Αριστερά Μνημόνια χωρίς κανένα έλεος!..

Επί τέλους οι μάσκες έπεσαν κι αποκαλύφθηκε απροκάλυπτα μεν προκλητικά δε το αληθινό κι αποκρουστικό πρόσωπο των «αριστερούληδων» και των «μπούληδων» που υποδύονται τη σημερινή εθελόδουλη κυβερνητική πλειοψηφία. Μας πήρε πολύ χρόνο βέβαια μέχρι να επινοηθεί και να αρχιτεκτονηθεί το κατάλληλο περιτύλιγμα, το επικοινωνιακά πιο πρόσφορο και «πιασάρικο» αμπαλάζ για να έρθει στο κοινοβούλιο το υπό το βαρύγδουπο τίτλο «πολυνομοσχέδιο» (των 1.000 σελίδων, των 140 δράσεων και των 5 δισ. Ευρώ μέτρων) και να ψηφισθεί από τους συνήθεις πρόθυμους το 4ο Μνημόνιο. Ένα Μνημόνιο όμως όχι σαν όλα τα άλλα γιατί αυτό διανθίζεται από τον πομπώδη όρο «Αντίμετρα» που θα ισχύσουν εάν και εφόσον έτσι ώστε η απόλυτη καταστροφή να φαίνεται ως κάτι γοητευτικό και ελκυστικό και ταυτόχρονα να διασώζεται και η προ πολλού χαμένη αριστεροσύνη  τους.
Τρομερό επίτευγμα, δε συμφωνείτε; Δύο στα δύο και απόλυτη ευστοχία που θα λέγαμε και στη μπασκετική διάλεκτο και για να μη τους αδικούμε, μπορεί να είναι ανίκανοι να παρουσιάσουν σοβαρό κι ουσιαστικό έργο όμως παράγουν Μνημόνια και φαίνεται να το διασκεδάζουν κι όλας αυτοθαυμαζόμενοι. Το ψέμα πάει σύννεφο και φαίνεται μάλλον ότι ασπάζονται και εφαρμόζουν με αμίμητη συνέπεια τη ρήση του Βλαντιμίρ Λένιν «η αλήθεια είναι μικροαστική συνήθεια και το επαναλαμβανόμενο  ψέμα γίνεται αλήθεια».
Η φθορά όμως από την εξουσιαστική βουλιμία, η απομυθοποίηση και η συνακόλουθη κατάρρευση στην πολιτική ακολουθεί συνήθως πιο έντονους έως ξέφρενους ρυθμούς από οποιοδήποτε άλλο πεδίο της δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας και όσοι το αγνοούν είναι ή ανεπαρκείς ή αλλαζόνες ή όλα αυτά μαζί.
Οι σημερινές τους πομπές είναι σαφώς η οργανική συνέχεια της κυβερνητικής τους αφετηρίας με τις αλήστου μνήμης θλιβερές βαρουφάκειες παραστάσεις της δήθεν υπερήφανης διαπραγμάτευσης και τις απανωτές ντροπιαστικές ήττες που πληρώθηκαν πανάκριβα από τους πολίτες. Συνέχισαν με την παρωδία ενός αχρείαστου εν τέλει και διχαστικού δημοψηφίσματος, την ταχυδακτυλουργικώ τω τρόπω μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ εν μέσω πανηγυρισμών και εναγκαλισμών με επακόλουθο την υπογραφή αυτού του μοιραίου κι ανεπανάληπτου διδύμου Τσίπρα-Καμένου στο 3ο Μνημόνιο.
Η πρωτοφανής εν τω μεταξύ κατρακύλα και παρακμή δεν έχει σταματημό. Το νέο καθεστώς, αθόρυβα μεν συστηματικά και μεθοδικά δε, κτίζεται μέσα από τον ασφυκτικό έλεγχο σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας και ιδιωτικής δραστηριότητας, με την αποπνικτική  χειραγώγηση θεσμών, αρχών και λειτουργιών, χωρίς όμως επιτυχία, είναι αλήθεια, σε όλες τις περιπτώσεις γιατί δυστυχώς γι’ αυτούς, σε αυτή τη χώρα υπάρχουν ακόμη δικαστές και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί που στέκονται στο ύψος τους και λειτουργούν ως θεσμικό ανάχωμα στις αβάστακτης ελαφρότητας αυθαιρεσίες μιας αδίστακτης εκτελεστικής εξουσίας. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του λεγόμενου νόμου Παππά για τα Μ.Μ.Ε που ακυρώθηκε από το ΣτΕ.
Πολλοί προβληματίζονται και διερωτώνται αν έχουμε να κάνουμε με την ελληνική εκδοχή του «μαδουρισμού» και τον εγκέφαλο της επιβολής στη χώρα μας. Τι μπορούμε να προσθέσουμε εμείς όταν ομιλεί ο ΜΙΚΗΣ και τα λόγια του συνιστούν κραυγή αγωνίας που πρέπει να αφυπνίσει τους  πάντες και άμεσα: «Από τη στιγμή που ένας αριστερός μεταβάλλεται σε αμοραλιστή εξουσιομανή δεν υπάρχουν ηθικά εμπόδια προκειμένου να διατηρήσει επ’ αόριστον τα προνόμια της εξουσίας του».
Σε κάθε περίπτωση όλους αυτούς τους περιστασιακούς μεγαλοσχήμονες της εξουσίας θα τους καταδιώκουν ως άλλες ερινύες όσα εν γνώσει τους κι όχι αυταπατώμενοι έκαναν σε βάρος μας πουλώντας ως άλλοι Φάουστ την ψυχή τους στο βωμό της εξουσίας και των ωφελημάτων που αυτή συνεπάγεται.
Τα ψέματα ή οι μισές αλήθειες δεν είναι ανεξάντλητα και έρχεται, αργά - γρήγορα η ώρα του λογαριασμού. Καλό είναι να ετοιμάζονται.