Ελλείμματα παντού…

Ουδέν κακόν αμιγές καλού… Το «κακόν» δηλαδή η κρίση, περιέχει, όσο οξύμωρο κι αν αυτό φαίνεται, και το «καλόν». Ήτοι, έφερε στην επιφάνεια και μας κατέστησε κοινωνούς ενός πλήθους παθογενειών του πολιτικοκοινωνικοοικονομικού μας συστήματος, οι οποίες εκδηλώθηκαν υπό μορφήν ελλειμμάτων.
Εξ αυτών, συνοπτικά και χωρίς ανάλυση αναφέρονται. Έλλειμμα: • Αξιοπιστίας προς τους εταίρους μας και τις διεθνείς αγορές • Πολιτικής βούλησης εξυγίανσης του πολιτικού μας συστήματος • Πολιτικής σταθερότητος • Σταθερού φορολογικού συστήματος. • Ταχείας απονομής της δικαιοσύνης • Ρευστότητος • Δημοσιονομικό • Εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης • Εμπιστοσύνης προς το τραπεζικό σύστημα • Αποτελεσματικού φοροεισπρακτικού, φοροελεγκτικού και εισφοροεισπρακτικού μηχανισμού • Πολιτικής βούλησης καταπολέμησης της διαπλοκής, της διαφθοράς και της λαθρεμπορίας (καύσιμα, τσιγάρα, ποτά) • Ισονομίας, διαφάνειας, αξιοκρατίας • Αντιμετώπισης του παραεμπορίου • Έλλειμμα αποφασιστικότητος και ικανότητος εφαρμογής των νόμων προς πάσαν κατεύθυνσιν • Πολιτικής βούλησης εφαρμογής των μέτρων και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που περιέχονται στα υπογραφέντα μνημόνια • Δεξιοτήτων και διαπραγματευτικών ικανοτήτων βάσει των πραγματικών δεδομένων • Ικανότητας διαχωρισμού μεταξύ εφικτού και επιθυμητού • Φιλικού κλίματος προσέλευσης επενδυτών • Πολιτικής βούλησης προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων και κατάργησης των κλειστών επαγγελμάτων • Ελέγχου και περιορισμού των σπαταλών στον δημόσιο τομέα και των σκανδαλωδών προνομίων των ΔΕΚΟ • Ασφάλειας των πολιτών τόσο στους δρόμους όσο και εντός των οικειών τους • Ικανότητος αντιμετώπισης της διακίνησης ναρκωτικών και όπλων • Πολιτικής βούλησης ενίσχυσης των αστυνομικών οργάνων και παροχής των αναγκαίων συγχρόνων μέσων προς αντιμετώπιση της εγκληματικότητος και πάσης παρανομίας • Αναπτυξιακής και επενδυτικής πολιτικής • Εθνικού αναπτυξιακού προγράμματος με προτεραιότητες στόχων και μέτρων εξόδου από την κρίση αλλά, πρωτίστως, της εξασφάλισης γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων για τη διατροφή του πληθυσμού, μεγάλο μέρος του οποίου ήδη πεινά και κάνει ουρές στα συσσίτια της εκκλησίας και των δήμων • Εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους πολιτικούς μας, τους οποίους θεωρεί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ανικάνους ν’ αντιμετωπίσουν την κρίση • Ικανότητος προσδιορισμού των τομέων παραγωγής με βιώσιμη ανταγωνιστική προοπτική τόσο στην εσωτερική όσο και στις διεθνείς αγορές, προσέλκυσης των σχετικών επενδύσεων και δημιουργίας θέσεων εργασίας • Δημογραφικής και μεταναστευτικής πολιτικής • Δικαίου φορολογικού συστήματος • Σοβαρότητος, υπευθυνότητος, ευθύνης και συνεπείας των πολιτικών μας μεταξύ λόγων και έργων • Συνεπούς πολιτικής στους τομείς της παιδείας, της υγείας, των μεταφορών και κοινωνικών υπηρεσιών εν γένει • Σεβασμού του Συντάγματος και των αποφάσεων των ανωτάτων Δικαστικών Αρχών της χώρας χωρίς τιμωρία! • Και, τέλος, έλλειμμα θάρρους των πολιτικών μας ν’ αναγνωρίσουν τα λάθη τους, ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους (όχι μόνον τις ανώδυνες πολιτικές αλλά και τις ποινικές) να ζητήσουν «συγνώμη» από τον ελληνικό λαό που τον καταδίκασαν στη μιζέρια, στη δυστυχία και στην πείνα και, αν τους μένει λίγη «τσίπα», ν’ αποσυρθούν από την πολιτική σκηνή και να παραχωρήσουν τη θέση τους σε νέους άφθαρτους πολιτικούς που τόσο τους έχει ανάγκη ο τόπος μας σήμερα.
Οι μέχρι τώρα θυσίες, που με αξιοθαύμαστη ανοχή έκαμαν οι έντιμοι πολίτες της χώρας, προκλητικά άδικα κατανεμημένες, αφού οι φοροφυγάδες, οι κλέφτες και οι απατεώνες μένουν στο απυρόβλητο (πού είναι τα κλεμμένα; τι έγιναν οι λίστες;) δεν φαίνεται να οδηγούν στην έξοδο από την κρίση. Οι κυβερνώντες αρκούνται στο ότι «διαπραγματεύτηκαν σκληρά…» και κατάκοποι στρογγυλοκάθονται ικανοποιημένοι στις καρέκλες τους… παρακολουθώντας ανέμελα την αύξηση των ουρών στα συσσίτια, των λουκέτων, των ανέργων, την μετανάστευση των νέων μας επιστημόνων, τον αριθμό των κατασχέσεων, τις χιλιάδες διαρρήξεις, ληστείες και καθημερινούς βασανισμούς και φόνους ηλικιωμένων.
Το μόνο παρήγορο είναι ότι αυτή τη φορά, οι κυβερνώντες ισχυρίζονται πως ως «αριστεροί…», με τις ευλογίες των χριστιανών ΑΝΕΛ, είναι στο πλευρό των φτωχών αφού απ’ αυτούς προέρχονται και γι’ αυτούς αγωνίζονται… ώστε να γίνονται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι για να βροντοφωνάξουν «φτωχοί ενωθείτε, γιατί εν τη ενώσει η ισχύς!».
Και μη χειρότερα…, αλλ’ αυτό είναι αδύνατο στη χώρα μας που κατακλύζεται από ελλείμματα παντού… Πού πάμε; Ουτ’ ο Θεός δεν ξέρει αφού για να βάλει το χέρι του πρέπει πρώτοι εμείς να κινήσουμε το δικό μας, που δυστυχώς το βάλαμε στο γύψο…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ

Ομότ. ΚαθηγητήΣ Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών