Κυριακή και γιορτή κάποτε στο χωριό!..

-Του ΠΑΥΛΟΥ ΑΘ. ΠΑΛΟΥΚΑ, επίτ. Σχολικού Συμβούλου Δ.Ε.

 Οι καμπάνες της εκκλησιάς χτυπούν χαρμόσυνα. Κι η χαρά τους δεν είναι αδικαιολόγητη. Αναγγέλλουν ότι ξημέρωσε κι άλλη μια μέρα του Θεού. Και μάλιστα, όχι συνηθισμένη μέρα, αλλά μια Κυριακή, μια γιορτή! Πράγματι! Η Κυριακή και η γιορτή στα παλιά τα χρόνια είχαν μια ιδιαίτερη όψη και χάρη στο ελληνικό χωριό.
Γιατί, εκεί, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στις  πόλεις, τηρούνταν οι παλιές και όμορφες συνήθειες, οι γεμάτες νόημα και χάρη χριστιανικές και εθνικές αρχές, συνήθειες και παραδόσεις. Όλος ο κόσμος, αφού τακτοποιήσει στο σπίτι του και τα ζωντανά, απ’ τα βαθιά χαράματα, βάζει τα καλά του και πάει στην κυριακάτικη και πανηγυρική θεία λειτουργία. Εκεί συνειδητά θα ευχαριστήσει και θα παρακαλέσει το Θεό του. Θα αναπαυθεί ψυχικά, θα αλληλοαγαπηθεί με τους συγχωριανούς του, που ίσως «άλλαξαν» κουβέντες, και θα πάρει νέες δυνάμεις και κουράγιο για την καινούργια εβδομάδα, που θ’ αρχίσει, και τις κοπιαστικές μέρες δουλειάς που θ’ ακολουθήσουν μετά το γιορτάσι.
Ύστερα, όλοι βγαίνουν στο προαύλιο της εκκλησιάς και στην πλατεία. Λιάζονται, [«σουλατσάρουν»] και κουβεντιάζουν. Σε παλαιότερες εποχές που έσφυζε το χωριό από ζωή, τα κορίτσια χαμογελούν ντροπαλά και τα παλληκάρια προσπαθούν … να επιδείξουν τη λεβεντιά τους. Οι άντρες κάθονται στο καφενείο κάτω απ’ το βαθύσκιωτο πλατάνι, πίνουν τον καφέ ή  το τσίπουρο ή το ουζάκι τους, συζητούν και γελούν ή διαβάζουν ίσως και κάποια «φυλλάδα», προσμένοντας την ώρα του φαγητού. Την ίδια ώρα οι νοικοκυρές βρίσκονταν στο πόδι, ετοιμάζοντας με ζήλο και μεράκι το κυριακάτικο ή γιορτινό πλούσιο τραπέζι.
Οι άντρες επιστρέφουν και όλη μαζί η οικογένεια στρώνεται στο γιορτινό ή κυριακάτικο (κάπως καλύτερο από τις καθημερινές!) φαγητό. Μετά το φαγητό, τους υποδέχεται το κρεβάτι για μια μεσημεριάτικη ή απογευματινή σωματική ξεκούραση, γιατί και πάλι το βράδυ θα βγουν να περιμένουν τα ζωντανά τους. Κατά το βραδινό, η συνάντηση και πάλι είναι απαραίτητη στο καφενείο ή στο μεσοχώρι, για να κλείσει έτσι ευχάριστα η ευλογημένη Κυριακή ή το πανηγύρι τους με πιοτό, τραγούδι, χορό και γλέντι.
Όμορφο πράγμα το κυριακάτικο ή πανηγυρικό πρωινό και απομεσήμερο στο ελληνικό χωριό, που ντύνεται στα γιορτινά του. Όλα χαίρονται και όλα αποπνέουν μια ήρεμη γαλήνη, μια βαθιά γνήσια ελληνικότητα και μια ασάλευτα ριζωμένη χριστιανοσύνη.
Μακάρι να μπορούσαμε να ζήσουμε παντοτινά σε κάποιο χωριό της υπαίθρου μας στη Ρούμελη ή στο Μωριά, στη Θράκη ή στην Ήπειρο, στα νησιά και στη Μακεδονία μας, για ν’ απολαμβάνουμε αυτή τη χάρη και ομορφιά του ελληνικού χωριού.