Οι άθλοι του Τσίπρα…

Ανεξήγητα περήφανοι δείχνουν οι κυβερνητικοί βουλευτές για το μεγάλο και σωτήριο έργο τους, κι ας βουλιάζει ο τόπος στην εξαθλίωση και στην ερήμωση. Ψηφίζουν το 4ο μνημόνιο, το οποίο δίνει τη χαριστική βολή στον εξαθλιωμένο λαό και αυτοί πανηγυρίζουν. Και πιο ασυγκράτητος σε έπαρση παρουσιάζεται ο Πρωθυπουργός με τον συνέταιρό του τον Καμμένο. Πέτυχαν και οι δύο να συνθηκολογήσουν και να παραδώσουν και τον λαό και την κρατική οντότητα στους δανειστές!
Το παράδοξο βέβαια για τους Έλληνες είναι που ο κ. Τσίπρας θριαμβολογεί για το καταστροφικό του έργο, το οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει ως λεωφόρο της επερχόμενης Άνοιξης. Έχασαν το νόημα οι λέξεις και οι άνθρωποι ξεπέρασαν κάθε ηθικό και πολιτικό φραγμό.
Ας προσπαθήσω να συμφωνήσω με τις θριαμβολογίες των κυβερνώντων και να δείξω ορισμένα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης, τα οποία δικαιολογούν τον κομπασμό τους.
Καταρχήν ουδέποτε διαπράχτηκε σε τέτοιο βαθμό πολιτική εξαπάτηση από πρωθυπουργό της χώρας, όπως συνέβη σήμερα με το 4ο Μνημόνιο. Και όμως ο λαός αγανακτεί μεν, αλλά ανέχεται, σαν να φοβάται και χειρότερα. Και δεν έχει υπάρξει στην κοινοβουλευτική διαδρομή της χώρας κόμμα που να έχει υποσχεθεί τα πάντα και με την ανάληψη της εξουσίας να μην έχει εφαρμόσει τίποτε. Κατάφερε με τον υποκριτικό λόγο και οίστρο να αγγίξει τον πόνο κάθε πικραμένου. Να θυμίσω μόνο το σχίσιμο του Μνημονίου, τη δέκατη τρίτη σύνταξη, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και τόσα άλλα.
Δεύτερη και μοναδική επιτυχία του Πρωθυπουργού είναι το να πράττει εντελώς αντίθετα από τις δεσμεύσεις του και μάλιστα σε βάρος του δυστυχισμένου λαού και χωρίς ίχνος από έλεος και αυτοκριτική. Έτσι μνημόνια καταριόταν και μνημόνια ψηφίζει, τους Γερμανούς έβριζε και τους Γερμανούς τώρα προσκυνάει, αρνιόταν χρήματα από τους δανειστές και τώρα διακονεύει στις πόρτες τους.
Τρίτο κατόρθωμα του Πρωθυπουργού ήταν να καλεί τον λαό σε καταδίκη «της ευρωπαϊκής κατοχής» και με δημοψήφισμα να ψηφίσει «ΟΧΙ» στα μέτρα της Ευρώπης. Ο λαός τον άκουσε, αλλά αυτός σε δύο εικοσιτετράωρα μεταμορφώθηκε και είπε ΝΑΙ σε κάθε απαίτηση των «θεσμών». Πρόκειται για μετάλλαξη χωρίς αξιοπρέπεια, αξιοπιστία και σοβαρότητα. Αυτή η πολιτική αποτελεί γεγονός μοναδικό, πρωτόγνωρο και παράδοξο για όλο τον κόσμο, όχι μονάχα τον πολιτισμένο.
Άλλο κατόρθωμα ιστορικής σημασίας: Ο κ. Τσίπρας ένιωθε περήφανος για την αριστερή του ιδεολογία και για το ταξικό του φρόνημα. Αυτό το φανέρωσε στις καταλήψεις των σχολείων, στην υποψηφιότητα για τον Δήμο της Αθήνας και στην ηγεσία του ΣΥΝ. Και όμως όλα τα έσβησε και χωρίς αιδώ αγκάλιασε τον Καμμένο και συγκυβερνά μαζί του. Τον έχρισε υπαρχηγό του, κι ας πρόκειται για πολιτικό με ακραίες αντιλήψεις, με αντιευρωπαϊκό φρόνημα και με εθνικιστική ιδεολογία. Και έτσι μας προέκυψε αυτό το εθνικολαϊκιστικό κυβερνητικό μόρφωμα, για το οποίο οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και Χριστιανοδημοκράτες ολημερίς σταυροκοπιούνται.
Και ο πιο εντυπωσιακός άθλος του πρωθυπουργού είναι τούτο: Ποτέ στην πολιτική ιστορία της νεότερης Ελλάδας δεν ακολούθησαν όλοι οι βουλευτές τον αρχηγό τους σε απόφαση καταστροφική για τη χώρα και το λαό, όπως συμβαίνει σήμερα με την ψήφιση του 4ου Μνημονίου! Και μάλιστα δηλώνουν ότι ψήφισαν με τα δύο χέρια! Μένουμε άναυδοι με την πολιτική τους μικρότητα και το κομματικό τους θράσος.
Κρίμα που ο κ. Τσίπρας δεν γνωρίζει τη διαδρομή των Πρωθυπουργών. Θα διαπίστωνε ότι η καταξίωσή τους και η υστεροφημία τους είναι ανάλογη με το έργο τους. Ενδεικτικά και μόνο θα έβλεπε ότι ο Κ. Καραμανλής έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ, ο Α. Παπανδρέου έστησε το κοινωνικό κράτος και ο Σημίτης εκτός από τις υποδομές πέτυχε την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και της Κύπρου στην Ε.Ε.
Ας αναρωτηθεί και ο ίδιος τι θα γράψει γι’ αυτόν η Ιστορία. Γιατί κάποτε σβήνουν τα φώτα, σιωπούν οι κόλακες, παύουν τα χειροκροτήματα και ακολουθεί η αλήθεια της αποτίμησης. Τότε άλλοι ηγέτες ανεβαίνουν στο βάθρο της αναγνώρισης και άλλοι οδηγούνται στο μουσείο για να τους βλέπουν οι νεότεροι και να τους αποφεύγουν.
Και ας μην ξεχνάει ο Πρωθυπουργός ότι η εξουσιομανία και η περιφρόνηση του λαού θολώνουν τη φρόνηση και ξεστρατίζουν τους ηγέτες από το καθήκον και την αποστολή τους.