Τεκμήρια δυσλειτουργίας της ελληνικής Δικαιοσύνης!

Ο άνθρωπος, λέει ο Αριστοτέλης, «τελεωθεὶς βέλτιστον τῶν ζώιων» και «χωρισθεὶς νόμου καὶ δίκης χείριστον πάντων». Η «τελειότης» σημαίνει την ενσάρκωση της αρετής και την συνεχή προσπάθεια για να ενεργεί πάντοτε σύμφωνα με αυτήν. Χωρίς την αρετή, χωρίς τον νόμο και την δικαιοσύνη που ρυθμίζουν τις συνθήκες και τους όρους ειρηνικής κοινωνικής συμβίωσης, ο άνθρωπος γίνεται το χειρότερο από όλα τα ζώα, «ἀνοσιώτατον καὶ ἀγριώτατον», και αυτό το είδαμε να γίνεται και στο παρελθόν και στο παρόν, και θα γίνεται πάντοτε και στο μέλλον, εφόσον η ανθρωπίνη φύσις, όπως παρατηρεί ο Θουκυδίδης, δεν αλλάζει, αλλά μένει η ίδια. Η δικαιοσύνη είναι «κοινωνική ἀρετή», εκ των ὧν οὐκ ἄνευ της ομαλής συμβίωσης των ανθρώπων.
Η κακή λειτουργία της δικαστικής εξουσίας, η οποία οφείλει σε μια πραγματική δημοκρατία και σε ένα κράτος δικαίου, να είναι εντελώς ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη από τις όποιες πιέσεις ασκούνται από την εκτελεστική εξουσία, και η ουσιαστική «αρνησιδικία», όπως σημειώνει ο Πλάτων, καθιστά κάθε «πόλιν» (= κράτος) «ἄπολιν», δηλαδή διαλυμένο και αδύνατο να λειτουργήσει και να επιτύχει τον βασικό σκοπό της ύπαρξής του που είναι το η εὐδαιμονία, το εὗ ζῆν των πολιτών.
Τεκμήρια δυσλειτουργίας της δικαιοσύνης στη χώρα μας υπάρχουν πάμπολλα, μεταξύ αυτών η πρόσφατη άρνηση του ΣτΕ να συνεδριάσει και να εκδώσει την απόφασή του για ένα σοβαρό θέμα που ταλανίζει την πολιτική ζωή της χώρας, καθώς και η εκδίκαση σοβαρών ή μη υποθέσεων και προσφυγών των πολιτών μετά από παρέλευση πολλών ετών, συχνά και δεκαετιών, όπως και η έκδοση αποφάσεων εντελώς διαφορετικών για εντελώς παρόμοιες προσφυγές και υποθέσεις.
Έτσι, πρώτον, εξανεμίζεται η όποια εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη δικαιοσύνη, δεύτερο, δίνεται η εντύπωση ότι δεν υπάρχει η διάκριση των εξουσιών και επομένως, δεν λειτουργεί σωστά η δημοκρατία, και, τρίτον, ο σωφρονιστικός και παραδειγματικός τρόπος της οποιασδήποτε απονομής της δικαιοσύνης και της οποιασδήποτε ποινής ακυρώνεται.
Ένα κράτος, στο οποίο τα δικαστήρια είναι «φαῦλα καὶ ἄφωνα», είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να εξασφαλίσει στους πολίτες του την κοινωνινή και πολιτική γαλήνη και τη σωστή λειτουργία των άλλων θεσμών του.
Η πρέπουσα λειτουργία της δικαιοσύνης εξαρτάται από κάποιους βασικούς παράγοντες και προϋποθέσεις, όπως α) η κωδικοποίηση της νομοθεσίας, β) η απόλυτη ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας γ) η άριστη κατάρτιση των δικαστικών λειτουργών, δ) η σωστή και αντικειμενική επιλογή των δικαστών με βάση τα προσόντα και το ήθος, ε) η έγκαιρη εκδίκαση και έκδοση των αποφάσεων, και τέλος η συνεχής αξιολόγηση των δικαστικών λειτουργών με βάση το έργο που επιτελούν και τις αποφάσεις που εκδίδουν, καθώς και το γενικώτερο ήθος τους.
Η τάξη και ο νόμος, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, είναι απαραίτητο να επιβάλλονται σε μια πολιτεία, επειδή η ανθρωπίνη φύση τρέπεται ως επί το πλείστον στην πλεονεξία και την ιδιοπραγία, θέτοντας το ίδιον συμφέρον πάνω από το συμφέρον του συνόλου.
Η ευνομία δεν σημαίνει μόνο την ύπαρξη ορθών νόμων, αλλά και τη συμμόρφωση όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, αρχόντων και αρχομένων, σε αυτούς. Και επειδή αυτό είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει από μόνο του λόγω της ανθρωπίνης φύσεως, η δικαστική εξουσία πρέπει να λειτουργεί ως ο βασικός ρυθμιστικός παράγοντας.