Για ποια ανάπτυξη μιλούν οι κυβερνώντες;

Τι να πούμε και τι να μολογήσουμε, όπως συνηθίζουμε να λέμε στην καθομιλουμένη. Από πού να αρχίζουμε και πού να σταματήσουμε. Όχι να τελειώσουμε, γιατί τελειωμό δεν έχουμε.
Ν’ αρχίσουμε από την Αγορά; Από το εμπορικό κέντρο; Από το περιφερειακό; Από τα καταστήματα τα μεγάλα; Σ’ αυτά τα λουκέτα βασιλεύουν. Τα ρολά κατεβασμένα. Αλλά κι αυτά που ακόμη δεν έχουν κατεβάσει ρολά τι κάνουν; Παράγουν έργο; Ποιος μπαίνει μέσα ν’ αφήσει χρήμα; Ποιος έχει; Τι να πάρουν από τους μη έχοντες. Οι καταστηματάρχες μόνοι. Κάθονται!.. Τέτοιο καθισιό ποτέ δεν το είχαν απολαύσει στη ζωή τους.
Κάπου – κάπου μπαίνει κανένας φίλος για παρέα. Ομοιοπαθής κι αυτός, άνεργος ή χαμηλοσυνταξιούχος να κλάψουν μαζί τη μοίρα τους.
Για τα μικρομάγαζα, τα συνοικιακά, ούτε να γίνεται λόγος. Αυτά έχουν από καιρό εξαφανιστεί, μέχρι που δεν θυμούμαστε πού βρίσκονταν.
Και μας μιλούν οι κυβερνώντες μας για ανάπτυξη και για βελτίωση της ζωής μας. Ποια ανάπτυξη, αφού στη χώρα δεν παράγεται έργο. Και ποια βελτίωση, αφού ο πολίτης, ο καταναλωτής στερείται τα προς «το ζην». Το «ευ ζην» ξεχάστε το. Αυτό ανήκει σ’ άλλους καιρούς. Τον καλό εκείνο καιρό… όπως λέμε στα παραμύθια… Αποτελεί πια παρελθόν…
Ευτυχώς που υπάρχουν, από τότε, από την καλή εποχή ρούχα ένδυσης, βγαίνουν από το πατάρι της ντουλάπας «ντε μοντέ» πια, κατά την ξενόφερτη έκφραση και ντύνουν κάπως ευπρεπώς τον κοσμάκη.
Το μόνο που κάνουν οι ιθύνοντες είναι να μας επαναλαμβάνουν συνεχώς, ότι όλα πάνε καλά και το «ΟΧΙ» άλλες περικοπές.
Και κάθε φορά που ο μισθωτός και ο συνταξιούχος πηγαίνει στην Τράπεζα να πάρει χρήματα από τα δεδουλευμένα του, χρήματα που πλήρωνε μια ζωή, τριάντα και τριανταπέντε χρόνια, από την πρώτη μέρα που αναλάμβανε υπηρεσία, τα βρίσκει λιγότερα.
Τα πλήρωνε γι’ αυτή την έρημη τη σύνταξη και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για να έχει αξιοπρεπή γεράματα. Τα βρίσκει, όχι απλώς κουτσουρεμένα, λέξη συνηθισμένη στις μέρες μας, αλλά αποδεκατισμένα…
Βαρεθήκαμε ν’ ακούμε το ίδιο τροπάριο συνέχεια περί ανάπτυξης και περί ΟΧΙ άλλων περικοπών.
* * *
Σταματείστε επιτέλους να μας περιπαίζετε, να μας κοροϊδεύετε ασύστολα. Φανείτε και λίγο ειλικρινείς. Πείτε μας την αλήθεια. Πείτε μας: «Είμαστε, από πολιτική, άπειροι. Χειριστήκαμε λάθος την κατάσταση. Τάξαμε λαγούς με πετραχείλια και υφαρπάξαμε την ψήφο του ευκολόπιστου λαού. Πήραμε τα ηνία στα χέρια μας και δεν ξέραμε προς τα πού να τα κατευθύνουμε».
Φτάνουν και περισσεύουν τα μεγάλα λόγια. Έργα θέλουμε. Να ορθοποδήσει η χώρα μας.
Αυτή η ένδοξη χώρα, η οποία δίδαξε τις τέχνες και τα γράμματα, τη σοφία και τον πολιτισμό σε χώρες υποδεέστερες κάποτε και σήμερα να ευημερούν κι αυτή να ψυχορραγεί και να είναι υπό την κηδεμονία τους.

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΥΡΓΙΑΝΝΗ-ΜΠΟΥΡΗ