Ο Γρηγόρης Σακκάς και η λαιμαργία του!

Ο αείμνηστος Δήμαρχος Γρηγόριος Σακκάς είχε πολλά προτερήματα και πολλές αρετές, αλλά, σαν άνθρωπος, είχε και ελαττώματα. Ένα απ’ αυτά, νομίζω, ήταν η λαιμαργία του. Του άρεσε πάντα το καλό και μπόλικο φαΐ. Αυτό το είχα διαπιστώσει στις συνεδριάσεις συνήθως του Αδελφάτου του Δημοτικού Νοσοκομείου, που στο τέλος τους πρότεινε, αν δεν ήταν αλλού καλεσμένος,να πάνε, όλοι, όπως είναι, σε καμιά ψησταριά ή ταβέρνα για κανένα μεζέ. Δυο-τρεις φορές, νομίζω, είχα πάει κι εγώ στην ωραία ψησταριά του Τσιούρη, που ήταν στον όμορφο κήπο του Κωτσίνα στην οδό 28ης Οκτωβρίου,τότε, που τα Γιάννινα είχαν ακόμα κήπους και μπαξέδες.
Επίσης είχε καθιερώσει να τρώμε όλοι μαζί Αδελφάτο, προσωπικό και περιπατητικοί άρρωστοι στο ξέφωτο του γεμάτου τότε λουλούδια κήπου του ιδρύματος το Πάσχα. Έτσι στο μέρος αυτό στρώνονταν δυο-τρία τραπέζια και όταν ο Δήμαρχος και τα μέλη του Αδελφάτου έρχονταν από το στρατό κυρίως, που είχαν πάει για τις ευχές και για κανένα ποτήρι κρασί με το σχετικό από σουβλιστό αρνί μεζέ, καθόμασταν για να φάμε «λίγο» από τα ψημένα αρνιά, να τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αυγά πίνοντας στην υγεία όλων μας κρασί.
Το κουσούρι της λαιμαργίας του το «πλήρωσε» μια μέρα.
Ήταν ένα πρωινό, που έπρεπε να πάω στο γραφείο του στο Δημαρχείο, για να μου υπογράψει τα χρηματικά εντάλματα των χορηγητών του Νοσοκομείου. Όπως έκανα κάθε φορά, που έπρεπε να μου υπογράψει έγγραφα και χρηματικά εντάλματα του Ιδρύματος, πήρα το ιδιαίτερο γραφείο του και η αρμόδια υπάλληλος μου είπε ότι μάλλον δεν θα έρθει στο γραφείο, γιατί είναι αδιάθετος κι αν είναι τίποτε επείγον θα το υπογράψει στο σπίτι του.
Έτσι πήρα τηλέφωνο στο σπίτι και παρακάλεσα τη νύφη του από αδελφό να τον ρωτήσει αν μπορεί να με δεχτεί για να μου υπογράψει τα πιο πάνω εντάλματα, γιατί θέλουν να πληρωθούν οι χορηγητές οπωσδήποτε.
Εκείνος συμφώνησε και κατέβηκα από τον Κουραμπά στη γειτονιά της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας, όπου ήταν τότε το σπίτι του. Μου άνοιξε η νύφη του και με πέρασε να καθήσω στο σαλόνι, όπου ήταν και το γραφείο του.
Μετά από λίγο ήρθε ο Δήμαρχος φορώντας τη ρόμπα του με πολύ χλωμό το πρόσωπο του. Αφού κάθησε στο γραφείο του και άρχισε να μου υπογράφει τον ρώτησα με ενδιαφέρον τι έπαθε κι εκείνος μου είπε ότι, τον έπιασε τσερλιό (ευκοιλιότητα). Λέγοντάς του ότι, μπορεί να κρύωσε, μου απάντησε: «Όχι ορέ την έπαθα από λεμονάδα. Επειδή ψες είχα φάει αλλού πολύ και ήμουν φουσκωμένος είπα να ξεφουσκώσω, για να φάω στο Στρατηγό, που μ’ έχει το μεσημέρι τραπέζι κι ήπια καθαρτική λεμονάδα και να το αποτέλεσμα». Δεν ξέρω αν οι συχνές εύκολες κενώσεις τον άφησαν να πάει στο γεύμα, που ήταν προσκεκλημένος, εκείνο όμως, που δεν περίμενα ήταν να είναι τόσο κοιλιόδουλος ο αγαπητός μου και αξέχαστος Δήμαρχος Γρηγόριος Σακκάς.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΡΑΚΗΣ