Η αναγνώριση των λαθών μας είναι δημιουργία για την Ήπειρο!

Με αναπτυξιακές δυνατότητες που ορίζουν το μέλλον των κοινωνιών  και αντέχουν στις κρίσεις, είναι ο τουρισμός σήμερα, ένας από τους έξι βασικούς κλάδους της οικονομίας που διαμορφώνουν την παγκόσμια ιστορία. Η ιδιαίτερη σημασία του για την ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων εργασίας στην Ηπειρο, θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους υπεύθυνους της πολιτικής και της οικονομίας του τόπου, σε ότι
αφορά την ορθότητα  και την αποτελεσματικότητα των

μέχρι σήμερα τουριστικών συνδυασμών.  Η αναγνώριση ενός λάθους ή μιας αποτυχίας, δεν σημαίνει και μείωση του προσωπικού ή του πολιτικού γοήτρου. Σημαίνει την ουσία  της δημιουργίας που υφαίνεται από την ψυχολογική εναρμόνιση των αντιθέσεων και διδάσκεται από τα λάθη.
Δεν είναι λάθος να αναγνωρίσουμε, ότι η προβολή μιας πόλης με αδυναμίες που δημιούργησε ο άνθρωπος, θα επηρεάσει αρνητικά τον επισκέπτη που θα συγκρίνει με τον ερχομό του την μαγευτική διαφημιστική εικόνα των Ιωαννίνων, με την τραγική πραγματικότητα της αρρωστημένης Παμβώτιδας. Το φαινόμενο των αλληλοεπηρεαζομένων παραστάσεων ενεργοποιείται και η γοητεία της Παμβώτιδας μαζί και το προφίλ της πόλης εξασθενούν. Οι επισκέπτες δεν επιστρέφουν...
Δεν είναι λάθος να δούμε, γιατί  τα νερά της λίμνης δεν ελκύουν πλέον τους Γιαννιώτες και τους επισκέπτες. Γιατί δεν κολυμπά πλέον κανείς στην Παμβώτιδα...
Δεν είναι λάθος να αναλύσουμε,  γιατί η βασική ζήτηση της περιοχής για το Νησί και την Ντραμπάτοβα που τροφοδοτείται  από την τοπική κοινωνία, δεν λειτουργεί πλέον. Νοσταλγία γίνανε οι ημέρες συνωστισμού των Γιαννιωτών στον Μώλο! Με βάση την τουριστική εμπειρία, απόσταση και προσέγγιση παίζουν για την επιλογή ενός προορισμού σπουδαίο ρόλο. «Σβύσανε όμως οι δαντελωτές ακτές, χλώμιασε των νούφαρων το χρώμα και τ’ ασημένιου φεγγαριού το φως σε βρώμικα νερά βουλιάζει». Η γοητεία της διαδρομής στα καθαρά νερά χάθηκε και στην Ντραμπάτοβα «ού παγάν λαλέουσαν». Ένα μοναδικό συγκριτικό πλεονεκτήματα της  περιοχής έσβυσε, μαζί της και η εμπειρία ! Παλιονέρια γίνανε τα νερά της Παμβώτιδας, οι πηγές αχρηστεύτηκαν και η οξυγόνωση της ατμόσφαιρας μειώνεται συνεχώς.
Δεν είναι λάθος να παραδεχτούμε, ότι με την καταστροφή των βάλτων και των  ακτών εξουδετερώσαμε την μεγαλοπρέπεια της Παμβώτιδας, στερήσαμε την λίμνη από τους χώρους της βιολογικής αναπαραγωγής των ψαριών της, τον τουρισμό και τον τομέα της δυναμικής γαστρονομίας  από την βιολογική προσφορά του αυτόχθονου χελιού και της λιμνίσιας καραβίδας και τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις από την δυνατότητα δημιουργίας νέων εργαλείων υγείας για τους επισκέπτες και τους Γιαννιώτες.
Δεν είναι λάθος να δούμε, ότι δεν μπορείς πλέον να πιείς τον καφέ σου δίπλα  στην λίμνη, στην Ντραμπάτοβα, στο Νησί ή στον  Μώλο λόγω των αναθυμιάσεων του υδρόθειου, τα ψόφια ψάρια, το  σκούρο πράσινο χρώμα των νερών και τους αφρούς.
Δεν είναι λάθος να δούμε την ανθυγιεινή  επιλογή του πεζο-ποδηλατοδρόμου  δίπλα στην άρρωστη  Παμβώτιδα με τις φτωχές επισκέψεις του σήμερα και την αντιοικονομική αντίληψη του περιορισμού της φυσικής διαμόρφωσης των ακτών της Παμβώτιδας. Ο χρόνος απέδειξε, ότι η ζήτηση σοβαρών τουριστικών μονάδων για  ειδυλλιακά τοπία καθαρών λιμνών αυξάνεται συνεχώς. Η αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών και οι δημογραφικές μεταβολές αυξάνουν την σημασία των 50+ ηλικιών  για την ζήτηση προϊόντων υγείας στον ήλιο, στα νερά και κοντά στα νερά  μιας καθαρής λίμνης. Η οικονομική ευχέρεια και το απεριόριστο του χρόνου καθιστούν τις ομάδες αυτές ιδιαίτερα σπουδαίες για την κάλυψη τουριστικών εποχιακών κενών.
Δεν είναι λάθος να παραδεχτούμε ότι οι δαπάνες των εκθέσεων δεν εξυπηρετούν προς το παρόν τουλάχιστον την εκπλήρωση του επιδιωκόμενου στόχου της διαφήμισης και της παρουσίασης του τουριστικού προϊόντος της Ηπείρου. Η προσπάθεια της προβολής ενός προϊόντος σε οργανωμένες εκθέσεις προϋποθέτει  την προεργασία της βάσης και την  καθιέρωση της αρχιτεκτονικής του τουριστικού  μοντέλου με στόχο την προώθηση και ενδυνάμωση του προφίλ της περιοχής. Η ποιοτική εξειδίκευση και η σύνθεση του προσφερόμενου προϊόντος οφείλει να συμβαδίζει με το προφίλ του τουριστικού προορισμού και την ενσωμάτωση της συγκεκριμένης ωφέλειας του προϊόντος για τον επισκέπτη. Η παραλληλότητα προσφοράς και διαφήμισης του προϊόντος πρέπει να είναι κανόνας. Θα πρέπει δε να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι η θέση της ορεινής Ηπείρου στην τουριστική αγορά δεν έχει ακόμη καθοριστεί και ο ανταγωνισμός είναι και έμπειρος και δυνατός. Οι τουριστικές προσφορές θα πρέπει ως εκ τούτου να περιέχουν  προϊόντα  που να  εκφράζουν την πραγματική και όχι την λεκτική  αποκλειστικότητα του άθικτου της ηπειρωτικής φύσης, την αυστηρή προετοιμασία και μια οργάνωση που δεν θα  ικανοποιείται με απομιμήσεις του ανταγωνισμού. Χαρακτηριστική είναι  λεπτομέρεια  από την  έκθεση του Αμβούργου: «Αξίζει να σημειωθεί ότι για Πρώτη φορά προβλήθηκε σε Διεθνή Τουριστική Έκθεση, το Γεωπάρκο Βίκου – Αώου... καθώς και ενημέρωση για το... Επικείμενο... δίκτυο πεζοπορικών διαδρομών, τα οποία... θα συνδράμουν... στην περαιτέρω αύξηση τουριστών που ενδιαφέρονται για εναλλακτικές μορφές διακοπών...» (Πρωινός Λόγος 21.02.2017) Πού βρίσκεται άραγε ο ανταγωνισμός;
Δεν είναι λάθος να ειπωθεί, ότι τα δεκαοκτώ σημεία του σχεδιασμού της «Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ιωαννίνων» (Πρωινός Λόγος 03.01.2017) θα έπρεπε να αγγίζουν κατά προτεραιότητα τον πυρήνα ενεργοποίησης του αναπτυξιακού δυναμικού της πόλης. Τα Γιάννενα στην σημερινή τους κατάσταση δεν διαθέτουν αυτόνομο αναπτυξιακό δυναμικό. Τελευταία τους ελπίδα για μιά αυτόνομη αναπτυξιακή ανάταση είναι η Παμβώτιδα. Με την εξυγίανσή της  προσφέρεται στην πόλη το υλικό της ιδιαιτερότητας και της διαμορφωτικής δυναμικής που κρύβεται στη φύση, στα νερά και στην σύμπλεξή  της με την φιλοξενία, τον πολιτισμό, την ιστορικότητα της περιοχής και την παράδοση του τόπου. Κάθε κομμάτι του Παμβωτικού χώρου είναι συσσωρευμένη αναπτυξιακή ενέργεια που αναζητά τον κρατήρα της απελευθέρωσης για να εκδηλωθεί. Ο συνδυασμός του εκσυγχρονισμένου αεροδρομίου των Ιωαννίνων, η θεραπεία της Παμβώτιδας και το Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων οφείλουν να απασχολήσουν Αρχές και Κοινωνία και να γίνουν το κέντρο ενός τουριστικού σχεδιασμού ισχυρών συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Με την σύμπλεξή τους θα μπορούσε να οικοδομηθεί ένας ποιοτικός μηχανισμός αποκλειστικότητας στη βάση της φύσης, των νερών και της επιστήμης με κυκλικά επαναλαμβανόμενη πληρότητα για όλη σχεδόν την διάρκεια του χρόνου με οικονομικά ισχυρούς επισκέπτες.
Οι ορίζοντες ανοίγουν με τους απευθείας δρόμους, η παρουσία των Ιωαννίνων στις ξένες αγορές γίνεται πραγματικότητα και το σφίξιμο του καταστροφικού κορσέ της απομόνωσης χαλαρώνει!

* Ο κ. Βασίλης Ασωνίτης, Ηπειρωτικής καταγωγής, είναι οικονομολόγος με σπουδές ως υπότροφος στη Γερμανία.