβαιώθηκε στην Ιαπωνία και την Κορέα. Επειδή οι γλώσσες αυτές είναι δύσκολες κάποιοι επρότειναν την απλοποίησή τους. Επιτροπές από ειδικούς ανέλαβαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκσυγχρονισμού της παραδοσιακής τους γραφής. Σύντομα εξέδωσαν το πόρισμά τους, που άρχιζε ως εξής: «Κάτω τα χέρια από την ιστορική μας γραφή! Αναγνωρίζουμε τις δυσχέρειες, που έχουν οι νέοι μας στην εκμάθηση των ιδεογραμμάτων, αλλά η προσπάθεια που καταβάλλουν αποτελεί πνευματική άσκηση που οξύνει τον νουν. Με αυτήν την γραφή επιβιώσαμε. Με αυτήν τη γραφή επιτύχαμε το οικονομικό θαύμα της Άπω Ανατολής». Κάποιοι το χαρακτηρίζουν αυτό ρετσινιά…
Εμείς τι κάνουμε; Δεκαετίες, τώρα, συνεχίζουμε την «απλοποίηση»…