Ανεργία και αλχημείες

Τον τελευταίο καιρό, οσάκις οι κυβερνώντες ερωτώνται για την ανεργία, η απάντηση, μόνιμη και στερεότυπη, είναι: «Η ανεργία μειώθηκε κατά τέσσερις μονάδες, που σημαίνει ότι πήρε μπρος η παραγωγική μηχανή, ότι η οικονομία μπήκε σε τροχιά ανάπτυξης και ότι η χώρα, χάρις στη σκληρή δουλειά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μπαίνει, επιτέλους, σε συνθήκες κανονικότητος και σταθερότητος…».
Το μυστήριο όμως και το ερώτημα που θέλουν απαντήσεις έγκειται στο γεγονός: Πώς συμβαίνει απ’ τη μια μεριά να μπαίνουν χιλιάδες λουκέτα σε μαγαζιά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις με συνέπεια να χάνουν τη δουλειά τους αφεντικά, μέλη των οικογενειών τους και εργαζόμενοι σ’ αυτά, κι απ’ την άλλη να μειώνεται η ανεργία;
Αυτός ο περίεργος γρίφος μόνο με προηγμένες μεθόδους αλχημείας μπορεί να αναλυθεί και να απαντηθεί. Η ανάλυση υπαγορεύει: Πρώτον, ότι η μόνιμη εργασία και το πλήρες ωράριο αποτελούν έννοιες παρωχυμένες και αναχρονιστικές και ανήκουν στα προς αποφυγήν. Δεύτερον, ότι οι συμβάσεις αορίστου χρόνου αλλά και ορισμένου ανήκουν πλέον, για τον ιδιωτικό τομέα, στο παρελθόν. Τρίτον, ότι η μερική απασχόληση με πλήρες ωράριο είναι σπάνιο αγαθό εν ανεπαρκεία. Τέταρτον, ότι η μερική απασχόληση με μειωμένο ωράριο αποτελεί τον χρυσούν κανόνα της αγοράς και όποιος τυχερός τη βρει εγκαταλείπει το χώρο της ανεργίας και μπαίνει θριαμβευτικά στο χώρο των, παραγωγικά, εργαζομένων. Πέμπτον, ότι οι μη δηλωμένοι άνεργοι πρέπει να αγνοούνται ως μη διαβιούντες ανάμεσά μας. Έκτον, ότι οι χιλιάδες Έλληνες επιστήμονες που μεταναστεύουν στο εξωτερικό πρέπει να προσμετρούνται στο ποσοστό μείωσης της ανεργίας. Έβδομον, ότι οι προσλαμβανόμενοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο στο δημόσιο, αν και πλεονάζοντες – υποαπασχολούμενοι, εντάσσονται στην παραγωγική, αλλά χωρίς παραγωγή, διαδικασία και τέλος, όγδοον, ότι ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός των πολιτών που στήνονται στην ουρά για ένα πιάτο φαΐ στα συσσίτια της εκκλησίας και των δήμων, δεν πάνε από ανάγκη αλλά για να φάνε τζάμπα…
Η απάντηση επιβάλλει χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη ότι οι ανωτέρω ορισμοί πρέπει να γίνουν αποδεκτοί, για να γίνει πιστευτός ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι η μείωση της ανεργίας είναι 4% (αναζητήστε δηλώσεις των κ.κ. Βίτσα και Παπαδημητρίου σε ΣΚΑΪ και ΑΝΤ1 στις 22 και 23 Ιανουαρίου αντίστοιχα). Όταν, ακόμα και ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός, ισχυρίζεται ότι το 4% δόθηκε από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία και δεν προβαίνει, ως οφείλει, στην πραγματική ανάλυση του τρόπου προσφοράς της εργασίας στην αγορά των λουκέτων, τότε οι εξελίξεις προβλέπονται δυσοίωνες και οι ελπίδες για έξοδο της χώρας από την κρίση εξανεμίζονται. Και για να μην μακρυγορούμε, μια και η αλχημεία τους δίνει τη συνταγή μηδενισμού της ανεργίας, τότε, ας δώσουν δύο ώρες εργασίας εβδομαδιαίως στο ένα και πλέον εκατομμύριο των ανέργων και το πρόβλημα λύεται οριστικά… Και μετά; Ε, αφού όλοι οι Έλληνες θα εργάζονται, τότε θα έλθει και η πολυπόθητη ανάπτυξη, θα σταματήσει η μετανάστευση των νέων μας, θα μπορούν να δημιουργήσουν οικογένεια και να κάνουν παιδιά, οπότε λύεται και το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, και τέλος, θα τρώμε, αν όχι με χρυσά, σίγουρα όμως με επίχρυσα κουτάλια! Δόξα σοι η αλχημεία ημών δόξα σοι!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ (Ομοτ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών)