Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΠΕΙΡΩΤΗΣ ΣΤΟΥΣ «ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ»

Η Ακαδημία Αθηνών δικαίωσε εαυτόν και την αποστολή της, ανοίγοντας προ ημερών τις πόρτες της στο ηπειρωτικό τέκνο που έχει καταλάβει από χρόνια ήδη το βάθρο της ηπειρωτικής, της Ελληνικής και της παγκόσμιας αναγνώρισης στην επιστημονική του αξία, τον καθηγητή της Ιατρικής ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟ.
Ο κ. Μουτσόπουλος, ο δικός μας γιατρός, από τους πρώτους καθηγητές της νεοϊδρυθείσης τότε Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, από το έτος 1980 δηλαδή, ο οποίος εξελέγη τότε μαζί με τον αείμνηστο, δικό μας επίσης, καθηγητή χειρουργικής ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΚΑΣΙΟΥΜΗ, θεμελίωσαν την Ιατρική μας εν λόγοις και εν πράγμασι.
Ο κ. Μουτσόπουλος, αφού τελείωσε το γυμνάσιο στα Γιάννενα και στην Αθήνα το πανεπιστήμιο, διεκρίθη στην Αμερική  όπου κατείχε και την έδρα στο πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν, της παθολογίας. Άφησε εκεί μια λαμπρή καριέρα για να ‘ρθεί στα Γιάννενα, την πατρίδα του, στην οποία γεννήθηκε το 1944 και τους συμπατριώτες του κι ολόκληρη την Ελλάδα, ανοίγοντας στην ιατρική επιστήμη δρόμους καινούριους με τις έρευνές του και τις μελέτες του και τις ανακοινώσεις του στην παγκόσμια πλέον ιατρική και ειδικά στον τομέα της ανοσιολογίας και την ανακάλυψη της ασθένειας Σιόγκραμ.
Και όταν λέω ότι βοήθησαν, όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και πρακτικά την Ιατρική Σχολή μας που ήταν στα «γεννοφάσκια» της και είχε ανάγκη όχι μόνο από επιστήμονες, αλλά και από… μαστόρους (!), οι δυο Γιαννιώτες καθηγητές έκαναν και το... μάστορα! Και θυμάμαι τώρα πως δεν ήταν λίγες οι φορές που τους έβλεπα να κρατούν στα χέρια τους βίδες πρίζες και κατσαβίδια για να φτιάχνουν τα ηλεκτρικά στο Χατζηκώστα τότε.
Γιατί το όνειρο της Ιατρικής Σχολής και του Πανεπιστημίου μας, δεν ήταν μόνο των γιατρών μας όνειρο, αλλά και πολλών Γιαννιωτών και του Τύπου αυτής της πόλης. Ειδικά της τότε δικής μου εφημερίδας «Πρωινά Νέα», υπήρξε, όχι μόνο πόθος διακαής και αγώνας ατελείωτος, αλλά σ’ αυτόν τον αγώνα για το νοσοκομείο και την τέλεια λειτουργία του «ΕΠΕΣΑ»! Υπήρξαμε τα θύματα εγώ και η εφημερίδα μου, άνομων συμφερόντων πολιτικών και νοσοκομειακών παραγόντων της τότε Δουρούτης, τα οποία εγώ δημοσιοποιώντας και αγωνιζόμενη για τη διόρθωσή τους, έγινα ο στόχος του συζύγου της τότε Υπουργού Υγείας Μαριέτας Γιαννάκου Κουτσίκου, του οποίου εγώ με την αρθρογραφία μου σταμάτησα τις παρανομίες σε βάρος των νοσοκομείων του δικού μας και όλης της Ελλάδος. Και η εκδίκησή του ήταν αντί να με σκοτώσει -θα του ήταν πολύ πιο εύκολο- μου πήρε με τρόπο «μαφιόζικο» την τότε εφημερίδα μου «Πρωινά Νέα», όπως γνωρίζουν οι Γιαννιώτες γιατί το έχω δημοσιοποιήσει πολλές φορές.
 Όντας λοιπόν όχι μόνο φίλη, αλλά και θερμός υποστηρικτής της καλής λειτουργίας  του νοσοκομείου μας, ήταν συχνή η παρουσία μου στο νοσοκομείο και έβλεπα από κοντά τον αγώνα και τον τρόπο της δουλειάς των καθηγητών μας και είχα την ευκαιρία έτσι να αξιολογώ έργα και ανθρώπους.
 Θυμάμαι λοιπόν κι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του φίλου Άκη Μουτσόπουλου, ενσταντανέ: Ήρθε στο γραφείο του ένας από τους γνωστούς και πλούσιους συμπολίτες μας, για να τον ευχαριστήσει που τον είχε θεραπεύσει και βέβαια ήθελε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του με τον ...γνωστό σε όλους μας τρόπο. Και ο Άκης τότε με τη γνωστή του ειλικρίνεια και απότομος συνήθως του λέει: Α! Ξέρω. Θέλεις να μου δώσεις λεφτά γιατί έχεις και μπόλικα απ' ότι ξέρω. Μπράβο σου. Κάνε μας λοιπόν μια δωρεά στο ερευνητικό μας κέντρο. Πάρε μας ένα μηχάνημα,  πάρε τα στοιχεία του και παράγγειλέ το, γιατί μας είναι εντελώς απαραίτητο και δεν έχουμε λεφτά να το αγοράσουμε. Δε χρειάζεται δε να σας πω ότι το Ερευνητικό Κέντρο του Μουτσόπουλου απέκτησε ταχύτατα το μηχάνημα που του έλειπε.
Τι άρωμα αναδύουν τέτοιες μεγάλες πράξεις και τι μεγάλα αναστήματα προδίδουν τέτοιες επιδιώξεις γιατρών και επιστημόνων!
Κάπως έτσι στερέωσαν οι πρώτοι «σκαπανείς» του Πανεπιστημίου μας την Ιατρική μας Σχολή! Κι αυτά για την ιστορία και για όσους δεν ξέρουν πώς στεριώθηκε αυτή η Σχολή που μας κάνει περήφανους στο πανελλήνιο.
 Κι όταν ήρθε το «πλήρωμα του χρόνου», ύστερα από 13 χρόνια στα Γιάννενα ο  κ. Μουτσόπουλος όταν είδε ότι πλέον ο σπόρος του είχε αποφέρει πολλούς καρπούς και το Νοσοκομείο μας τραβούσε πλέον την «ανηφόρα» του, εκείνος προχώρησε στο Πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας το 1993 και την έδρα της παθολογίας και τη Διεύθυνση του Λαϊκού Νοσοκομείου. Κι εκεί ο κ. Μουτσόπουλος όπως όλες οι Αξίες λάμπουν και κατεβγάζουν σαν «ήλιοι», ήρθε η μεγάλη αναγνώριση προ ολίγων ημερών, όταν η Ακαδημία Αθηνών, ο πνευματικός χώρος των «ΑΘΑΝΑΤΩΝ» μας άνοιξε τις πύλες του, η ολομέλειά της για να περάσει ο σύγχρονος μεγάλος Ηπειρώτης, ο καθηγητής Άκης Μουτσόπουλος  στην έδρα της ιατρικής επιστήμης και ανοσιολογίας στην τάξη των θετικών επιστημών.
Και είναι θαυμάσιο ότι σ’ αυτή τη διαδρομή του και σ’ αυτή του την είσοδο ο Άκης Μουτσόπουλος κρατάει το χέρι μιας υπέροχης επιστήμονος  γιατρού επίσης και συμπατριώτισσας, συντρόφου και συζύγου του, της κυρίας ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΣΚΟΠΟΥΛΗ! Της ιδανικής συντρόφου ενός μεγάλου αντρός! Γιατί τι τα θέλετε όταν το άλλο σου μισό είναι ακριβώς αυτό και ούτε λείπει ούτε περισσεύει, τότε ο άνθρωπος σαν άλλος «ΑΝΔΡΟΓΥ­ΝΟΣ» θαυματουργεί!
Κι εμείς μέσα από τούτες τις λίγες γραμμές που τις γράφουμε με απέραντη χαρά και εκτίμηση στη δίκαιη αναγνώριση της αξίας του Άκη Μουτσόπουλου, του οποίου τα συγγράμματα και οι έρευνες κοσμούν τις βιβλιοθήκες των καθηγητών παγκοσμίως,  όπως γνωρίζουμε και εξ' ακοής, αλλά και εκ προσωπικής διαπίστωσης σε Αγγλία και Αμερική, ευχόμαστε θερμότατα συγχαρητήρια στον Άκη και τη Φωτεινή και την ευχή «Να ζήσουν πολλά χρόνια για να χαίρονται την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου γενικώς, των Ηπειρωτών ειδικώς και των φίλων τους βεβαίως».