Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας…

Το έβδομο θαύμα του αρχαίου κόσμου δημιουργήθηκε στη Βαβυλώνα στη Μεσοποταμία μεταξύ Τίγρη και Εφράτη (σημ. Ιράκ).
Η Βαβυλώνα είναι γνωστή στην ιστορία από πολλά γεγονότα. Αναφέρεται πολλές φορές στην Παλαιά Διαθήκη ως πόλη γνωστή για τον πλούτο της και το μεγαλείο της. Στην ελληνική ιστορία συνδέεται με την ιστορία του Μεγ. Αλεξάνδρου. Από το μεγαλείο της είχε θαμπωθεί ο μεγάλος στρατηλάτης και είχε αποφασίσει να την κάμει πρωτεύουσα της Κοσμοκρατορίας του. Τότε, λοιπόν, ο μεγαλύτερος κατακτητής της Ιστορίας πέθανε εκεί στις 11 Ιουνίου του 323 π.Χ.
Εκεί ήταν και η πόλη Ουρ, όπου γεννήθηκε ο Αβραάμ, πατέρας του Ισαάκ και του Ιακώβ. Βορειότερα ήταν η Σουρουπάν πατρίδα του Νώε. Μεγάλος νομοθέτης αναδείχτηκε εκεί ο Χαμουραμπί.
* * *
Αλλά, ποιος δημιούργησε τους «Κρεμαστούς Κήπους»; Πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε ποιοι λαοί κατοικούσαν στην περιοχή εκείνη. Από την ιστορία γνωρίζουμε ότι ο λαός αυτός ονομάζονταν Ασσύριοι. Κατοικούσαν δε στις περιοχές που σήμερα ονομάζονται Μεσοποταμία (Ιράκ), τότε Βαβυλωνία, Κουρδιστάν και Συρία. Αρχαιότερη πόλη τους ήταν η Ασσούρ, γι’ αυτό και ονομάστηκαν Ασσύριοι.
Ο σημαντικότερος βασιλιάς των Ασσυρίων με πρωτεύουσα τη Βαβυλώνα ήταν ο Ναβουγοδονόσορ ο Β’ (604-561 π.Χ.). Οι ιστορικοί γράφουν ότι ήταν ο δραστηριότατος και ενδοξότατος βασιλιάς. Οχύρωσε την Βαβυλώνα και το 600 π.Χ. άρχισε εκστρατεία κατά του βασιλιά των Ιουδαίων. Τον νίκησε και τον κατέστησε φόρου υποτελή.
Όταν οι Ιουδαίοι (Εβραίοι) αρνήθηκαν την καταβολή του δυσβάστακτου φόρου, ο Ναβουγοδονόσορ (Ναμπούκο) επιτέθηκε, σκότωσε το βασιλιά το 597 π.Χ. και πήρε 3.000 εκλεκτούς Ιουδαίους αιχμαλώτους. Αργότερα κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και το ναό του Σολομώντα και πήρε χιλιάδες αιχμαλώτους (Βαβυλώνιος αιχμαλωσία).
Ανάμεσα στα άλλα έργα του είναι και οι λεγόμενοι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας, το έβδομο θαύμα του αρχαίου κόσμου.
«Βαβυλών η πολύχρυσος», γράφει κάπου ο Αισχύλος για την πολιτεία που θεμελίωσε ο Νεμρώδ και την εντοίχισε η Σεμίραμις. Και όπως είδαμε πιο πάνω έφθασε στο αποκορύφωμα της δόξας και του πλούτου, όταν βασίλευε ο Ναβουγοδονόσορ ο Β’, στον οποίο οφείλεται και η κατασκευή των «κρεμαστών παραδείσων».
Παράδεισος = κήπος. Είναι λέξη περσική. Άλλωστε προς τα μέρη εκείνα τοποθετείται κάπου και ο Παράδεισος της Παλαιάς Διαθήκης, ο Κήπος της Εδέμ. Οι «Κρεμαστοί αυτοί Κήποι» έκαναν το όνομά του αθάνατο στην ιστορία.
Ποια ήταν, όμως, η αφορμή της κατασκευής του ενός από τα εφτά θαύματα; Αναζητήσατε και εδώ την γυναίκα. Μία από τις γυναίκες του ήταν από την Περσία και αναπολούσε τους κήπους και τα βουνά της μακρινής πατρίδας της.
Έτσι, η απέραντη πεδιάδα της Βαβυλωνίας μία ημέρα απέκτησε έναν τεχνητόν λόφον μήκους και πλάτους αρκετών εκατοντάδων μέτρων, με τέσσερα πλατώματα που αποτελούσαν τους κυρίους κήπους.
Συγκεκριμένα έγινε το εξής: Ο Ναβουγοδονόσορ κατασκεύασε έναν τεχνικό λόφο στην πεδιάδα της Μεσοποταμίας, μήκους και πλάτους αρκετών εκατοντάδων μέτρων με τέσσερα πλατώματα. Το τελευταίο επάνω ήταν το πλατύτερο. Τα άλλα τρία προς τα κάτω ήταν στενότερα και δημιουργούσε την εντύπωση μιας τεράστιας, μιας υπερφυσικής σκάλας. Υψώνονταν το ένα επίπεδο επάνω στο άλλο και λίγο πιο εσωτερικά το επάνω. Εβαστάζονταν με θόλους και έτσι έδιναν την εντύπωση ότι κρέμονται από κάπου. Γι’ αυτό και ονομάστηκαν «Κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας».
Τα αρχαία κείμενα μας οδηγούν να αναπολήσουμε με την φαντασία μας τη μαγευτική ατμόσφαιρα των «Κήπων του παραδείσου», με τους κέδρους, τα πλατάνια, τα καρποφόρα και τα διακοσμητικά δέντρα, τα αμέτρητα σε ποικιλία λουλούδια, μεγαλύτερη προσφορά ενός βασιλιά σε αγαπημένο του πρόσωπο...
Μερικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι τους κήπους αυτούς τους δημιούργησε η Σεμίραμις, μία θρυλική βασίλισσα των Ασσυρίων. Η ζωή της κινείται μεταξύ μυθολογίας και ιστορίας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον βασιλιά των Ασσυρίων Νίνον, για τον οποίο λέγεται ότι έκτισε την πόλη Νινευή. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι όλη η πόλη της Βαβυλώνας «ήτο διακόσμητος, όσον ουδεμία πόλις εξ όσων γνωρίζομεν».
Μπροστά στα ερείπια της Βαβυλώνας αισθάνεται κανείς μία μελαγχολία. Σε μία έκταση από πλίνθινα ερείπια, σε σχήμα παραλληλογράμμου με μήκος 2.600 μέτρα και πλάτος 1.500, κατέληξε το οικοδομικό μεγαλείο της άλλοτε «γηραιάς καθέδρας» της Ανατολής!
«...Και θα εμποδίσω τώρα αυτό που σκοπεύουν να κάμουν...», είπε ο Θεός. Αυτό που εσκόπευαν να κάμουν οι Βαβυλώνιοι και έπρεπε να εμποδισθεί ήταν ο πύργος της Βαβέλ.
Η παράδοση της Βίβλου είχε θεωρήσει το έργο σύμβολο υπεροψίας των ανθρώπων. Ήταν αλήθεια τεράστιο έργο.
Ο Γερμανός αρχιτέκτονας Ρόμπερτ Κολντεβάι είναι αυτός που απεκάλυψε τους θησαυρούς της αρχαίας Βαβυλώνας. Το ανάλογο δηλαδή του Σλήμαν που αποκάλυψε την Τροία. Την εποχή αυτή που ο Γερμανός αρχιτέκτονας αποκάλυψε την Βαβυλώνα, το Ιράκ βρισκόταν υπό την Οθωμανική κυριαρχία. Τα πάντα στην αρχαία Βαβυλώνα εξαρτιόταν από τους θεούς, που πλήθαιναν με τον καιρό, τα πάντα και φυσικά και οι άνθρωποι, προπαντός αυτοί.
Ένα ασσυριακό ρητό έλεγε: «Ο δούλος είναι σκιά του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι σκιά του μονάρχη. Και ο μονάρχης είναι η σκιά του Θεού».

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ