H εξουσία του... πισινού

-  Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΚΑΛΕΣ, Φιλόλογος

 Όταν βλέπουμε άτομα κολλημένα στην καρέκλα, προσκολημμένα στην εξουσία, να αλλάζουν θέσεις και απόψεις, να υποστηρίζουν πράγματα άκρως αντίθετα από αυτά που πρέσβευαν πριν καταλάβουν την εξουσία, όταν δεν μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε συγκρίνοντας τις πρότερες θέσεις τους με τις μετέπειτα, αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που επέφερε την αλλαγή της στάσης τους και της συμπεριφοράς τους και προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο καταλήγουμε στη γενίκευση  πως αυτό συμβαίνει εξαιτίας της καρέκλας.
Αν είναι έτσι, φαίνεται πως η καρέκλα της εξουσίας έχει κάποιες παράξενες ιδιότητες, γι’ αυτό όποιος την πιάσει δεν προτίθεται να την αφήσει. Να υποθέσουμε πως ερεθίζει τον πισινό του ατόμου που την καταλαμβάνει και στη συνέχεια το ερέθισμα μεταφέρεται στον εγκέφαλό του προκαλώντας αρχικά ηδονή και στη συνέχεια εξάρτηση; Και αφού επέλθει η εξάρτηση το άτομο αυτό δεν αποφασίζει με το μυαλό του, αλλά με τον πισινό του, οπότε αντιλαμβανόμαστε πως οι αποφάσεις του είναι του πισινού!  Και επειδή χαρακτηρίζουμε και κρίνουμε τα άτομα από τις αποφάσεις που λαμβάνουν, όλοι μας αντιλαμβανόμαστε ποιος χαρακτηρισμός τούς ταιριάζει. Φαινόμενο του καιρού μας και αυτό! Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα;
Δυστυχώς άτομα που είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη και την εκτίμησή μας, από τη στιγμή που έπιασαν την καρέκλα άρχισαν να μεταλλάσσονται, να γίνονται αγνώριστα, να ψελλίζουν ψευδοεπιχειρήματα, ενώ νωρίτερα πρόβαλλαν σθεναρά επιχειρήματα καθαρού λόγου, να χάνουν την αξιοπρέπειά τους. Ασφαλώς, όπως έλεγε ο σοφός Βίας ο Πριηνεύς, «αρχή άνδρα δείκνυσι», αλλά η αρχή εξευτελίζει τον άνθρωπο που έχει κολλήσει στην καρέκλα.
Η συγκολλητική ουσία, αυτή δηλαδή που συνδέει μεταξύ τους τα άτομα της εξουσίας, φαίνεται πως είναι και κολλητική/μεταδοτική, αφού όλοι τους εκπέμπουν στην ίδια συχνότητα, βλέπουν τα πράγματα αφ’ υψηλού και μονοδιάστατα, δεν διαφωνούν μεταξύ τους, αλλά και δεν ανέχονται τη διαφωνία των άλλων, που κινούνται εκτός της γραμμής που δίνει το non paper.
Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος πώς μπορούν να ξεκολλήσουν τα άτομα αυτά από την καρέκλα της εξουσίας. Αν δεν έχουν αλλοτριωθεί πλήρως, πιθανόν σε κάποια στιγμή κρίσης της συνείδησής τους να αρχίσουν να ξύνουν το κεφάλι τους και να δουν πόσο μακριά βρίσκονται από την πραγματικότητα, οπότε μπορεί να απομακρυνθούν αυτοβούλως από την καρέκλα και να πλησιάσουν το λαό. Σπανιότατα, δυστυχώς! Αν όμως η αλλοτρίωσή τους είναι πλήρης, τότε γαντζώνονται στην καρέκλα και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μην την στερηθούν! Σε αυτήν την περίπτωση ο λαός μπορεί να αναλάβει δράση και να τους ξε-κωλήσει.
Και αν φεύγοντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από την εξουσία ελευθερώνεται η καρέκλα, νομίζουν ότι λυπούμαστε που θα τους στερηθούμε! Οι ανόητοι!