Aξίες και αξιώματα…

Και οι δυο λέξεις είναι ομόρριζες και παράγωγες. Παράγονται από το ρήμα άγω που σημαίνει οδηγώ, προπορεύομαι, κατευθύνω, καθοδηγώ. Από το ρήμα αυτό έχουμε τρία βασικά παράγωγα ουσιαστικά: άξιος που σημαίνει το πρόσωπο που ενεργεί, αξία που σημαίνει ενέργεια, τιμή, σπουδαιότητα ενός προσώπου, ανάλογα με την ενέργεια και την προσφορά του και αξίωμα που είναι το αποτέλεσμα της ενέργειας, δηλαδή η υπόληψη, η τιμητική θέση. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, η ενέργεια, στην προκειμένη περίπτωση η αξία, προηγείται και το αποτέλεσμα, δηλαδή το αξίωμα, ακολουθεί. Ας τα δούμε όλα αυτά, με δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Το έτος 2015, είχαμε μια συνάντηση στο Προεδρικό Μέγαρο ως Επιτροπή Αγώνα για τα Ηπειρωτικά Κληροδοτήματα, με το νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Κατείχε, σε όλες του τις διαστάσεις  το θέμα των Παλαιών Κληροδοτημάτων Ιωαννίνων, γιατί ως βουλευτής της Ν.Δ., ήταν μέλος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ήταν μάλιστα ο συντάκτης του Πορίσματος της Επιτροπής, στο οποίο ρητά αναφέρεται ότι:  «Απλή ανάγνωση των διατάξεων του άρθρου 37 του νόμου 1473/1984 αρκεί να καταδείξει ότι καταλαμβάνει τα κάθε είδους Κληροδοτήματα, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και αυτών των Ιωαννίνων. Αρκεί απλή ανάκληση της παράνομης εκείνης υπουργικής απόφασης η οποία έκανε δεκτή εσφαλμένη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου  του Κράτους που κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση».
Αυτά έλεγε, το 2011, στο Πόρισμά του, ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Κρατήστε από το παραπάνω Πόρισμα τις φράσεις: «Παράνομη Υπουργική Απόφαση», «εσφαλμένη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους», «που κινείται προς την αντίθετη -από το Σύνταγμα και τους Νόμους που συμφωνούν με αυτό- απόφαση και σκεφθείτε  τι υπουργούς  -με παράνομες υπουργικές αποφάσεις- τι Νομικό Συμβούλιο του Κράτους -με γνωμοδοτήσεις αντίθετες προς το Σύνταγμα και τους  Νόμους που συμφωνούν με αυτό- έκρυβε στο  οπλοστάσιό του ο «εκσυγχρονισμός» του Σημίτη, και ταυτόχρονα, για να μην απομακρυνόμαστε από το θέμα μας, τι ανεπανόρθωτη ζημιά έχουν υποστεί σε τούτο το δύσμοιρο τόπο οι αξίες από τέτοιου είδους αξιώματα. Σκεφθείτε επίσης τι είδους Κράτος  έχουμε φτιάξει -και το ζούμε  δυστυχώς, μέχρι σήμερα- και αν είναι δυνατό με αυτές τις συνθήκες να συνέλθουμε κάποτε από το δράμα που ζει ο τόπος μας.
Τα παραπάνω -σχετικά με τα Κληροδοτήματα της πόλης- υπενθυμίσαμε με το Υπόμνημα που του παραδώσαμε κατά τη συνάντησή μας, στον τότε και σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με την ελπίδα ότι και από το νέο του αξίωμα, θα μείνει συνεπής σε όσα ως βουλευτής είχε επίσημα -και βέβαια γραπτά- υποστηρίξει, κάνοντας μάλιστα χρήση των καθηκόντων του, όπως αυτά απορρέουν από το άρθρο 33, παρ. 2 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο, όταν ανέλαβε το νέο του αξίωμα, έδωσε τον παρακάτω όρκο: «Ορκίζομαι... να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους Νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση».
Μάλιστα, την παραπάνω φράση την είχαμε συμπεριλάβει και στο Υπόμνημά μας με την επισήμανση ότι αυτό ακριβώς -δηλαδή η τήρηση του Συντάγματος (άρθρο109) και στην πόλη μας- ήταν και το αίτημά μας.
Πήρα μάλιστα το θάρρος, φεύγοντας, να απευθυνθώ στον  κ. Παυλόπουλο και να του πω: Κύριε Πρόεδρε, ο προκάτοχός σας -δυστυχώς Ηπειρώτης- δεν τήρησε  στο σημείο αυτό τον όρκο του, προφανώς γιατί πίστευε πως από το αξίωμα που κατείχε θα αποκόμιζε και την ανάλογη αξία. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι εσείς, αντίθετα, θα θελήσετε, με την αξία σας, να προσδώσετε και την ανάλογη αξία στο  ύψιστο αξίωμά που κατέχετε. Και ελπίζουμε να μη διαψευστούμε.

***
Τις προάλλες μπροστά στο Δημαρχείο της πόλης μας συναντήθηκα με τον παλιό φίλο και σύντροφο, από τη εποχή του ΠΑΣΟΚ, τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου  Ιωαννίνων, Γ. Παπαδιώτη, ο οποίος θέλησε να διαμαρτυρηθεί γιατί δύο πρώην Δημοτικοί Σύμβουλοι δεν σεβαστήκαμε το αξίωμα του Δημάρχου και του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, ούτε ως πρώην αυτοδιοικητικοί το θεσμό της Τοπικής  Αυτοδιοίκησης. Τι είχαμε κάνει και εξόργισε  τον Πρόεδρο;
Είχαμε βάσιμες πληροφορίες ότι η Εφοροεπιτροπεία των Αγαθοεργών Καταστημάτων της Μητρόπολης Ιωαννίνων, που λειτουργεί αντισυνταγματικά και παράνομα με διατάγματα των τριών φασιστικών καθεστώτων και στην οποία αντισυνταγματικά μετέχει ο Δήμος, είχε συνάψει στο παρελθόν δάνεια τα οποία δεν μπορεί σήμερα να εξοφλήσει, με συνέπεια να υπάρχει κίνδυνος οι περιουσίες των Κληροδοτημάτων που ανήκουν στην πόλη και έπρεπε να τις διαχειρίζεται ο Δήμος, να υποθηκευτούν και να χαθούν για την πόλη.
Αισθανθήκαμε, λοιπόν, ως πρώην αυτοδιοικητικοί, ως ελεύθεροι και υπεύθυνοι πολίτες, να στείλουμε τρεις επιστολές στο Δήμαρχο και στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, να τους ενημερώσουμε και να ασχοληθούν με αυτό το θέμα που άμεσα αφορά το Δήμο και την πόλη. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Έπειτα από αυτή την απαράδεκτη κατά τη γνώμη μας στάση, κρίναμε σκόπιμο να τους στείλουμε μια Εξώδικη Πρόσκληση, με την οποία τους θέσαμε σε όλες τις διαστάσεις το θέμα, τους επικρίναμε για τη στάση τους και τους ζητήσαμε να φέρουν το όλο θέμα για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, με την αναγκαία επισήμανση πως αν δείξουν τη μέχρι τώρα ολιγωρία για ό,τι συμβεί σε βάρος των Κληροδοτημάτων θα φέρουν στο ακέραιο την ευθύνη.
Ποια ήταν η αντίδραση του Δημάρχου; Δήλωσε στο Δημοτικό Συμβούλιο ότι δεν είναι σοβαρά αυτά που γράφουμε στη Εξώδικη Πρόσκληση και ότι μας επιστρέφει το ύφος με το οποίο διατυπώσαμε τις απόψεις μας!
Δεν με εξέπληξε ο χαρακτηρισμός του Δημάρχου ότι δεν είναι σοβαρά αυτά που του γράψαμε, γιατί από τα μαθητικά χρόνια διδάχτηκα στη Λογική ότι «η ποιότητα ενός νοήματος είναι ανάλογη με την ποιότητα του νοούντος». Επειδή όμως τα θέματα αυτά δεν αφορούν το Δήμαρχο, αλλά όλους εμάς τους πολίτες, είμαι υποχρεωμένος να δηλώσω ότι τέτοιοι χαρακτηρισμοί δε δείχνουν την απαιτούμενη σοβαρότητα εκ μέρους του Δημάρχου. Είναι και τα τέσσερα θέματα σοβαρότατα, έχουν σχέση με την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και της νομιμότητας και στην πόλη μας, με το σεβασμό της ιερής βούλησης των Ευεργετών μας που είναι μάλιστα συνταγματικά κατοχυρωμένη, προϋποθέσεις χωρίς τις οποίες ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην πόλη μας ως βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας που είναι δεν έχει λόγο υπάρξεως, παρά μόνο ως ένα μέσο για να βολεύονται κάποιοι επιτήδειοι.
Και δεν πρέπει να ξεχνάνε πως αυτά που τους υπενθυμίσαμε ορκίστηκαν να τηρήσουν οι Δημοτικοί μας Άρχοντες όταν αναρριχήθηκαν στα αξιώματά τους.
Με βάση τα παραπάνω, απάντησα στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου πως, σχετικά με το σεβασμό  ισχύει η άποψη των αρχαίων  ότι "αιδούς παρά πάσιν άξιος έσει, εάν πρώτος άρξη σ´αυτόν αιδείσθαι" (θα σε σέβονται όλοι εάν συ πρώτος αρχίσεις να σέβεσαι τον εαυτό σου και αυτό που υπηρετείς). Οι Δημοτικοί Άρχοντες σέβονται τον εαυτό τους και το θεσμό που υπηρετούν όταν μένουν πιστοί στον όρκο που έχουν δώσει ότι "θα τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό", πράγμα που δε συμβαίνει στην πόλη μας. Και όχι μόνο αυτό.
Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας και η Δημοτική Αρχή στηρίζει και συμμετέχει σε ένα όργανο που είναι εχθρός της Δημοκρατίας, δημιούργημα θλιβερό των φασιστικών καθεστώτων. Με ποιο, λοιπόν, πολιτικό και ηθικό έρεισμα ο Πρόεδρος του Δημ. Συμβουλίου απαιτεί σεβασμό του αξιώματός του και του Δημάρχου και μάλιστα από ανθρώπους  αυτοδιοικητικούς οι οποίοι έδωσαν, πιστοί στον όρκο τους, σκληρούς αγώνες για τέτοια σοβαρά θέματα, με τους οποίους καταξίωσαν το αξίωμα τους και το θεσμό της Αυτοδιοίκησης; Χωρίς τέτοιους, καθαρά ιδεολογικούς αγώνες, οποιοδήποτε αξίωμα δεν έχει καμιά αξία και όπως από την αρχαιότητα γίνεται παραδεκτό, αυτοί που το κατέχουν δεν δικαιούνται τον παραμικρό σεβασμό;
Τίποτε το περίεργο όμως. Μας έχει προειδοποιήσει για τέτοιου είδους  φαινόμενα εδώ και αιώνες ο Περικλής στον Επιτάφιό του, με τη φράση «Αμαθία μεν θράσος, λογισμός δε όκνον φέρει». Που σημαίνει: Η αμάθεια δημιουργεί τη θρασύτητα και ο λογισμός το δισταγμό!
Είπα επίσης στον Πρόεδρο του Δημ. Συμβουλίου πως ο σεβασμός ενός αξιώματος προϋποθέτει ότι αυτός που το κατέχει ενδιαφέρεται να υπηρετεί τις αξίες που απορρέουν από αυτό το αξίωμα. Οι αξίες προηγούνται και αυτές, με τη σειρά τους, δίνουν αξία στα αξιώματα. Και η ύψιστη αξία για την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι η προσήλωση στην ιδέα της Δημοκρατίας. Και Δημοκρατία υπάρχει εκεί όπου οι  αιρετοί άρχοντες -και κατ' ακολουθιαν οι πολίτες- σέβονται και αγωνίζονται να εφαρμόζονται το Σύνταγμα και οι νόμοι που συμφωνούν με αυτό. Αυτό δεν το  έχουν κατανοήσει όσοι σήμερα διοικούν το Δήμο. Όλα τα άλλα είναι «προφάσεις εν αμαρτίας», για να περνάει η ώρα.