Ενθυμήσεις από τις ημέρες και τα κηρύγματα Σεβαστιανού

• 23 και πλέον χρόνια χωρίς τον ακρίτα Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως - Πωγωνιανής και Κονίτσης και η απουσία του είναι ακόμη αισθητή…
- Του ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΟΔΟΥΛΟΥ, ιατρού

Με αφορμή την Σαρακοστή, θέλω να αναφερθώ και να κάνω κατά κάποιο τρόπο ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν μεγάλο ιεράρχη που άφησε βαθειά το στίγμα του στην μικρή τότε κοινωνία των Ιωαννίνων. Ποιος δεν ενθυμείται τον μακαριστό Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως – Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Σεβαστιανό τότε Αρχιμανδρίτη – Ιεροκήρυκα από το 1957. Τις
ημέρες αυτές, αν και πέρασαν 23 και πλέον χρόνια, δεν μπορώ να ξεχάσω τα εμπνευσμένα του κηρύγματα, που σε καθηλώναν και κρεμόσουν από τα χείλη του.
Επειδή έζησα από κοντά τον μακαριστό Σεβαστιανό στο Κατηχητικό του Αγίου Νικολάου Αγοράς αλλά και στον Απόστολο Παύλο στο Άλσος, θα μου επιτρέψετε να καταθέσω σήμερα τις δικές μου εμπειρίες από τον φωτισμένο ιεράρχη.
•••
Μετακομίσαμε από το χωριό μου στα Γιάννενα το 1958 και νοικιάσαμε απέναντι από την Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων, τον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου.
Από μικρός εκκλησιαζόμουνα στο χωριό μου ανελλιπώς. Μάλιστα σαν μαθητές του σχολείου οι δάσκαλοί μας μας βάζανε κάθε Κυριακή, εκ περιτροπής οι μικρότεροι, να λέμε το «Πάτερ ημών» στις θείες λειτουργίες και οι πιο μεγάλοι μαθητές το «Πιστεύω». Έτσι λοιπόν αυτήν την συνήθεια του εκκλησιασμού στο χωριό συνέχισα και στην πόλη. Αλήθεια και τι δεν έχω βιώσει στην Μητρόπολη! Ενθυμούμαι, ακόμη σαν να τον βλέπω ακόμη και τώρα, τον Πατριάρχη Αθηναγόρα που κατέβαινε από τα γραφεία της Μητροπόλεως, έτσι ψηλός ωραίος στητός και επιβλητικός. Ενθυμούμαι όταν απεβίωσε ο γνωστός γιατρός Μελανίδης, πολύ αγαπητός τότε στην μικρή μας πόλη, τον μεταφέρανε στην εκκλησία και τον εκθέσανε σε λαϊκό προσκύνημα.
Και πόσα άλλα μου έχουν μείνει ανεξήγητα που βίωσα στην Μητρόπολη κάθε Κυριακή από Άμβωνος, ο Αρχιμανδρίτης – Ιεροκήρυκας τότε Σεβαστιανός, εκήρυττε τον λόγο του Θεού με λόγια απλά, εκλαϊκευμένα για να τα καταλαβαίνει και ο πιο απλός άνθρωπος.
Δεν κούραζε το ακροατήριο πλατειάζοντας, Ήταν σύντομος και περνούσε το μήνυμα στους πιστούς που δεν χόρταιναν να τον ακούνε.
Επίσης κάθε Κυριακή απόγευμα, στις 5, θυμάμαι έκανε τα περίφημα κηρύγματα με πλήθος κόσμου να παρακολουθούν, από νέους μέχρι ηλικιωμένους. Εξηγούσε το ευαγγέλιο και με τον τρόπο του το μετέφερνε στην εποχή μας, στην καθημερινότητά μας. Τελείωνε με συμβουλές και με ευχές.
•••
Θα ήθελα να σας μεταφέρω ένα από τα κηρύγματα προς τους νέους. Μερικά αποσπάσματα:
«Κοντά σας αγαπητοί νέοι μου παίρνουμε κι εμείς δύναμη και θάρρος για τον αγώνα μας. Και δεν είναι σχήμα λόγου ακόμα να πω ότι για την Εκκλησία μας, για την Πατρίδα μας, σεις τα Χριστιανικά νειάτα είστε η ελπίδα, η χαρά και το καμάρι μας. Σεις αγαπητά μου παιδιά είστε εκείνα που μεταφέρετε το μήνυμα, το χριστιανικό παντού, στο Πανεπιστήμιο, στους δρόμους, στις πλατείες, στο χωριό σας. Σεις προπαντός, με το ήθος σας, με τη σωφροσύνη σας και με τη Χριστιανική σας ζωή, έρχεστε να υπογράψετε το κήρυγμα που κάνουμε εμείς από τον άμβωνα και να πείτε ότι αυτά που κηρύττουν οι ιεροκήρυκες είναι πράξεις, γίνονται πράξεις.
»Οι νέοι με τη σωφροσύνη τους μαρτυρούν κάθε μέρα. Ναι, σας βλέπουμε κάθε μέρα να βρίσκεστε μπροστά όχι στα φόβητρα που βρίσκονταν οι νεομάρτυρες, όχι στα θηρία, όχι στις φωτιές που χρησιμοποιούσαν τότε οι διώκτες της εκκλησίας μας.
»Σεις παλεύετε σήμερα και νικάτε με τα σύγχρονα φόβητρα, που είναι τα θέλγητρα του αμαρτωλού κόσμου. Σαν τους άλλους τρεις παίδες βρίσκεστε μέσα εις την φωτιά των προκλητικών πειρασμών και νικάτε!
»Σας δίνω μια συμβουλή: Κρατείστε την τύχη σας, μεταδώστε τη γύρω σας, ανάψτε φωτιές να ζεσταθούν οι παγωμένοι νέοι που έχασαν τον προσανατολισμό τους και τινάζουν τα μυαλά στον αέρα. Χωρίς τη βοήθεια του Πνευματικού, δεν θα σταθείτε. Αυτά έχω να σας συμβουλέψω.
(ΜΕΤΣΟΒΟ)