Η τιμή του Μπάτσου…

Αφοσιωμένος πλήρως στο καθήκον του, που ήταν το κυνήγι των δολοφόνων, των ληστών και των απαγωγέων, το οργανωμένο έγκλημα και όπου αλλού τον τοποθετούσε η υπηρεσία του.
Έχαιρε καθολικής εκτίμησης στο Σώμα και στους συναδέλφους του. Οι επιτυχίες αμέτρητες. Ποτέ όμως δεν μίλησε ούτε γι’ αυτές ούτε για τον εαυτό του. Οι Κυβερνήσεις εναλλάσσονταν, αλλά –τόσο σπάνιο για την Ελλάδα- ο ίδιος έμενε σταθερά στη θέση του και στην εκτίμηση όλων.
Ξαφνικά εφέτος, έτσι χωρίς λόγο, αποφασίστηκε η αποστρατεία του. Ίσως γιατί ανήκε στην άλλη Ελλάδα, του χρέους, της τιμής, του καθήκοντος.
Χωρίς ασφαλώς να το γνωρίζει ενήργησε σύμφωνα με τον αφορισμό του Κων. Τσάτσου «όποιος δεν κατάλαβε σαν τιμή του να μην τον τιμά κενείς, αν και είναι άξιος να τον τιμούν όλοι, δεν είναι άξιος αυτής της τιμής».
Έτσι έπραξε γιατί γνώριζε ότι δεν πρέπει να συγχέονται οι θεσμοί και οι άνθρωποι.
Ούτε έτσι όμως τον εξανάγκασαν να κάμει μια πράξη ευτελή, που δεν ταίριαζε στον χαρακτήρα του:
-Να μιλήσει για τον εαυτό του!
Αυτή είναι η τιμή του μπάτσου και γι’ αυτό είναι άξιος ακόμα και της ανωνυμίας…

ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΕΝΕΤΗΣ