Συνεχίζεται το «έγκλημα» εις βάρος της χώρας μας!

Το έγκλημα κατά της χώρας μας και του λαού μας συνεχίζεται με πρωτεργάτες τους δικούς μας πολιτικούς και συνεργούς-εντολείς τους δανειστές, με το ΔΝΤ να παίζει πρωταγωνιστικό  ρόλο. Μετά από επτά χρόνια αυστηρής λιτότητας και βαρύτατης φορολογίας και συνεχείς αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι όποιες αντοχές των Ελλήνων πολιτών έχουν εξαντληθεί πλήρως.
Η μεσαία τάξη είναι πια ανύπαρκτη, αφού αυτή περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τάξη έχει στοχοποιηθεί από τους κυβερνώντες, οι Έλληνες πολίτες δεν μπορούν πια να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και έχουν κυριολεκτικά λυγίσει από τη βαρύτατη φορολογία, οι νέοι μας - όσοι δουλεύουν -  αμείβονται με μισθούς πείνας, εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο και όσοι ακόμα ελεύθεροι επαγγελματίες συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους, δουλεύουν, χωρίς να υπάρχει η βεβαιότητα ότι θα μπορέσουν να πληρώσουν τους παντοειδείς βαρύτατους φόρους και εισφορές. Η ανεργία είναι στα ύψη, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι προσοντούχοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα για την ξενητειά, η υγεία και η παιδεία πάσχουν από ανίατη ασθένεια λόγῳ της εκάστοτε κομματικής πολιτικής των κυβερνώντων και των ιδεοληψιών τους και λόγῳ των συνεχών «μεταρρυθμίσεων» από τους εκάστοτε υπουργούς παιδείας, οι επενδύσεις έχουν καταντήσει όνειρο θερινής νυκτός, και γενικά το επιχειρηματικό και γενικώτερο κλίμα είναι κλίμα απαισιοδοξίας.
Η απογοήτευση είναι ακόμα μεγαλύτερη, επειδή αντιλαμβάνονται οι Έλληνες πολίτες, όλο και περισσότερο, ότι:
- οι πολιτικοί που αναλαμβάνουν την εξουσία είναι εντελώς αναξιόπιστοι,
- ότι οι κομματικοί βουλευτές ακολουθούν τον αρχηγό σαν τα πρόβατα το κριάρι και ότι οι περισσότεροι ψηφίζουν χωρίς να έχουν ενημερωθεί πλήρως,
- ότι το βιοτικό τους επίπεδο δεν υπάρχει περίπτωση να βελτιωθεί στο προσεχές ορατό μέλλον,
- ότι ουσιαστικά οι αποφάσεις υπαγορεύονται πια από τους δανειστές
- και ότι η εθνική κυριαρχία έχει παραχωρηθεί σε αυτούς για ένα περίπου αιώνα.
Κατά τις πιο ήπιες δημοσιογραφικές εκτιμήσεις το κόστος της μαζικής μετανάστευσης των νέων, ιδιαίτερα των νέων γιατρών, ανέρχεται σε 7,5 δισεκατομμύρια κατ’ έτος. Και η πληγή αυτή, το «brain-drain», είναι για μια χώρα ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί. Το ελληνικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα δαπανά,  μαζί με τους γονείς που διαθέτουν εκατοντάδες ευρώ τον μήνα σε ιδιωτικά φροντιστήρια για τα παιδιά τους, δεκάδες χιλιάδες ευρώ για τον κάθε νέο πτυχιούχο, τον οποίο στη συνέχεια «εκμεταλλεύεται» ένα άλλο κράτος για πολλά έτη ή για μια ολόκληρη ζωή, και ο τόπος μας στερείται των υπηρεσιών αυτών των νέων ανθρώπων.
Δεν είναι, όμως, αυτό παράξενο. Όταν ένα κράτος, όπως το δικό μας, δεν ξέρει ή δεν θέλει να ανταμείψει, ανάλογα με τις σπουδές, τα προσόντα και την ευθύνη που αναλαμβάνουν, τους νέους επιστήμονές, τότε είναι καταδικασμένο. Όταν ο μισθός του καθηγητού πανεπιστημίου είναι κατώτερος από τον μισθό των καθαριστριών ή των υπαλλήλων της Βουλής, ή των λεγόμενων «συμβούλων» του κάθε βουλευτή και υπουργού, όταν ο μισθός του γιατρού που μοχθεί μέρα και νύκτα για την υγεία των ασθενών του είναι κατώτερος του ανειδίκευτου εργάτη, τότε να μην περιμένουμε ότι αυτή η χώρα θα πάει ποτέ μπροστά. Ξέρουν πολύ καλά οι κυβερνώντες ότι χωρίς αξιοκρατία και χωρίς τη διαβάθμιση των μισθολογικών κλιμάκων ανάλογα με τα προσόντα και την ευθύνη δεν είναι δυνατόν να προκόψει μια χώρα. Αν δεν το ξέρουν, τότε είναι άχρηστοι. Τουλάχιστον ας κοιτάξουν, τι γίνεται σε άλλες προηγμένες χώρες.
Οι πρωτοφανείς περικοπές στους  μισθούς και τις συντάξεις έχουν πολλές τραγικές, μακροχρόνιες και εθνικά επιζήμιες, συνέπειες:  πρώτον, η σταδιακή δημογραφική συρρίκνωση του πληθυσμού, ιδιαίτερα σε μια περιοχή όπου οι γύρω από τη χώρα μας λαοί αυξάνονται αλματωδώς και συγχρόνως εποφθαλμιούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Και δεύτερον, το να περιέλθει ο εθνικός πλούτος στα χέρια των δανειστών, πράγμα το οποίο ήδη γίνεται με το ξεπούλημα της δημόσιας  περιουσίας και την υποθήκευσή της για τα επόμενα 99 χρόνια από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Και δεν είναι μόνον η δημόσια περιουσία που ξεπουλιέται, αλλά και η ιδιωτική περιουσία που αποκτήθηκε από τους πολίτες με αιματηρές θυσίες. Ένας τέτοιος κίνδυνος υπάρχει για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, τα λεγόμενα «κόκκινα». Ενώ μειώθηκαν πάνω από 50% οι μισθοί και οι συντάξεις, τα δάνεια εξακολουθούν να είναι στο ίδιο ύψος, και οι τράπεζες τα πουλούν ομαδικά σε ξένες εταιρείες αντί πινακίου φακής. Π.χ. σύμφωνα με την εφημερίδα «ΠΑΡΟΝ», η Τράπεζα Αττικής πούλησε κόκκινα δάνεια στο 8% της αξίας τους!!! Γιατί τότε να μην τα δώσουν στους δανειολήπτες στο 10% ή στο 20% της αξίας τους; Με αυτό το έγκλημα των τραπεζιτών και της Κυβέρνησης εκατομμύρια Έλληνες όχι μόνον θα χάσουν τα σπίτια τους, αλλά και επιπλέον περιουσιακά στοιχεία, και αυτοί οι ίδιοι και οι εγγυητές τους. Και ως τραγική ειρωνεία αναπολούν οι πολίτες το σλόγκαν του ΣΥΡΙΖΑ, «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»!
Φαίνεται, όμως, ότι τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και οι βουλευτές του κόμματός του, καθώς και οι κατ’ ευφημισμόν αυτοαποκαλούμενοι «Α­νεξάρτητοι Έλληνες» (ΑΝΕΛ), ζουν στις αυταπάτες τους και αρκούνται να απολαμβάνουν τα προνόμια της εξουσίας, αδιαφορώντας ουσιαστικά για τη ζωή των Ελλήνων πολιτών. Το ενδιαφέρον τους φαίνεται να είναι, πρώτον, η παραμονή στην εξουσία με κάθε δυνατό τρόπο, και δεύτερο, η κομματική άλωση του κράτους.
Χωρίς, ωστόσο, υψηλότατης στάθμης παιδεία και χωρίς την αξιοποίηση των προσοντούχων νέων μας επιστημόνων, χωρίς συνεχή και ουσιαστική αξιολόγηση,  χωρίς τις διαχρονικές εθνικές και κοινωνικές αξίες, χωρίς καινοτόμες δράσεις και χωρίς μόχθο, χωρίς εντιμότητα και συνέπεια λόγων και έργων, χωρίς τη σαφή διάκριση των εξουσιών (δικαστικής, νομοθετικής, εκτελεστικής), χωρίς πολιτικούς οι οποίοι θα θέτουν υπεράνω των κομματικών και ατομικών τους συμφερόντων την πατρίδα, χωρίς υπεύθυνους και ενημερωμένους πολίτες και χωρίς την αξιοπρεπή ανταμοιβή όσων ανάλωσαν τον εαυτόν τους σε δημόσια λειτουργήματα, δεν υπάρχει ελπίδα να πάει μπροστά η χώρα μας.
Εκ των ὧν οὐκ ἄνευ για την ανόρθωση και αναγέννηση της χώρας μας είναι η ριζική αλλαγή νοοτροπίας, και των πολιτών και των κυβερνώντων, αφού οι εκάστοτε κυβερνώντες είναι σάρξ εκ της σαρκός των πολιτών και ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της επικρατούσας νοοτροπίας.