Ένα…λιθαράκι για να γίνουμε καλύτεροι!

Μπαίνω πάλι στον πειρασμό να ξαναγράψω, κι αναρωτιέμαι για ποιο λόγο γράφω. Είναι μία ευχάριστη ενασχόληση δική μου, πιστεύοντας ότι ταυτόχρονα με τα γραφόμενά μου βάζω ορισμένους προβληματισμούς κι ένα λιθαράκι για να γίνουμε καλύτεροι.
Και πάλι αναρωτιέμαι: ο καθένας σας που παίρνει την εφημερίδα και διαβάζει το άρθρο μου άραγε τι να λέει, τι να σκέφτεται; «Μας τα είπαν και άλλοι! Και τι έγινε; Τι άλλαξε; Βελτιωθήκαμε σε κάτι; Είδαμε τη ζωή μας καλύτερη; Και τι νόημα έχει τότε να διαβάζει κανείς του καθενός τα γραφόμενα;». Άρα στα χαμένα πηγαίνει και η γραφή και η ανάγνωση!..
Δεν ξέρω τι να απαντήσω. Εγώ βέβαια θα συνεχίζω να γράφω, πιστεύοντας ότι με αυτά που γράφω πιθανόν να συγκινήσω ένα κομμάτι της κοινωνίας μας να προβληματιστεί, ώστε να αφήσουμε τον καναπέ και επιτέλους να ανασκουμπωθούμε, γιατί τα πράγματα στην πατρίδα μας χειροτερεύουν!..
Θα μου πείτε, εδώ η Αγία Γραφή τόσα χρόνια διδάσκεται και δυστυχώς η πλειονότητα του κόσμου αδιαφορεί και δεν συντάσσεται με τις επιταγές της.
Στον κόσμο που ζούμε κυριαρχεί η αδικία, το μίσος, το κακό κυριαρχεί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής  μας. Το χρήμα είναι αυτό που μας κυβερνά. Γίνονται πόλεμοι για να πλουτίσουν οι βιομηχανίες όπλων, αδιαφορώντας για το αίμα που χύνεται. Παιδάκια σκοτώνονται, βιάζονται, τους αφαιρούν τα όργανά τους, εμείς αδιαφορούμε! Ωχαδερφισμός και μέγα έλεος… Λες και αυτά δεν μας αγγίζουν! Έχουμε γίνει χοντρόπετσοι.
Απωλέσαμε την ταυτότητά μας σαν έθνος, τον ανθρωπισμό μας, το φιλότιμο που αντίστοιχη λέξη δεν υπάρχει σε κανένα άλλο λεξικό του κόσμου. Αφανιζόμαστε σαν κράτος, σαν θρησκεία, σαν οικογένεια… Και δεν κάνουμε τίποτε! Νιρβάνα! Π.χ. να μιλήσουμε για παιδεία;
Όταν στα κανάλια παρουσιάζουν μαθητές που δεν ξέρουν ποια εθνική γιορτή έχουμε και λένε άλλα αντ’ άλλων, αντί να πιάσουμε τους δασκάλους, τους καθηγητές και να τους ζητήσουμε ΕΥΘΥΝΗ για την αγραμματοσύνη των παιδιών, γελάμε ανερυθρίαστα για τα χάλια μας…
Ωχ αδερφέ, βολεύω εγώ το παιδί μου με τον πολιτικό, τι με ενδιαφέρει για τους άλλους; Και μετά διαμαρτυρόμαστε ότι δεν δουλεύει τίποτε σ’ αυτή τη χώρα. Δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τη θυμοσοφία του λαού μας, ότι άμα υπάρχει δυστυχία δίπλα σου, όσα και να έχεις είναι άχρηστα.
Όλοι μας λίγο-πολύ βλέπουμε και βιώνουμε τι συμβαίνει στη χώρα μας και οι μόνοι που δεν καταλαβαίνουν τίποτε είναι οι πολιτικοί. Βγαίνει ο άλλος στα κανάλια και λέει «δεν βλέπω κόσμο στους κάδους να ψάχνουν για να φάνε», αντί να πει ότι δημιουργούμε θέσεις εργασίας. Το ένα κόμμα κατηγορεί το άλλο, χωρίς να μπαίνουν στην ουσία…
Γι’ αυτό φίλοι μου πρέπει να αφυπνιστούμε από το λήθαργο που πέσαμε και μονοιασμένοι, μακριά από κόμματα και πολιτικούς, να παλέψουμε και να νικήσουμε.
Γιατί οι επιτυχημένοι έχουν ξεκάθαρες αξίες και τις χρησιμοποιούν σαν πυξίδα. Δείχνουν επιμονή, υπομονή, κουράγιο και αντοχή, μέχρι να πετύχουν αυτό που θέλουν. Πιστεύουν ότι σοφός άνθρωπος είναι αυτός που γνωρίζει, τόσο τι γνωρίζει, όσο και τι δεν γνωρίζει!..

(ΜΕΤΣΟΒΟ)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΟΔΟΥΛΟΣ