Το «Χατζημήτσιο»…

Το Δημοτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων παλιά ήταν συνδεδεμένο και με πειραχτικά αστεία, κοινώς πλάκες, τις οποίες έκαναν διάφοροι από τους υπαλλήλους του, τους επισκέπτες του, τους φίλους τους κ.λ.π.
Ήταν μερικές φορές απαραίτητα κι αυτά, γιατί δημιουργούσαν μια ευχάριστη νότα μέσα στην καταθλιπτική και δυσάρεστη, τις περισσότερες φορές, ατμόσφαιρα του Νοσοκομείου με τους αρρώστους, τους τραυματίες και μερικούς θανάτους συνανθρώπων μας.
Ένας απ' αυτούς ήταν κι ο ξάδερφος μου ο Πολύβιος, που του άρεσε να κάνει πλάκες σε όλους τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, που γνώρισα ένα θαυμάσιο ζευγάρι μέσω αυτού του ξαδερφού μου.
Ήταν ο Αλέκος και η Νινέτα, που κατάγονταν από τη Μακεδονία, εκείνος πρωτοδίκης Διοικητικού Δικαστηρίου, που είχε μετατεθεί στα Γιάννινα κι εκείνη δικηγόρος. Ήταν τότε σχετικά νιόπαντρο ζευγάρι και προστέθηκαν στη συντροφιά του Πολύβιου, στην οποία συμμετείχα κι εγώ πολλές φορές. Έτσι, κάνοντας παρέα περνούσαν ευχάριστα οι ώρες μας με πειράγματα, ανέκδοτα και καλαμπούρι.
Από τον ξάδερφό μου έμαθα ότι η Νινέτα είναι έγκυος, ότι παρακολουθείται από το γυναικολόγο γιατρό του Νοσοκομείου «Γ. Χατζηκώστα» και ότι είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι, γιατί παρουσιάζει ένα μικρό πρόβλημα με την εγκυμοσύνη της, γι' αυτό ο γιατρός της κάνει κάθε μεσημέρι μια ένεση. Ζήτησα να τη δω κι ο Πολύβιος μου είπε ότι θα κανονίσει να πάμε μαζί. Πράγματι, την άλλη μέρα το πρωί με πήρε τηλέφωνο στο γραφείο μου στο Δημοτικό Νοσοκομείο και μου είπε ότι θα περάσει το μεσημέρι την ώρα που σχολάω από το Νοσοκομείο να με πάρει, για να πάμε στο σπίτι να δούμε τη Νινέτα, στην οποία θα κάνει αυτός την ένεση, γιατί, όπως τον ενημέρωσε ο Αλέκος, ο μαιευτήρας γιατρός, δεν μπορεί να φύγει από το «Χατζηκώστα», λόγω εφημερίας.
Πηγαίνοντας λοιπόν το μεσημέρι οι δυο μας στο διαμέρισμα του ζευγαριού, που ήταν σε πολυκατοικία δίπλα σχεδόν στο Δικαστικό Μέγαρο, μας άνοιξε ο Αλέκος, ο οποίος αφού μας χαιρέτησε μου είπε: «Ό,τι ακούσεις Μήτσιο εσύ θα συμφωνείς»! Απορημένος εγώ γι' αυτό και χαμογελώντας εκείνοι «συνωμοτικά» περάσαμε στην κρεβατοκάμαρα, όπου στο κρεβάτι μας περίμενε χαμογελαστή η Νινέτα. Τη χαιρέτησα εγκάρδια και της είπα τις σχετικές για την περίσταση ευχές. Εκείνη αμέσως μετά μου είπε: «Δεν ήξερα Μήτσιο ότι το Δημοτικό Νοσοκομείο, στο οποίο είσαι Διευθυντής λέγεται Χατζημήτσιο»! Μόλις το άκουσα αυτό, κοκάλωσα και προτού προλάβω να πω λέξη ακούω τον Αλέκο να της λέει: «Μα Νινέτα σου εξήγησε ο Πολύβιος ότι τα Νοσοκομεία στα Γιάννινα παίρνουν το όνομα του Διευθυντή βάζοντας το Χατζή μπροστά».
Δεν είπα τίποτε, μόνο φεύγοντας μετά από λίγο είπα στο χωλ στον Αλέκο, που μας συνόδευε: «Καλά ο Πολύβιος, αλλά κι εσύ βρε Αλέκο;».
Στο δρόμο πηγαίνοντας για τα σπίτια μας ζήτησα εξηγήσεις από τον ξάδερφο να μου πει πώς αποφάσισε να κάνει πλάκα στη Νινέτα σχετική με τα Νοσοκομεία της πόλης μας και μάλιστα σε συνεργασία με τον άντρα της τον Αλέκο. Εκείνος γελώντας μου είπε: «Την έπαθε η Νινέτα, γιατί η ίδια την προκάλεσε όταν ο Αλέκος, παρουσία μου, της είπε ότι, δεν θα την επισκεφθεί ο γυναικολόγος, επειδή έχει εφημερία στο Νοσοκομείο «Χατζηκώστα» κι εκείνη χωρίς άλλη κουβέντα ρώτησε, το Χατζηκώστα είναι το όνομα του Διευθυντού του, γι' αυτό το λένε έτσι;».
«Απ' αυτό… αρπάχτηκα εγώ και της έδωσα την παραπάνω εξήγηση για τα ονόματα των δύο Νοσοκομείων συμφωνούντος, με μεγάλη πειστικότητα, του Αλέκου. Έτσι πλέον η Νινέτα είναι βεβαία ότι, το όνομα του Δημοτικού Νοσοκομείου είναι Χατζημήτσιο».
Ικανοποιημένος πάρα πολύ ο Πολύβιος από την επιτυχία της πλάκας του, την άλλη μέρα το πρωί ήρθε στο γραφείο της διοικητικής υπηρεσίας του Ιδρύματος και περιέγραψε πώς ονομάστηκε αυτό «Χατζημήτσιο».
Όλοι γέλασαν με το αστείο του, όπως έκαναν και όλοι της παρέας μας όταν βγήκαμε το βράδυ μια βόλτα και τους περιγράψαμε τα καθέκαστα. Από τότε για πολλούς το Δημοτικό Νοσοκομείο ήταν «Χατζημήτσιο» και τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια, μερικοί απ' αυτούς όταν συναντιόμαστε, με χαιρετάνε με το «Γειά σου Χατζημήτσιε»!