Όλα στο φως…

- Του ΠΑΝΑΓ. ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗ,
Ομοτ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών

 Ρουτίνα πλέον οι δηλώσεις των πολιτικών όλων των παρατάξεων: Να έλθουν όλα στο φως, να λάμψει όλη η αλήθεια, καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται, όλα στη δικαιοσύνη, όλα στον εισαγγελέα, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα… Εξ αυτών το πλέον αληθές είναι το «δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα».
Και πράγματι γιατί να φοβούνται οτιδήποτε, όταν η ατιμωρησία έχει γίνει καθεστώς; Γιατί να μην κραυγάζουν στη διαπασών ότι ζητούν, εδώ και τώρα, να χυθεί άπλετο φως στα σκάνδαλα, που τυχαία αποκαλύπτονται τα περισσότερα, ή κατόπιν αλληλοκατηγοριών, ή κάποιων θαρραλέων καταγγελιών; Αφού, όπως λένε, είναι καθαροί και ξάστεροι πώς γίνεται να ξεφυτρώνουν, κάθε τρεις και λίγο, τόσα σκάνδαλα στο δημόσιο βίο που οι μεν καταλογίζουν στους δε; Μήπως πρέπει να κοιταχτούν στον καθρέπτη; Μήπως επικαλούνται το «πολύ φως» μέχρι να καταστεί εκτυφλωτικό με αποτέλεσμα να μην βλέπει κανείς τίποτα, όπως συμβαίνει στο σκοτάδι; Αιδώς Αργείοι.
Η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός δεν έχουν όρια σ’ αυτόν τον τόπο που ανθεί η πορτοκαλέα. Πολλά από τα εκατομμύρια που καταβάλλονται από τον ιδρώτα του φορολογούμενου Έλληνα πολίτη, αποδεικνύεται ότι ακολουθούν υπόγειες και αδιαφανείς διαδρομές για να καταλήξουν παράνομα και κακουργηματικά στις τσέπες διαπλεκομένων απατεώνων για να φυγαδευθούν, μέσω εξωχώριων εταιριών, σε φορολογικούς παραδείσους του εξωτερικού.
Τα αποκαλυπτόμενα σκάνδαλα, προϊόν αλληλοκατηγοριών και όχι, δυστυχώς, ευνομούμενου κράτους, τον αφήνουν κατάπληκτο με γουρλωμένα τα μάτια και ανοικτό το στόμα χωρίς να προλαβαίνει ούτε να τ’ ανοιγοκλείσει με ορατό τον κίνδυνο της αγκύλωσης…
Το μόνιμο αναπάντητο ερώτημά του είναι: Τι θα γίνει ρε παιδιά, θα πάει κανείς φυλακή; Θα βρεθούν και θα γυρίσουν τα κλεμμένα; Τι κι αν πήγε ο Τσοχατζόπουλος στη φυλακή (αλήθεια ήταν ο μόνος;) αν τα όσα καταχράστηκε δεν γυρίσουν πίσω;
Δυστυχώς η βρωμιά κυριαρχεί παντού. Ο τόπος έφθασε στο σημερινό του κατάντημα γιατί οι απατεώνες χειραγώγησαν, διέφθειραν και εκμαύλισαν την κρατική εξουσία, ώστε αυτοί που την ασκούν να είναι εκβιάσιμοι με πολλές Αχίλλειες πτέρνες.
Αν δεν έχει ακόμα πλήρως καταρρεύσει το οφείλουμε σε μια μικρή μεινότητα υπαλλήλων – λειτουργών που έμεινε πιστή στον όρκο της να υπηρετήσει τίμια την πατρίδα παρά τα οποιαδήποτε εμπόδια της επιβάλλονται. Πόσο όμως θ’ αντέξει;
Η χώρα δεν παράγει. Η ανεργία αυξάνεται. Η αισχροκέρδεια είναι ανεξέλεγκτη. Η ακρίβεια μεγαλώνει και το εισόδημα μικραίνει. Η φοροδιαφυγή θριαμβεύει και ο κόσμος πλέον αδυνατεί να πληρώσει τους φόρους του με κίνδυνο να χαθεί και η πρώτη κατοικία λόγω κόκκινων δανείων. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές ξεπέρασαν τα 90 δισ. ευρώ. Η πολυπόθητη ανάπτυξη είναι όνειρο απατηλό, ενώ η πείνα όνειρο πραγματικό.
Και όλα αυτά τα δύστυχα για τον ταλαίπωρο αυτό τόπο που ο Θεός κι η φύση του χάρισαν όλα τα καλά για να ευημερεί και που, δυστυχώς, οι ανίκανοι (;) τον οδήγησαν στη χρεωκοπία, στη μιζέρια και στη λιμοκτονία.
Οι ίδιοι, μόνοι τους αλληλοκατηγορούνται για συμμετοχή τους σε τριγωνικούς σχηματισμούς (καναλάρχες, κόμματα, τράπεζες) με θαλασσοδάνεια σε ημετέρους ή και σε άμεσα συγγενικά τους πρόσωπα ενώ οι κουμπαριές δίνουν και παίρνουν. Κατά τα άλλα στήνονται εξεταστικές επιτροπές (ποιος αφελής τις πιστεύει;), παίζεται άγριο ψηφοθηρικό show, ακούονται απειλές και ύβρεις πεζοδρομίου (θέαμα χωρίς άρτο…), ενώ η μεγάλη παράσταση κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς δόθηκε στις 10 Οκτωβρίου, χωρίς προπώληση εισιτηρίων, μια και το ακροατήριο είναι εκ των προτέρων δεδομένο. Το θέαμα του ιερού ναού της δημοκρατίας αποσπά την προσοχή του λαού από τα προβλήματα της καθημερινότητας και των συνεπειών του προσφάτως ψηφισθέντος πολυνομοσχεδίου, αλλ’ όταν θα τις συναισθανθεί θα είναι, όπως πάντα, πολύ αργά, παρά το κατόρθωμα του κ. Πρωθυπουργού να τετραγωνίσει τον κύκλο!
Επί τέλους πού είναι οι Εισαγγελείς; Ο τελευταίος πυλώνας στον οποίο οι Έλληνες εναποθέτουν τις ελπίδες τους είναι η αδέκαστη Δικαιοσύνη. Αν τα όσα λέγονται, ακούονται και καταγγέλλονται επιτρέπουν την αυτεπάγγελτη επέμβασή της έχει καθήκον και υποχρέωση να το πράξει. Ο λαός, σύσσωμος, είναι μαζί της και εναγωνίως αναμένει να δει τη δαμόκλεια σπάθη της να πίπτει δικαίως επί αδίκων προτού τον εκτυφλώσει η λάμψη του «όλα στο άπλετο φως…» και βυθισθεί στο σκότος απελπισμένος, απογοητευμένος και αποκαμωμένος και δυστυχώς, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, πεινασμένος.
Είναι ντροπή για οποιοδήποτε βουλευτή ή αρχηγό κόμματος να επικαλείται το γεγονός ότι ο λαός πεινά και αυτοί να απολαμβάνουν εις βάρος του συνολικές αμοιβές της τάξεως των 6.000 – 7.000 ευρώ μηνιαίως με προκλητικά προνόμια ων ουκ έστιν αριθμός. Και, εάν μεν έβγαζαν τον τόπο από την κρίση προωθώντας την ανάπτυξη άξιες οι αμοιβές του. Αντιθέτως όμως, κυρίως τα δύο τελευταία χρόνια, το βαπόρι της κρίσης, βυθίζεται ταχύτερα, αλλά τώρα, χάριν της ισορροπίας, με «αριστερά κλίση». Πού είναι το φως;