Το προσφυγικό και τι πρέπει να κάνουμε!

Αφού στείλαμε τη Μέρκελ από κει που ήρθε, κατατροπώσαμε την Τρόικα και σκίσαμε τα μνημόνια, επιτέλους συγκεντρωθήκαμε και στα εσωτερικά μας. Τώρα σειρά έχουν τα Ωραιόκαστρα, οι Φιλιππιάδες, η Λέσβος, η Μυτιλήνη και τ’ άλλα νησιά. Εκεί όπου «καθυστερημένοι», «φασίστες», «ισλαμοφοβικοί», «ρατσιστές» τολμούν να έχουν γνώμη για το μεταναστευτικό που πλήττει τη γειτονιά τους.
Η αρχική αντιπαράθεση της πρώτης φοράς αριστεράς με έξωθεν εχθρούς (πραγματικούς ή φανταστικούς) θα μπορούσε να λειτουργήσει ενοποιητικά στο εσωτερικό της χώρας, εάν παράλληλα δεν χρησιμοποιούσε διχαστικό λόγο στο εσωτερικό (γερμανοτσολιάδες, μενουμευρωπαίοι κλπ κλπ). Ο διχασμός όμως που επιχειρείται τώρα από τη δεύτερη φορά αριστερά είναι εγκληματικός: από τη μια αυτοί (οι προοδευτικοί, πολυπολιτισμικοί, ανθρωπιστές, μη ξενοφοβικοί, μη ισλαμοφοβικοί κ.λπ. κ.λπ.) και από την άλλη όλοι οι άλλοι που συλλήβδην χαρακτηρίζονται απάνθρωποι, σκοταδιστές, φασίστες, εθνικιστές κλπ κλπ).
Η Μανιχαϊστική λογική της αριστεράς δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο είναι μάλιστα πολύ παλιό. Το θέμα είναι ότι τώρα αυτή η λογική δεν βρίσκεται εγκατεστημένη μέσα σε κάποια κεφάλια που θεωρητικολογούν περί ενός φανταστικού κόσμου.  Κάνουν αυτόν τον κόσμο πραγματικότητα – κυβερνούν τη χώρα. Και για τη σημερινή κατάσταση του μεταναστευτικού στην Ελλάδα, η πρώτη και η δεύτερη φορά αριστερά έχει ευθύνες και μάλιστα τεράστιες. Βεβαίως και δεν ευθύνεται για τον πόλεμο στη Συρία, την κατάσταση στο Ιράκ και το Αφγανιστάν κλπ κλπ, αλλά ήταν αυτή που εφάρμοσε την πολιτική των ανοικτών συνόρων και διόγκωσε το πρόβλημα τόσο στο εσωτερικό όσο και στις σχέσεις μας με τους εταίρους. Δεν επεκτείνομαι, τα γεγονότα είναι γνωστά σε όλους, μετανάστες που λιάζονται και μετά εξαφανίζονται, μετανάστες που θα φύγουν και θα μετεγκατασταθούν σε άλλες χώρες της Ευρώπης κλπ κλπ.
Και ενώ οι ευθύνες της είναι τεράστιες, τώρα βάζει το μαχαίρι στο λαιμό των τοπικών κοινωνιών. Τι να κάνουμε, μας λέει, δεν πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να ενσωματωθούν; Δεν ήμασταν και εμείς κάποτε πρόσφυγες και μετανάστες; “Ξεχνούν” όμως μερικά βασικά και πολύ απλά πράγματα. Σε τι να αναφερθούμε; Στους Έλληνες της Μ. Ασίας που ήρθαν ως πρόσφυγες μετά το 22; Έρχονταν σε χώρα αλλοεθνή και αλλόθρησκη; Στους Έλληνες που έφευγαν ως μετανάστες στην Αμερική, την Αυστραλία και τη Γερμανία μεταπολεμικά; Ήταν το ίδιο; Πήγαιναν χωρίς άδεια σε χώρες χωρίς μεταναστευτική πολιτική;
Αιδώς σύντροφοι, θα τρίζουν τα κόκκαλα του Λένιν που συνέστησε να κάνετε πάντα “συγκεκριμένη ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης”. Και οι καταστάσεις σήμερα είναι πολύ διαφορετικές. Οι άνθρωποι αυτοί προέρχονται κυρίως από τον σουνιτικό μουσουλμανικό χώρο και με δεδομένη την όξυνση του ισλαμικού φονταμενταλισμού, ο φόβος της δημιουργίας γκέτο θεοκρατίας στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι αβάσιμος. Δεν πρόκειται λοιπόν για ρατσισμό, δεν έχουμε πρόβλημα με το χρώμα του δέρματος, των ματιών ή των μαλλιών, δεν τους θεωρούμε κατώτερους ή ανώτερους, καλύτερους ή χειρότερους. Απλώς γνωρίζουμε τη βάση της δικής μας ετερότητας ως έθνους-κράτους. Αυτή η χώρα γεννήθηκε ως κράτος πατώντας στο δίπτυχο της του Χριστού πίστης έναντι του μωαμεθανισμού και της εθνικής ανεξαρτησίας έναντι του Τουρκικού ζυγού. Ταυτόχρονα, δεν χτίσαμε ένα θεοκρατικό κράτος αλλά και με την επίδραση του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού, χτίσαμε ένα κοσμικό κράτος (με τις ιδιαιτερότητές του φυσικά).  
Στη διττή φύση της ετερότητας αυτού του έθνους οφείλεται και η αμηχανία να προσεγγίσουμε το εξ ανατολών προσφυγικό κύμα. Ως Χριστιανοί και μάλιστα ορθόδοξοι, η περίθαλψη των όπου γης ταπεινών και καταφρονεμένων είναι καθήκον μας. Οτιδήποτε αντιβαίνει σε αυτή την αρχή καταργεί την ίδια την ουσία της Xριστιανικότητάς μας, την αγάπη προς τον πλησίον. Έτσι μόνο η επίκληση της Oρθοδοξίας αποκτά περιεχόμενο. Παράλληλα όμως, ως πολίτες ενός οικονομικά και πολιτισμικά παραπαίοντος κράτους, κατανοούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δύσκολα ενσωματώνονται.  Και ενσωματώνονται δύσκολα γιατί δεν μπορούν να ελπίζουν σε δουλειά (έχουμε ήδη 1,5 εκ. ανέργους). Δεν μπορούμε να ελπίζουμε επίσης στην ενσωμάτωση μέσω της παιδείας, γιατί η ελληνική γλώσσα και παιδεία στους περισσότερους από αυτούς δε λέει απολύτως τίποτα. Και δε λέει απολύτως τίποτα γιατί η ελληνική γλώσσα και παιδεία έχει χάσει προ πολλού την παλιά της αίγλη. Η σημερινή ελληνική παιδεία δεν έχει τη δυνατότητα να κινητοποιήσει, να συγκινήσει και να ενσωματώσει πληθυσμούς με διαφορετικές  καταβολές όπως μπόρεσε να κάνει στο παρελθόν τόσο κατά την επανάσταση του 21 όσο και κατά τον μακεδονικό αγώνα (με αυτό το θέμα θα έπρεπε να ασχολείται ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας).
Τέλος, δεν ενσωματώνονται στο βαθμό που παραμένουν πιστοί στις αρχές του κορανίου. Ακούγεται πολύ βαρύ αλλά έτσι είναι. Το κοράνι σε αντίθεση με το Ευαγγέλιο είναι ένα κανονιστικό κείμενο της όλης ζωής των πιστών του. Δεν αφήνει πολλά περιθώρια συνεννόησης με τους «απίστους» ούτε πολλά περιθώρια συνύπαρξης με ένα κοσμικό κράτος. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος της γκετοποίησης αυτών των ανθρώπων ακόμη και στις αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Εδώ η φιλελεύθερη, αναπτυγμένη και πολιτιστικά θελκτική Γαλλία, η αυτοκρατορική και «πολυπολιτισμική» Μ. Βρετανία, η ανεκτική Ολλανδία  δεν μπόρεσαν να ενσωματώσουν μουσουλμανικούς πληθυσμούς ούτε μετά από τρεις γενεές. Θα μπορούσε αυτό να συμβεί στην Ελλάδα; Γιατί όχι, απαντούν συλλήβδην εθνομηδενιστές, αριστεροί και κάθε λογής ανιστόρητοι. Ξεχνούν ότι μεταξύ των άλλων, με δεδομένη την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα και με δεδομένη την αυξημένη γεννητικότητα αυτών των πληθυσμών κινδυνεύουμε να μείνουμε μειοψηφία όχι και στο τόσο μακρινό μέλλον.
Και πάλι δεν αναφέρομαι σε Έλληνες ως φορείς γονιδίων αλλά ως φορείς ενός διαφορετικού πολιτισμού. Με αυτόν τον τρόπο, αυτό που με αγώνες αποτινάξαμε (το μωαμεθανισμό) τον μπάζουμε ήρεμα και αναίμακτα από την πίσω πόρτα. Σε δεύτερο χρόνο δεν αργεί και η εθνική σκλαβιά. Ο Ερντογάν καιροφυλακτεί από απέναντι. Αλήθεια, σε ποιόν θα απευθύνει την πρόσκληση ενσωμάτωσης στην Τουρκία, στους χριστιανούς των νησιών ή στους μουσουλμάνους; Ποιος αλήθεια ρυθμίζει τις προσφυγικές ροές στην Ελλάδα; Ποιος ανοίγει και κλείνει τη στρόφιγγα κατά το δοκούν; Αυτός τι επιδιώκει; Οι κυβερνώντες αντί να επικεντρωθούν στα παραπάνω σοβαρά ζητήματα και με θάρρος να προχωρήσουν, όπως άλλωστε οφείλουν, στην προστασία της ιδιοσυστασίας του σώματος των πολιτών αυτού του κράτους, πυροδοτούν έναν κύκλο αντιπαραθέσεων με κίνδυνο τη στροφή μέρους της κοινωνίας προς την άκρα Δεξιά. Αθεράπευτη ηλιθιότητα ή επικίνδυνη υστεροβουλία;
Και για να μην νομίζουν ότι αδυνατούμε ως έθνος Ορθόδοξο να κάνουμε προτάσεις για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης ιδού:
1. Όλοι οι μετανάστες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα θα πρέπει να μείνουν σε σπίτια όπως οι υπόλοιποι έλληνες πολίτες.
2. Σε δεύτερο χρόνο περιμένουμε από την κυβέρνηση το χρονοδιάγραμμα με βάση το οποίο το σύνολο των μεταναστών που υπάρχουν στην Ελλάδα θα προσληφθεί σε αξιοπρεπή εργασία με αμοιβή όπως ο μέσος έλληνας εργαζόμενος.
3. Περιμένουμε από την κυβέρνηση να εγγυηθεί ότι κανένας μετανάστης δε θα πέσει θύμα μαύρης εργασίας ή θα χρησιμοποιηθεί ως απεργοσπαστικός μηχανισμός.
4. Όλοι οι μετανάστες θα ενταχθούν σε τμήματα ταχείας εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας (και της νεότερης βεβαίως βεβαίως).
5. Όλα τα παιδιά των μεταναστών θα πρέπει να ενταχθούν στα ελληνικά σχολεία. Για να αποφευχθούν αντιπαραθέσεις με την τοπική κοινωνία, ο αριθμός των προσφυγόπουλων ανά τάξη θα πρέπει να είναι μικρός. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει τα προσφυγόπουλα να διασκορπιστούν σε περισσότερα σχολεία.
6. Όταν λέμε ΟΛΑ τα παιδιά εννοούμε ΟΛΑ. Και φυσικά και τα κορίτσια. Τα κορίτσια συνηθίζουμε και ως χριστιανοί και ως οπαδοί ενός κοσμικού κράτους να τα στέλνουμε σχολείο. Έτσι δεν είναι; Δεν πιστεύω εδώ στο όνομα της διαφορετικότητας να κάνουμε εκπτώσεις!!!
7. Eκπτώσεις επίσης στο όνομα της διαφορετικότητας δεν μπορούν να γίνουν και για τα ανήλικα παντρεμένα κορίτσια!!! Έτσι δεν είναι; To σοβαρό κοσμικό μας κράτος πρέπει να πάρει θέση σε αυτό το πρόβλημα και να το λύσει.
8. Σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών, τα μεταναστόπουλα μπορούν να πάρουν απαλλαγή, όπως συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια για πιστούς άλλων θρησκειών και δογμάτων.
Η κυβέρνηση ως θεματοφύλακας, όχι των χριστιανικών αρχών που άλλωστε δεν την αγγίζουν, αλλά ως θεματοφύλακας του «ανθρωπισμού» και των αρχών της Γαλλικής επανάστασης όπως βαυκαλίζεται να θεωρεί τον εαυτό της, οφείλει να πραγματοποιήσει όλα τα παραπάνω. Σε τελική ανάλυση εάν δεν μπορεί να εξασφαλίσει όλα τα παραπάνω για όλους τους πρόσφυγες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα ας το κάνει για όσους μπορεί και ας φυλάξει τα σύνορα επιτέλους εάν δεν μπορεί για περισσότερους. Και αν μας πει πως θαλάσσια σύνορα δεν υπάρχουν ή ότι η φύλαξη των συνόρων συνεπάγεται αυτόματα βύθιση των πλεούμενων των μεταναστών, ε τότε θα της αφιερώσουμε τα λόγια του Σαββόπουλου:
«εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει
 και ότι σε γλυτώνει και σου δίνει την αιτία
είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία
στη φοιτητριούλα που σ’ έχει ερωτευθεί θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή,
τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω τον νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΪΝΗΣ