Το δικαίωμα σε μια αργία…

Μεγάλος προβληματισμός επικρατεί κάθε χρόνο αυτή την εποχή, για την αργία του Σαββάτου των εμπορικών καταστημάτων της πόλης τον Ιούλιο και Αύγουστο, δηλ. στην ουσία για οκτώ (8) Σάββατα.
Αναρωτιέμαι πραγματικά η πενθήμερη εβδομάδα εργασίας και η αργία του Σαββάτου για μια σειρά εργαζόμενους του Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα τι ακριβώς εξυπηρετεί και γιατί πρέπει να υπάρχει;
Όταν όλοι αυτοί που αντιδρούν στο κλείσιμο του Σαββάτου, απαντήσουν στην πιο πάνω ερώτηση, θα έχουν την απάντηση που περιμένουν από τον εμπορικό κόσμο και τους επαγγελματίες που επιλέγουν οκτώ μισές καλοκαιρινές μέρες ξεκούρασης.
Όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι που έχουν κατοχυρώσει το δικαίωμά τους για πενθήμερη εργασία, είναι φυσικό για εμάς να θέλουμε να δουλεύουν τα Σάββατα πρωί και απόγευμα, κυρίως δε τις Κυριακές γιατί έτσι θα υπάρχει η δυνατότητα, στον εμπορικό και επαγγελματικό κόσμο, να κάνει τις συναλλαγές του με τις πιο πάνω υπηρεσίες και ιδιωτικές επιχειρήσεις χωρίς να υποχρεούται να απουσιάζει από την εργασία του εργάσιμες ημέρες και ώρες.  Πόσοι από αυτούς που αντιδρούν θα δεχόταν χάριν της δικής μας εξυπηρέτησης, την κατάργηση της δικής τους πενθήμερης εργασίας;
Όσο παράλογη θα ήταν βεβαίως αυτή η απαίτηση από μέρους του εμπορικού κόσμου, άλλο τόσο παράλογη είναι και η επιμονή όσων θίγονται (;)  για τις εν λόγω αργίες των Σαββάτων.
Είναι φυσικό μια επιχείρηση αν δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα να εξυπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες των καταναλωτών. Κάποτε θα γίνει κι’ αυτό, ας μη βιαζόμαστε, αλλά πίσω από κάθε επιχείρηση τότε θα υπάρχουν κομπιούτερ και όχι άνθρωποι. Όμως ώσπου να γίνει αυτό, σήμερα πίσω από κάθε εμπορική – επαγγελματική επιχείρηση κρύβονται άνθρωποι με σάρκα και οστά και αντοχές ως ένα όριο και όχι μηχανές που δουλεύουν πατώντας κουμπιά. Αν κάποιοι αυτό το ξεχνούν, προσπαθώ με τούτα τα γραπτά μου να τους το θυμίσω.
Το δικαίωμα της πενθήμερης εργασίας που έχουν κατοχυρώσει χιλιάδες εργαζόμενοι, γιατί κάποιοι δυσκολεύονται να το αναγνωρίσουν στην δική μας επαγγελματική τάξη για δύο θερμούς μήνες; Τι είδους δημοκρατική ευαισθησία μπορεί να είναι αυτό;  
Για όλους λοιπόν που αντιδρούν, αλλά και για συναδέλφους μου ένα έχω να πω: Στα όλο και πιο θερμά καλοκαίρια που έρχονται εκείνο που χρειαζόμαστε είναι ελάχιστη ποσότητα ξεκούρασης παραπάνω για καλύτερη ποιότητα εξυπηρέτησης στους πελάτες μας, πράγμα που ασφαλώς οδηγεί και στην καλύτερη απόδοση της επιχείρησης και στην μεγαλύτερη ικανοποίηση όλων μας. Ο αλληλοσεβασμός ποτέ στην ιστορία δεν έχει βλάψει κανέναν.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΕΣΣΗΣ