Κώδωνας κινδύνου για την Ελληνική Παιδεία!

Οι δύο αυτοί διεθνείς Οργανισμοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τα θέματα αυτά από τα οποία εξαρτάται, όχι μόνον το πνευματικό επίπεδο μιας χώρας, αλλά, σε μεγάλο βαθμό και η οικονομία.
Ξεκινάμε από τον Πρώτο Οργανισμό, τον ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης). Πραγματοποίησε μία έρευνα για τα Ελληνόπουλα, η οποία αποκάλυψε ότι αυτά είναι από τα τελευταία στην Ευρώπη στην δυνατότητα δημιουργίας λόγου και σκέψης. Αυτό, φυσικά, οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν άγνοια λεξιλογίου και ετυμολογίας. Στη σημερινή γλωσσική ανεπάρκεια φθάσαμε μετά την απομάκρυνσή μας από τις αξίες, που καθόριζαν ο,τιδήποτε το ελληνικό.
Και ήταν πολύ φυσικό και αναμενόμενο. Όταν οι επίσημοι φιλόλογοι και γλωσσολόγοι και ιστορικοί, αντί να παίξουν το ρόλο του Λεωνίδα, έπαιζαν τον ρόλο του Εφιάλτη, ήταν βέβαιο ότι οι Θερμοπύλες θα έπεφταν.
Πρώτο: συνέβαλαν στην ελαχιστοποίηση της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών, από τα οποία εξαρτάται η ορθή γνώση της νέας ελληνικής. Το επιβεβαιώνει ο διακεκριμένος παιδαγωγός και συγγραφέας Φιλοσοφικών και Παιδαγωγικών Συγγραμμάτων Ευάγγελος Παπανούτσος, ο οποίος γράφει: «Δεν μπορεί κανείς να μιλήσει και να γράψει σωστά την δημοτική, αν δεν πατάει στέρεα στη γνώση της αρχαίας κλασικής γλώσσας».
Διάβασα σε ένα περιοδικό μία παραστατική εικόνα για τη γλώσσα: Μοιάζει η γλώσσα για κάποιους σαν να είναι μία πελώρια αχανής αίθουσα όπου ακριβώς λόγω του απέραντου μεγέθους της έχει διάφορους κίονες (πυλώνες), οι οποίοι κρατούν τα επάνω πατώματα. Για να την κάνουμε, λοιπόν, πιο χρηστική και να μπορούμε να χορεύουμε χωρίς να μας κρύβουν τη θέα ή να μας ενοχλούν οι κίονες αυτοί, αρχίσαμε σιγά-σιγά να τους αποκόπτουμε έναν-έναν. Οι κίονες αυτοί όμως είχαν ονόματα: ιστορική ορθογραφία, ιστορική γραμματική, πολυτονικό, προθέσεις, κ.λπ.. Μόλις, λοιπόν, κόψαμε αυτούς τους κίονες, άρχισαν οι πρώτες ρωγμές και σιγά-σιγά με τον πρώτο σεισμό το γλωσσικό μας οικοδόμημα άρχισε να καταρρέει.
Ζούμε σε μία εποχή όπου σύμπασα η ανθρωπότητα περνάει κρίση θεσμών. Αυτή η κρίση έχει επηρεάσει περισσότερο απ’ όλους την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έχουν πληγεί χάριν της παγκοσμιοποίησης βασικοί τομείς, όπως η ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα και κυρίως η γλώσσα... Μία γλώσσα μοναδική που γονιμοποίησε σχεδόν όλες τις γλώσσες του κόσμου, κυρίως τις ευρωπαϊκές.
Αποτελεί κοινό τόπο ότι η φθίνουσα πορεία της γλώσσας μας ξεκίνησε το 1976 με την κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στο Γυμνάσιο από το πρωτότυπο. Και συνεχίστηκε το 1982 με την θεσμοθέτηση του μονοτονικού συστήματος γραφής με απόφαση της Κυβέρνησης με τροποποίηση και την ψήφο 30 βουλευτών. Ο σοφός Ακαδημαϊκός Κων. Τσάτσος, αντίθετος με τις αλλεπάλληλες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, στο βιβλίο του «Παιδεία και Γλώσσα», γράφει: «Οι γλώσσες δεν νομοθετούνται»...
Επακόλουθο αυτών ήταν η υποβάθμιση της διδασκαλίας της Γραμματικής, του Συντακτικού, της Ετυμολογίας, του ορθού τονισμού των λέξεων.
Η αποκοπή της Νεοελληνικής από τις ρίζες της, τα Αρχαία Ελληνικά, την ανεξάντλητη αυτή πηγή αντλήσεως λέξεων, οδήγησε στην σημερινή λεξιπενία και αδυναμία εκφράσεως των νέων και όχι μόνον. Άλλωστε, σύμφωνα με κορυφαίους γλωσσολόγους, η Ελληνική Γλώσσα από τους Ομηρικούς χρόνους μέχρι σήμερα, αποτελεί ένα αλληλοσυμπληρούμενο και διαχρονικά εξελισσόμενο με τη δική του δυναμική σύνολο.
Τελικά, η γλώσσα μας αργοπεθαίνει, της λείπει το οξυγόνο και μόνον όποιοι γνωρίζουν αρχαία ελληνικά μπορούν να χρησιμοποιούν σωστά την Νεοελληνική Δημοτική.
Οι δύο διεθνείς οργανισμοί, που αναφέρονται στον τίτλο του άρθρου αυτού, επιβεβαιώνουν με τον πλέον επίσημο τρόπο αυτό το συμπέρασμα. Η έρευνα αποκάλυψε ότι τα Ελληνόπουλα είναι από τα τελευταία στην Ευρώπη στη δυνατότητα δημιουργίας λόγου και σκέψης. Αιτία η αποκοπή της Νεοελληνικής από τις ρίζες της, τα Αρχαία...
Πριν ολοκληρωθεί η γραφή αυτού του άρθρου δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο Τύπο νέα έρευνα του ΟΟΣΑ, η οποία έχει ως τίτλο: «Μετεξεταστέοι» οι Έλληνες μαθητές σε διεθνή αξιολόγηση. Απογοητευτικές οι επιδόσεις τους...
«Όπως προκύπτει από το τεστ διεθνούς αξιολόγησης PISA, που πραγματοποιείται κάθε τρία χρόνια υπό την αιγίδα του Οργανισμού για την οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ).
Σύμφωνα με την έκθεση που είδε το φως της δημοσιότητας, οι 15χρονοι Έλληνες κατέλαβαν την 43η θέση ανάμεσα σε 72 χώρες, στις τρεις βασικές κατηγορίες αξιολόγησης, που είναι οι επιστήμες, η κατανόηση κειμένου και τα μαθηματικά, ενώ οι επιδόσεις τους εμφανίζουν κάμψη και σε σχέση με τις ελληνικές επιδόσεις των προηγούμενων χρόνων (κάθε χρόνο και χειρότερα).
Ειδικότερα, η χώρα μας έλαβε 455 βαθμούς στις επιστήμες, δηλ. 6 βαθμούς λιγότερους από την προηγούμενη έρευνα. 467 στην κατανόηση κειμένου, δηλ. 8 βαθμούς λιγότερους. Οι μαθητές της Σιγκαπούρης αναδείχτηκαν οι καλύτεροι στον κόσμο με περισσότερους από 550 βαθμούς. Αυτά να τα ιδούν κάποιοι που καταφέρονται εναντίον εκείνων που υποστηρίζουν ότι η ικανότητα δημιουργίας λόγου και σκέψης έχει τις ρίζες της στη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών.
Αλλά, πρέπει να ιδούμε και μία άλλη πληγή που υπάρχει στο δημόσιο βίο της χώρας μας. Πρόκειται για τον συνδικαλισμό, ο οποίος δεν ενδιαφέρεται παρά ελάχιστα για τα συμφέροντα του κλάδου. Κυρίως υπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες.
Η συνδικαλιστική ηγεσία δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ για την κατάσταση που υπάρει σήμερα στην παιδεία. Αντίθετα, όταν το 2004 το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να αυξήσει τις ώρες διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών, η ΟΛΜΕ έβγαλε μία ανακοίνωση-απόφαση με την οποία αντιδρούσε σφόδρα στην απόφαση αυτή.
Δηλαδή, εκείνοι που θα έπρεπε να υποστηρίξουν ένθερμα μία τέτοια απόφαση γίνονται φανατικοί πολέμιοι. Επαληθεύεται για άλλη μία φορά, ότι τα κάστρα πέφτουν από μέσα. Η παγκοσμιοποίηση έχει ισχυρούς υπερασπιστές εντός των τειχών...
Εν παρόδω να υπενθυμίσουμε ότι και στο θέμα της οικονομίας, το μεγαλύτερο πρόβλημα που ζει σήμερα η Ελλάδα, είναι υπόλογος και ο συνδικαλισμός. Τα συνδικάτα φέρουν μεγάλη ευθύνη...
Στην πρόταση του Υπουργείου παιδείας για αύξηση των ωρών διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών, ανάμεσα στα άλλα επιχειρήματα της ΟΛΜΕ ήταν και τούτο: «Το ενδιαφέρον της Πολιτείας πρέπει να στραφεί προς άλλη κατεύθυνση»...
Όμως, ποια άλλη κατεύθυνση εκτός της ανθρωπιστικής παιδείας θα μπορούσε να δώσει στην ανθρωπότητα πραγματική παιδεία και Έλληνες ανθρώπους; Διότι ο Βέρνερ Γαίγκερ, ένας από τους σημαντικότερους πνευματικούς ανθρώπους της Γερμανίας και εκπροσώπους του Ελληνικού Πνεύματος, στο τρίτομο έργο του με τον ελληνικό τίτλο «ΠΑΙΔΕΙΑ», έχει δώσει τον ορισμό της Παιδείας λέγοντας ότι «Παιδεία είναι η μόρφωση του Έλληνος Ανθρώπου».
Δηλαδή το μόνο που ενδιαφέρει τους συνδικαλιστές είναι να καλυφθούν οι ώρες με οποιαδήποτε άλλα μαθήματα, αρκεί να μην αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών...
Όπως ήταν φυσικό, η αποκοπή της Νεοελληνικής από τις ρίζες της, που βρίσκονται στα αρχαία, άρχισε και αυτή να αργοπεθαίνει. Γιατί, εκτός από το οξυγόνο που στερείται μεσολάβησαν και άλλες αλλαγές. Έπαψε να διδάσκεται η Γραμματική. Καμία γλώσσα δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς Γραμματική. Ο αντιεπιστημονικός τρόπος διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, ο οποίος εφαρμόζεται πάνω από τριάντα χρόνια στην εκπαίδευση, απέδειξε, δυστυχώς, στην πράξη ότι δεν διευκόλυνε καθόλου τους μαθητές στην ευκολότερη εκμάθησή της. Αντίθετα, η πρόχειρη, η εμπειρική, η αμέθοδος διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα χρόνια αυτά εξανάγκασε τα ελληνόπουλα να αποστρέφονται την ανάγνωση κειμένων που είναι γραμμένα στην ακατάληπτη πλέον γι’ αυτά «νεοελληνική».
Έτσι, μετά την αποστροφή τους στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών, αποστρέφονται και την νέα ελληνική.
Ας προσθέσουμε στα παραπάνω και την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας ότι από τα τέσσερα μαθήματα που θα εξετάζονται στο τέλος του έτους ορίζει στην ιστορία να διδάσκονται συνοπτικά και να μην εξετάζονται στην Α’ Λυκείου τα ακόλουθα κεφάλαια της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας: Κυκλαδικός Πολιτισμός, Μινωικός Πολιτισμός, Μυκηναϊκός Πολιτισμός, ο Πρώτος και ο Δεύτερος Ελληνικός Αποικισμός. Η σημασία των Περσικών Πολέμων. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Ο Φίλιππος Β’ και το Οικουμενικό Κράτος του Μεγ. Αλεξάνδρου. Αν εφαρμοστούν όλα αυτά, τότε ο αφελληνισμός είναι βέβαιος.