Στα ιστορικά μονοπάτια των αναδρομών του Ομπάμα
- Κυριάρχησε την περασμένη εβδομάδα στην επικαιρότητα η επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα. Και ήταν πράγματι, ένα σημαντικό γεγονός και μια μεγάλη είδηση η επίσκεψη ενός «πλανητάρχη», όπως συχνά αναφέρεται, σε μια μικρή χώρα, σαν την Ελλάδα, και σε μια περίοδο που η χώρα μας περνάει τόσο τραγικές στιγμές της ζωής των πολιτών της, σε πολλούς τομείς της βιοτικής και υπαρξιακής της υπόστασης και πορείας.
- Ήταν αναπόφευκτο, αυτό το ιστορικό γεγονός να μπει και στους διαλογισμούς, και στις σκέψεις, και στον σχολιασμό του μέτοικου, που τον οδήγησε να ακολουθεί τα μονοπάτια των αναδρομών του Ομπάμα.
- Έκπληξη αποτέλεσε η ενημέρωση που είχε, ο υψηλός επισκέπτης, για την αρχαία και τη σύγχρονη Ελλάδα. Οι λόγοι του, όπου ακούστηκαν, σε συνομιλίες, και επίσημες ομιλίες του, είχαν μια πληρότητα επικοινωνιακής δομής, και σύνθεσης, που άγγιζε τα όρια ενός «λαϊκισμού», που αφόπλισε την «κομπανία» της «πρώτης φοράς Αριστερά», και έδωσε ένα μάθημα αγωγής και ευπρέπειας, και προπαντός Δημοκρατίας.
- Η επικοινωνιακή του ικανότητα, φάνηκε, με την έντεχνη παρεμβολή στους λόγους του, ελληνικών λέξεων, που ήταν καλά μελετημένες, για να εντυπωσιάσουν και να ενθουσιάσουν το ακροατήριο στους χώρους των ομιλιών, αλλά και σε πανελλήνια ακρόαση με τα ηλεκτρονικά δίκτυα. Κυριάρχησε βέβαια η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, αλλά επίσης και οι λέξεις «γεια σας», «καλησπέρα», «φιλοξενία», «φιλότιμο», «στην υγειά σας», «ούζο», «σπανακόπιττα», με κατακλείδα το «Ζήτω η Ελλάς», ήταν τα κλειδιά που άγγιξαν την ελληνική ψυχή. Και εκεί στην μεγάλη του ομιλία στο εντυπωσιακό κτίριο του Ιδρύματος Λάτση, ήταν τόσα τα χειροκροτήματα και οι εκδηλώσεις, που θα τις ζήλευαν οι δικοί μας πολιτικοί, στους λόγους τους σε συγκεντρώσεις αλλά και στο Κοινοβούλιο.
- Δεν σχολιάζονται βέβαια οι εμφανίσεις και οι λόγοι και οι ελαφρότητες, ενδυμασιών, και χειρονομιών, και οι συνεχείς «ικεσίες» για χρέη και βοήθεια, από τους μέχρι σήμερα ακόμη κραζόμενους «φονιάδες των λαών», από όλους τους εκφραστές της Αριστερής ιδεολογίας, ανάμεσα στους οποίους και μερικοί της κυβέρνησης που παλαιότερα κανοναρχούσαν τα ίδια συνθήματα, σε πορείες και εκδηλώσεις.
- Η ομιλία στο μέγαρο Λάτση, ήταν ένας ύμνος στη Δημοκρατία, αλλά και μαζί με όσα ακούστηκαν στις επισκέψεις του Ομπάμα, σε Ακρόπολη και Αρχαιολογικό Μουσείο, ένας θαυμασμός για την Ελληνική Πολιτιστική Παράδοση που αποτελεί έναν από τους πυλώνες του Ευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου Πολιτισμού.
- Οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι των εφημερίδων της επομένης της αναχώρησης του προέδρου Ομπάμα, είναι εντυπωσιακοί. Μια συνοπτική αναφορά είναι χρέος και του μέτοικου σε αυτή την καταγραφή.
Παγκόσμιο Μήνυμα.
Ωδή στη Δημοκρατία.
Κεραυνοί κατά του λαϊκισμού
Ύμνος στη Δημοκρατία.
Η Δημοκρατία πιο ισχυρή από το λαϊκισμό.
Η επίσκεψη που ανέβασε την Ελλάδα.
Παγκόσμιος πρεσβευτής για τα δίκαια, τις ομορφιές και την Ιστορία της χώρας.
Παγκόσμιο μήνυμα υπέρ της Δημοκρατίας από την Αθήνα.
- Βέβαια καμία από τις Αριστερές εφημερίδες δεν έγραψε τέτοιους τίτλους στα πρωτοσέλιδα.
- Στις πρώτες θέσεις στο μέγαρο Λάτση καθόταν ο πρωθυπουργός και μερικοί άλλοι, ξεγραβάτωτοι συνεργάτες του. Τα όσα ανέφερε ο Ομπάμα, για τη δημοκρατία, τον πολίτη, τα δίκαια και δικαιώματα, τον άνθρωπο και άλλες αξίες και αρχές της Δημοκρατίας, τους άγγιζαν και εκείνους, αν μπόρεσαν να ερμηνεύσουν τις «αιχμές» του λόγου.
- Κάποιες παραλήψεις πρέπει να αναφερθούν. Τα αυστηρά μέτρα και η κινητοποίηση αστυνομικών, πρακτόρων, και αεροπορικών κατοπτεύσεων, οι περιορισμοί κυκλοφορίας, η υποδοχή στο αεροδρόμιο από τον υπουργό Άμυνας και όχι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον πρωθυπουργό, η μη επικοινωνία του με τον λαό, η μη κατάθεση στεφάνου στον Άγνωστο Στρατιώτη, ή λίγα λουλούδια στον ανδριάντα του πρόεδρου Τρούμαν, και κάποια άλλα, δεν θύμιζαν άλλες εποχές. Και ο μέτοικος έχει στις δικές του αναμνήσεις, από την επίσκεψη ενός άλλου προέδρου, του Αϊζενχάουερ, το 1959, τον οποίο υποδέχθηκε ο τότε Βασιλεύς στο αεροδρόμιο και έφθασε στην Αθήνα με ανοικτό αυτοκίνητο, όπως και η κίνηση για την τελετή στο Πανεπιστήμιο, όπου τιμήθηκε, επίσης με ανοικτό αυτοκίνητο μαζί με το τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, με τον κόσμο να γεμίζει τα πεζοδρόμια της διαδρομής και να τον χειροκροτεί. Ήμουν εκεί, και έζησα εκείνη την ατμόσφαιρα του ενθουσιασμού στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά και στον αρχιστράτηγο της απόβασης στην Ομάχα της Νορμανδίας, των Αμερικανικών δυνάμεων, στην επιχείρηση απελευθέρωσης της Δυτικής Ευρώπης από τη Γερμανική κατοχή.
- Ανέφερα και τον πρόεδρο Τρούμαν, και τον ανδριάντα που έστησαν οι ομογενείς μας στην Αμερική (και ο Ομπάμα αναφέρθηκε στη Ομογένεια και την γιορτή που γίνεται στον Λευκό Οίκο στις 25 Μαρτίου κάθε χρόνο), «εις έκφρασιν ευγνωμοσύνης δια το δόγμα Τρούμαν, το οποίο διεκήρυξε ως πρόεδρος των ΗΠΑ την 1η Μαρτίου 1947, βοηθήσας ούτω τον Ελληνισμόν να προασπίσει την Ελευθερία του και την Εθνική του ακεραιότητα εις μίαν κρίσιμον καμπήν της Ιστορίας της ανθρωπότητος και διαδηλώσας την προσήλωσιν του Αμερικανικού λαού εις το ιδεώδες της Ελευθερίας» (από την αναμνηστική πλάκα του μνημείου). Ο Ομπάμα το ξέχασε, οι Έλληνες δεν το ξεχνούν, ούτε το Δόγμα ούτε το σχέδιο Μάρσαλ, μιας βοήθειας που ανόρθωσε τη χώρα από τις καταστροφές του πολέμου, δεν ξεχνιέται.
- Αλλά θα συνεχίσουμε και την επόμενη Δευτέρα την περιπλάνηση στα ιστορικά μονοπάτια των αναδρομών του Μπαράκ Ομπάμα…
ο μέτοικος
