Ο κύριος Τρίχας…

Τα περιστατικά, που συνέβηκαν στο Δημοτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων κατά την περίοδο της υπηρεσίας μου σ' αυτό ήταν πολλά και ποικίλα όπως άλλωστε σε όλα τα Νοσοκομεία. Τα περισσότερα ήταν τραγικά, άλλα κωμικοτραγικά, μερικά παράξενα και αρκετά ευχάριστα. Δεν είναι δυνατόν να γραφούν όλα για πολλούς και διαφόρους λόγους. Περιορίστηκα να γράψω μερικά με λίγα λόγια σαν χαρακτηριστικά επεισόδια και κατά προτίμηση ευχάριστα. Ιδού λοιπόν ένα ακόμη ωραίο περιστατικό:
Ένα απόγευμα πήγα στο οδοντιατρείο του ξαδέρφου μου Πολύβιου κι εκεί μου σύστησε ένα γνωστό του από κοντινό χωριό των Ιωαννίνων, που ήταν παλιός πελάτης του και ο οποίος είχε έρθει από τη Γερμανία, όπου εργαζόταν μερικά χρόνια. Είχανε κανονίσει να βγούνε το βράδυ για φαγητό και ο ξάδερφος με κάλεσε κι εμένα, για να συζητήσουμε για δουλειά στα Γιάννινα του φίλου του, επειδή είχε κουραστεί στη Γερμανία και ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα.
Η συνάντησή μας θα γινόταν στο σπίτι του απ’ όπου θα φεύγαμε για την ταβέρνα, στην οποία θα έρχονταν κι ο εκ Γερμανίας φίλος του. Πηγαίνοντας στο σπίτι άκουσα τον ξάδερφο να λέει στη γυναίκα του να έρθει κι εκείνη μαζί μας. Στην μεταξύ τους συζήτηση άκουσα και τη λέξη τρίχας, αναφερομένη μάλλον στον παραπάνω γνωστό τους, γι' αυτό και έμεινα με την εντύπωση, χωρίς να ρωτήσω, ότι το επίθετό του ήταν Τρίχας.
Το αντάμωμα των τεσσάρων έγινε στην ταβέρνα και τρώγοντας συζητούσαμε για τις δουλειές του στη Γερμανία και για τι δουλειά μπορεί να κάνει στην Ελλάδα μια κι εκεί είχε δουλέψει σαν πρακτικός νοσοκόμος - βοηθός γιατρού σε ιατρείο και κατέληξε να εξασκεί το επάγγελμα του κουρέα. Για να μη περάσει η ώρα μας συνέχεια μ' αυτή τη συζήτηση ο Πολύβιος του πρότεινε, αποκαλώντας τον με το μικρό του όνομα, να έρθει την επομένη στο γραφείο μου στο Νοσοκομείο για να τα πούμε καλύτερα.
Πράγματι, την άλλη μέρα κι ενώ εγώ πήγαινα στο Δήμαρχο, για να μου υπογράψει διάφορα έγγραφα του Ιδρύματος σαν Πρόεδρος του Αδελφάτου, τον συνάντησα έξω από το ξενοδοχείο «ΞΕΝΙΑ». Χαιρετηθήκαμε και του είπα: «Κύριε Τρίχα, επειδή έχω κλείσει ραντεβού με τον κ. Δήμαρχο, εσείς θα πάτε στο Νοσοκομείο και να με περιμένετε στο γραφείο μου. Δεν θ' αργήσω».
Επιστρέφοντας στο γραφείο μου τον βρήκα εκεί και του είπα: «Κύριε Τρίχα με συγχωρείτε για την καθυστέρηση, αλλά έπρεπε να συναντήσω τον κ. Δήμαρχο». Εκείνος χωρίς να μου πει τίποτε άλλο μου ζήτησε να του εξηγήσω, πού μπορεί να πιάσει δουλειά, κι ιδιαίτερα στο Δημοτικό Νοσοκομείο, με τα προσόντα που έχει. Εγώ λέγοντάς του και πάλι «Κύριε Τρίχα» του έκανα γνωστό ότι, στο Ίδρυμά μας δεν έχουμε κενή θέση πρακτικού νοσοκόμου, ότι δεν προβλέπεται θέση κουρέα και ότι πρόκειται να προκηρύξουμε τη θέση βοηθού Ακτινολογικού Εργαστηρίου, αλλά χρειάζεται βεβαίωση ακτινολόγου γιατρού ότι δούλεψε για ένα εξάμηνο στο ακτινολογικό του εργαστήριο. Επίσης του είπα ότι, αν μάθω για προσλήψεις υπαλλήλων σε άλλα Ιδρύματα της πόλης μας, θα τον ειδοποιήσω. Εκείνος μ' ευχαρίστησε θερμά και μου είπε να τον ειδοποιήσω, αν υπάρξει κάτι σχετικό, μέσω του γιατρού, εννοώντας τον ξαδερφό μου. Ύστερα έφυγε χαιρετώντας με κι εγώ του είπα: «Να πάτε στο καλό κύριε Τρίχα».
Προς το μεσημέρι της ίδιας ημέρας με πήρε στο τηλέφωνο ο ξάδερφος μου για άλλη υπόθεση και μετά τη σχετική συζήτηση γι' αυτή, του είπα: «Ήρθε στο γραφείο μου κι ο κύριος Τρίχας και εάν θα έχω κάτι σχετικό θα τον ειδοποιήσω μέσω εσένα». Εκείνος έμεινε άφωνος και σε ερώτησή μου αν μ' άκουσε μου απάντησε σε λίγο: «Τι μου λες μωρέ, ποιος είναι αυτός ο κύριος Τρίχας;».
Όταν εγώ του εξήγησα ότι είναι ο γνωστός του εκ Γερμανίας, που συμφάγαμε ψες, τον άκουσα να ξεφωνίζει ένα «Ωχ» και στη συνέχεια να γελάει δυνατά λέγοντάς μου: «Βρε αυτόν τον λένε Παππά και όχι Τρίχα». Ακούγοντάς τον μούρθε σαν να μούπεσε «κεραμίδα στο κεφάλι» -που λέμε- και αναψοκοκκίνισα από το κακό μου, για τη γκάφα που έκανα, σε λίγο όμως θυμωμένα του απάντησα: «Τον είπα τέσσερις - πέντε φορές κύριο Τρίχα κι εκείνος δεν με διόρθωσε, επομένως δεν φταίω εγώ αν αυτός είναι πράγματι τρίχας» και του έκλεισα το τηλέφωνο.