Το σχολείο να κρατήσει όρθιες τις διαχρονικές αξίες...

«Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο»,  λέει ο θυμόσοφος λαός και όπως κάθε ρήση του, κάθε παροιμία κρύβει και μια αλήθεια, μια πραγματικότητα. Η γνώση είναι σαφώς απαραίτητη για τον άνθρωπο, όπως ακριβώς το νερό για ένα φυτό. Το φυτό λίγο θα αντέξει χωρίς να ποτιστεί και γρήγορα θα μαραζώσει. Έτσι είναι και η γνώση, όσο περισσότερο… ποτιστεί, τόσα περισσότερα εφόδια θα χαρίσει στον άνθρωπο, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που θα βρει στο διάβα του.
Διανύουμε μια περίοδο, όπου με λύπη διαπιστώνουμε, ότι οι τωρινοί ιθύνοντες στο Υπουργείο Παιδείας όχι μόνο δεν προχωρούν σε ριζικές αλλαγές και βαθιές τομές για την βελτίωση των συνθηκών σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, αλλά γκρεμίζουν τις θεμελιακές αρχές της και ισοπεδώνουν αξίες που την διέπουν διαχρονικά.
Δεν είναι μόνο οι προκλητικές ελλείψεις σε βιβλία, διδακτικό προσωπικό, τα προβλήματα στις σχολικές υποδομές, οι συγχωνεύσεις σχολείων που έχουν ως αποτέλεσμα να κλείνουν σχολεία και να ερημώνουν τα χωριά. Είναι οι ρυθμίσεις που τα τελευταία χρόνια προωθεί το Υπουργείο Παιδείας, είτε με τον κύριο Μπαλτά είτε με τον κύριο Φίλη, με σκοπό να «κατεδαφιστούν» γερά θεμέλια που έχει χτίσει εδώ και δεκαετίες ο θεσμός του σχολείου.
Αντί οι ιθύνοντες να φροντίζουν ώστε να διαδίδεται αυτούσια η παράδοσή μας και να παραμένουν αναλλοίωτα τα ιστορικά γεγονότα, προκαλούν συνεχώς με τη στάση τους και  με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα. Όταν ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων αμφισβητεί τη γενοκτονία των Ποντίων, πώς περιμένουμε οι μαθητές να τιμούν τις εκδηλώσεις μνήμης στις 19 Μαΐου; Όταν υποβαθμίζεται στα ελληνικά σχολεία  το μάθημα των αρχαίων ελληνικών, την ίδια στιγμή που λατρεύουν να τα διδάσκονται  μαθητές σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, πώς περιμένουμε από τα παιδιά να γνωρίζουν και να θαυμάζουν την αρχαία ελληνική γλώσσα;
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πολύς ντόρος γίνεται τελευταία με το ζήτημα περί κατάργησης της πρωινής προσευχής. Όπως κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει σε κάποιους μαθητές που έχουν άλλες θρησκευτικές πεποιθήσεις να παίρνουν μέρος στην προσευχή, έτσι κανείς δεν μπορεί να στερήσει το δικαίωμα σε μαθητές που έχουν γαλουχηθεί με ελληνορθόδοξες αρχές από την οικογένειά τους να προσευχηθούν πριν την έναρξη μιας σχολικής μέρας.
Κανείς δεν λέει φυσικά οι ελληνορθόδοξοι μαθητές να μην σέβονται τη διαφορετικότητα των άλλων συμμαθητών τους που πιστεύουν σε άλλο δόγμα, αλλά όσο ανεκτίμητος είναι ο σεβασμός, τόσο μεγάλη αξία έχει το να διατηρηθεί η ταυτότητά μας με πίστη και συνέπεια στις διαχρονικές αξίες που διέπουν το ελληνικό έθνος, όπως ο πολιτισμός, η θρησκεία και η ιστορία μας.
Εξάλλου λαός που ξεχνά την ιστορία του, είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει...