Επικίνδυνες σιωπές...

Σ’ αυτή τη χώρα εκκρεμούν μεγάλες εθνικές αλήθειες, οι οποίες, επιτέλους, και προς άρσιν των εθνικών αδιεξόδων, θα πρέπει να ειπωθούν:
Κύπρος. Τι προβλεπόταν από τη λυκοσυμμαχία και τι προηγήθηκε προ της εισβολής του Αττίλα (1974); Αυτά τα καίρια ερωτήματα περιγράφονται λεπτομερώς στον σχετικό φάκελλο, ο οποίος επί δεκαετίες παραμένει ερμητικά κλειστός. Γιατί άραγε; Ποιόν κρυφό ρόλο παίζουν εδώ οι ελληνικές κυβερνήσεις και δρουν πίσω από την πλάτη του ελληνικού λαού; Όχι, ο στρατός δεν παρέδωσε την Κύπρο στον Αττίλα.  Αυτά ψάξτε τα στους «συμμάχους» και στους εδώ νταβατζήδες τους. Ο Στρατός δεν χάνει, αλλά ανακτά εδάφη. Άλ­λοι φόρτωσαν τη χώρα χρέη, μνημόνια και καταφρόνια. Για να χυθεί άπλετο φως σ’αυτά χρειάζεται άμεσα να διανοιχθεί ο σχετικός φάκελλος. Ποιος τον κρατάει, επιτέλους, επί χρόνια κλειστό και γιατί;
Μας έρχεται πιο βολικό, προκειμένου έτσι ν’αποκρύψουμε τους παρ’ημίν Εφιάλτες, να φορτώνουμε τ’ανομήματά μας στις πλάτες του Στρατού;
• Πολυτεχνείο. Ακούμε συχνά, οδός ή πλατεία ηρώων Πολυτεχνείου. Γνωρίζουμε λεπτομερώς, ως εθνικώς επιβάλλεται,  τους ήρωες όλων των ιστορικών μας εποχών, αλλά αγνοούμε κραυγαλέα αυτούς τους ήρωες. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι ήρωες; Είναι ο Ρέππας, η Δαμανάκη, ο Τζουμάκας ή ο Λαλιώτης και τ’άλλα... παλληκάρια της φακής που ρήμαξαν και ξεχαρβάλωσαν μετέπειτα το Ελληνικό Δημόσιο; Απαιτείται πλήρης ταυτοποίηση και, ιδίως, σε ποιο πεδίο μάχης έπεσαν ηρωϊκώς μαχόμενοι, υπερασπιζόμενοι την ακεραιότητα και την τιμή της πατρίδος!
Ποιοι και ποιες καταστάσεις αποδομούνται με την αποκάλυψη της αλήθειας γύρω από το Πολυτεχνείο; Φτάνουν πια τα κροκοδείλια δάκρυα.
• Έτος 1981. Σοσιαλισμός στην Ελλάδα ή αμερικανικός σεληνιασμός μ’όλα τα φαιδρά κι’αποκριάτικα συμπαρομαρτούντα του; Λόγω της νωπής εντάξεώς μας στην τότε Ε.Ο.Κ. επιχορηγηθήκαμε μ’ένα δεύτερο σχέδιο «Μάρσαλ» και πλέον. Τόσα χρήματα, ώστε η χώρα μας θα’πρεπε  να’ναι σήμερα οικονομικώς απογειωμένη σ’όλους τους τομείς. Αλλά συνέβη, δυστυχώς, ακριβώς το αντίθετο! Η αποσύνθεση του κράτους και η σκόπιμη υποδούλωσή του στο κόμμα, καθώς και το μεγάλο φαγοπότι, ήταν η απαρχή των σημερινών οικονομικών δεινών.
Στα σαπρόφυτα και την κόπρο ευδοκιμούν οι «χαρισματικοί».
• Ο.Ν.Ε. (19 Ιουνίου 2000). Εισαχθήκαμε σ’ένα εύρωστο οικονομικό πλαίσιο. Τούτο, όπως εκ των υστέρων απεκαλύφθη, επετεύχθη με χαλκευμένα οικονομικά στοιχεία. Αποτέλεσμα τούτου του ανισομερούς ανταγωνισμού, η μετέπειτα οικονομική μας καρατόμηση.
Ποιος ευθύνεται για το νόθο αυτό παιχνίδι;
• Χρηματιστήριο. Ποιος έστησε την πλεκτάνη κλοπής των χρημάτων του ελληνικού λαού, όταν ο ανεκδιήγητος Σημίτης εκλάλησε κείνο το περιβόητο, «ας πρόσεχαν»;
• Μνημόνιο ή Δαιμόνιο. Όταν ο «βρώμικος Χάρυ», μας διεμήνυε, ως πρωθυπουργός, από το Καστελόριζο (23 Απριλίου 2010) την αιμορραγική μας υποδούλωσι στο Δ.Ν.Τ., ήτοι στο παμφάγο διεθνές κεφάλαιο.
Πρώτα έριξαν την οικονομία στον Καιάδα και ύστερα μας ανήγγειλαν τη σωτήρια θηλιά.
• Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Πώς έφυγε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος; Διότι επρόκειτο περί μιας σοβαρής ηγετικής μορφής της Ορθοδοξίας και ευρύτερα. Και τούτο, δεν ήταν και τόσο αρεστό, καθώς φαίνεται, στη συνωμοτική διαδικασία της παγκοσμιοποιήσεως -σταυλοποιήσεως. Επιθυμούν τους λαούς έρμαια, μακράν της εθνικής των συνειδήσεως, της ιστορίας και του πολιτισμού τους, τετράποδα για άρμεγμα και εκμετάλλευση. Και σε τούτο το ύπουλο παιχνίδι βλέπουν εχθρούς στις ηγετικές εθνικοεκκλησιαστικές μορφές, πέραν από τα ανδράποδα που μας επέβαλαν από το 1981 και δώθε.
• Ίμια. Χάσαμε ένα νησί. Βάλαμε δηλαδή στα καλά καθούμενα συνέταιρο και την Τουρκία. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Εθνική προδοσία. Διότι, η απώλεια δεν είναι προϊόν μάχης, αλλά πολιτικής παγίδευσης. Και οι υπόλογοι, βωμολόχοι συνάμα εθνικών ιδεωδών, ιερών και οσίων, ως γνήσια τέκνα της αγυρτείας του 1981, φόρτωσαν τ’ αμαρτήματά τους, που άλλού, στο Στρατό! Φταίει, είπαν, ο ναύαρχος Λυμπέρης. Ευχαρίστησαν δε, από το βήμα της Βουλής τους σωτήρες μας… Αμερικανούς (Σημίτης) και ξελάσπωσαν. Ξελασκάρισαν όμως, ή μήπως μια πτέρυγα του Κορυδαλλού θα πρέπει να ανακαινιστεί, για να δεχτεί λίαν συντόμως, μάλιστα, τα υψηλά αποπλύματα, που καταρράκωσαν επιπλέον την οικονομία της χώρας; Απώλεσαν ή απεμπόλησαν τμήμα της εδαφικής μας ακεραιότητας και μείωσαν την εθνική μας υπόληψη.
Στα Ίμια λένε, πως υπάρχει ένα ορυκτό, το όσμιο, που καθιστά αόρατα τ’αεροπλάνα από τα ραντάρ. Τι να συμβαίνει άραγε πίσω από την πλάτη μας;
Ο Στρατός δεν χάνει εδάφη. Τι γίνεται, όμως, όταν πίσω από την πλάτη του ελλοχεύουν οι αριβίστες, οι αλχημιστές, οι καριερίστες και τα ποικίλα ερπετά της πολιτικής;  
Πάντως, τούτο το «τσούρμο» σήμερα, είναι σαν βομβαρδισμένο από κάποια υπνωτιστική ουσία. Πιστεύω πως, αν περάσει η επίδρασή της, δρόμοι, λιμένες, εναέριος χώρος θα κλειστούν και οι «ποντικοί», που έφεραν τη χώρα σ’αυτό το χάος, θα παραμείνουν έγκλειστοι στη φάκα για να λογοδοτήσουν.