Με το άνθισμα της...σιουρλίνας!

Ήταν μια περίοδος παλιότερα στα Γιάννινα, που στα δύο Νοσοκομεία τους (Γ. Χατζηκώστα και Δημοτικό) είχαμε αρκετές γέννες με εξώγαμα παιδιά. Ήταν τότε, που στο Νησί των Ιωαννίνων λειτουργούσε η Νηπιοκομική Σχολή με αρκετές μαθήτριες.
Η παραπάνω Σχολή συγκέντρωνε τα εξώγαμα παιδιά, κυρίως από την περιοχή των Ιωαννίνων, τα οποία περιποιόνταν οι μαθήτριες με την επίβλεψη και τις οδηγίες των καθηγητριών της, κάνοντας συγχρόνως οι πρώτες και την πρακτική τους εξάσκηση. Η Σχολή
στη συνέχεια φρόντιζε για την υιοθεσία των παιδιών απευθείας ή στέλνοντας τα στην Αθήνα στα σχετικά κρατικά Ιδρύματα.
Όταν λοιπόν γεννιόταν κανένα εξώγαμο παιδί στο Δημοτικό Νοσοκομείο έρχονταν στο γραφείο μου ο Γυναικολόγος - Μαιευτήρας, Διευθυντής της αντίστοιχης κλινικής, για να κανονίσω με τη Διευθύντρια της Σχολής να στείλουμε το νεογέννητο. Το παιδί παρέμεινε στο Νοσοκομείο μας μέχρις ότου ετοιμάσουμε τα απαραίτητα δικαιολογητικά για τη μεταφορά του ή περιμένοντας ν' αδειάσει θέση, γιατί ήταν περιορισμένος ο αριθμός των παιδιών, που φιλοξενούσε η Σχολή.
Πρέπει εδώ να πούμε ότι, κάθε γυναίκα, που έρχονταν να γεννήσει εξώγαμο παιδί είχε τη δική της ιστορία και απ' ότι θυμάμαι καμιά τους δεν κράτησε το παιδί μαζί της.
Έτσι είχαν τα πράγματα, όταν μια μέρα ήρθε στο γραφείο μου ο παραπάνω γιατρός φέρνοντας μαζί του μια έγκυο γυναίκα. Φαινόταν θυμωμένος και προτού τον ρωτήσω για την επίσκεψή τους μου είπε: «Η κυρία απ' εδώ θα γεννήσει εξώγαμο παιδί κι επειδή δεν με βοηθάει να υπολογίσω ακριβώς πότε θα γεννήσει, για να της κάνω εισαγωγή ή όχι στο Νοσοκομείο, θέλω να μου ξεκαθαρίσεις εσύ πότε ανθίζει η σιουρλίνα την άνοιξη, μια κι είσαι παιδί μποσταντζή».
Εγώ ξαφνιάστηκα από την ερώτησή του και σε παρατήρησή μου, τι σχέση έχει το άνθισμα της σιουρλίνας με τη γέννα του παιδιού της κυρίας μου απάντησε: «Τη ρωτάω πότε έκανε τη «δουλειά» και δεν θυμάται, τη ρωτάω πότε είχε τελευταία περίοδο και πάλι δεν θυμάται, το μόνο, που θυμάται είναι όταν την ξάπλωσε ο δράστης στο χορτάρι ήταν άνοιξη και γύρω της ήταν μπόλικη σιουρλίνα ανθισμένη με κείνο το μικρό άσπρο λουλουδάκι. Για να υπολογίσω λοιπόν τη γέννα του παιδιού θέλω να μου πεις εσύ πότε ακριβώς ανθίζει η σιουρλίνα».
Το όλο θέμα μου φάνηκε αστείο, δεν γέλασα όμως γιατί ο γιατρός τα έλεγε σοβαρά με τον προβληματισμό του για το πότε θα γεννηθεί το παιδί.
Χωρίς άλλη συζήτηση του είπα: «Αν, γιατρέ, ο Μάρτης είναι «γλυκός «τότε η σιουρλίνα ανθίζει το Μάρτιο, αν όμως συνεχίζει να είναι κρύος, όπως ο χειμώνας, τότε η σιουρλίνα ανθίζει τον Απρίλιο».
Ο γιατρός με κοίταξε απορημένος και θυμωμένα έφυγε από το γραφείο μου λέγοντας: «Τώρα με φώτισες κι εσύ», ενώ η έγκυος γυναίκα τον ακολούθησε με μια πρωτοφανή απάθεια.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΡΑΚΗΣ