ΜΑΞΙΜΟΣ: Ο ακάματος Ιεράρχης ως οραματιστής μιας αναγεννημένης Βελλάς!..
Πριν λίγες μέρες στη φιλόξενη εστία των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα, στη Βάρη Αττικής, μετά από πρόσκληση του Μητροπολίτη Ιωαννίνων κ. Μαξίμου συγκεντρωθήκαμε οι Βελλαΐτες για ενημέρωση και κοινό προβληματισμό για την ανάγκη ανόρθωσης της Βελλάς. Στόχος του νέου Μητροπολίτη μας διαυγής και σαφής: η ρεαλιστική αποτύπωση της σημερινής πραγματικότητας της Βελλάς, η ζωτική ανάγκη (ανα)διοργάνωσής της και «αναβίωση» της εκπαιδευτικής ταυτότητας και κοινωνικής προσφοράς της… Υπερβαίνον-τας τη σεμνότητα και την ταπεινότητά του Μητροπολίτη μας θα ήθελα να διατυπώσω λίγες σκέψεις…
Ο Σεβασμιότατος εκφράστηκε με ρεαλισμό και πειστικότητα. Ξετύλιξε εύγλωττα και πειστικά το πολύπτυχο και πολυεπίπεδο πρόβλημα της σημερινής Βελλάς. Διέγραψε σε αδρές γραμμές το όραμα μιας αφύπνισης όλων μας. Προσδιόρισε τους όρους και τις προϋποθέσεις για την αποκατάσταση μιας οργανωτικής (ανα)συγκρότησης της Σχολής. Περιέγραψε, ως γνήσιος ηγέτης, τις συνθήκες που θα επιτρέψουν την (ανα)διαμόρφωση ενός λειτουργικού τόνου και ρυθμού, για την ζωογόνηση της εγκαταλειμμένης σχολής…
Έτσι κάπως η νοσταλγία μας για το χώρο της παιδικής μνήμης έγινε πίκρα… Έτσι κάπως η όμορφη αλλοτινή εικόνα μιας εύρυθμης και σφύζουσας σχολικής κοινωνίας γινόταν μια πραγματικότητα οδυνηρή… Ομολογώ την έκπληξή μου… Όχι πως δεν γνώριζα την κακοδαιμονία των τελευταίων χρόνων… Όχι πως δεν αισθανόμουν, όπως όλοι οι Βελλαϊτες, την ατυχή συγκυρία και την εγκληματική συρρίκνωση, μέχρι ασφυξίας, από την οποία δοκιμάστηκε (και δοκιμάζεται) η πολύπαθη Σχολή. Όμως, τώρα το βίωνα πιο άμεσα, από επίσημα χείλη. Το εισέπραττα δραματικά, αδρά, τεκμηριωμένα με αριθμούς και στοιχεία αδιάσειστα…
Σε αυτό το πλάνο έβλεπα ένα ακροατήριο έκπληκτο, βουβό, αλλά και αναθαρρημένο, καθώς στο φόντο αυτής της εγκατάλειψης αναδύονταν η φυσιογνωμία ενός ακάματου Ιεράρχη, ο οποίος (ξανα)ζωντανεύει, μεθοδικά, με δημιουργικό πάθος την επαναλειτουργία δομών και ρόλων, με γνώμονα τι άλλο παρά τη γνήσια προσφορά.
Προσωπικά, δεν έχω ξαναδεί Μητροπολίτη να κινείται με τέτοια γνώση και άνεση μακριά από την Ωραία Πύλη και το Θυσιαστήριο, να κινείται εντός και εκτός της Ελλάδας, να αναζητά νέες ιδέες, σύγχρονες βελτιωτικές προσεγγίσεις, να μαθητεύει ως αγρότης στη Γερμανία, να περιφέρει το δίσκο του οράματος σε κάθε κατεύθυνση και να εμπνέει τον εθελοντισμό και την ανταπόκριση σε αφανείς συντελεστές μιας ζωογόνου πνοής στην αποδυναμωμένη Βελλά. Στόχος σταθερός και επίμονος: η ρεαλιστική και πρακτική θεμελίωση μιας γεωργοκτηνοτροφικής οργάνωσης και πνευματικής αξιοποίησης της Σχολής…
Ήταν πραγματικά θλιβερό να ξαναζεί κανείς νοερά τους ρημαγμένους χώρους. Να συνειδητοποιεί αυτήν την απίστευτη συρρίκνωση της εκπαιδευτικής φιλοσοφίας και πρακτικής της σχολής… Ενός Πνευματικού Τεμένους που απέδωσε στην Ελληνική κοινωνία εκατοντάδες συνειδητούς δασκάλους και συγκροτημένους ανθρώπους, που «αιμοδότησαν» την καθημαγμένη μεταπολεμική Ελλάδα… Ευτυχώς, η έλευση, η ζωτικότητα, το δημιουργικό πάθος , η ψυχική δύναμη και η αποφασιστικότητα του ακάματου ιεράρχη φαίνεται να ξαναδίνουν δύναμη και πνοή στο χώρο που κάποτε έσφυζε από ζωή και λειτουργούσε με ευταξία…
Δεν ήταν ενημέρωση απλή. Ήταν κατάθεση ψυχής! Ενός συνειδητοποιημένου χρέους που δεν το γεννούσε η σύμβαση του τυπικού ρόλου, αλλά ο ένθεος ζήλος και η ένθερμη προσήλωση ενός ζηλωτή της πίστης και της πρακτικής προσφοράς Κατάφερε και κινητοποίησε ανθρώπους, ενέπνευσε δωρητές, εξασφάλισε πόρους, ξύπνησε συνειδήσεις, ενδεχομένως προκάλεσε ενοχές, σχεδόν διαμόρφωσε μια αφανή κοινωνική ομάδα και πήρε από τον καθένα κάτι για την (ανα)δημιουργία της Σχολής… Κρίμα που έχουν λείψει οι ηγέτες σαν τον Μητροπολίτη Μάξιμο για να σηκώσουν αναμμένο το δαυλό του χρέους και του καθήκοντος…
Σε ευχαριστούμε, Σεβασμιότατε και είναι λίγο… Νιώθουμε, όπως και η Γιαννιώτικη κοινωνία φαντάζομαι, τυχεροί που βρέθηκες στα δύσβατα μονοπάτια και της δικής μας σχολής και βάλθηκες αγόγγυστα να την ανορθώσεις. Σε ευγνωμονούμε Σεβασμιότατε και είναι ειλικρινές… Σε εμπιστευόμαστε Σεβασμιότατε και θα ακολουθήσουμε, κατά τις δυνάμεις μας, το δικό σου δρόμο. Σε συγχαίρουμε ειλικρινά γιατί έμπρακτα δικαιώνεις και ακολουθείς τον εμπνευσμένο ιδρυτή της Σχολής, τον Μακαριστό Σπυρίδωνα!..
Σου ευχόμαστε να τον ξεπεράσεις σε δημιουργία και κοινωνική προσφορά!..
