Ποια «Κιβωτός» θα μας σώσει;

Σε λίγο θ’ ανοίξουν τα σχολεία εν μέσω αντιπαραθέσεων για τις πολυσυζητημένες μεταρρυθμίσεις, μία των οποίων αφορά το μάθημα των Θρησκευτικών.
Δεν είμαι ειδική, αλλά θα μεταφερθώ στα μαθητικά μου χρόνια, για να θυμηθώ τι εντύπωση μας έκανε το μάθημα της Παλαιάς Διαθήκης με τον Αδάμ και την Εύα που διώχτηκαν από τον Παράδεισο λόγω της παρακοής, τον φθονερό Κάιν που σκότωσε τον αδελφό του Άβελ, γιατί ο Θεός δέχτηκε εκείνου τη θυσία και όχι τη δική του, επειδή ήταν πρόχειρη.
Θαυμάσαμε τον Αβραάμ που σε γεροντική ηλικία γέννησε τον Ισαάκ και πήγε πρόθυμα να τον θυσιάσει στον Θεό που του το ζήτησε για να δοκιμάσει την πίστη του και λυπηθήκαμε τον Ησαύ που πούλησε τα πρωτοτόκια στον αδελφό του Ιακώβ για ένα πιάτο φακή. Σ’ αυτή την ιστορία μας έκανε εντύπωση που με τη μεσολάβηση της Ρεβέκκας, μητέρας του Ισαύ και του Ιακώβ, αυτός εξαπάτησε τον γέροντα πατέρα Ισαάκ, ο οποίος όταν τον ψηλάφησε είπε: «Η μεν φωνή φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες χείρες Ησαύ...» και τον ευλόγησε.
Μας εξέπλησσε η πούληση του άκακου Ιωσήφ από τα φθονερά αδέλφια του και ο δοξασμός του από τον δίκαιο Θεό, όπως και η ιστορία του Μωυσή όπου όλα τα γεγονότα του Ισραηλιτικού λαού είναι συγκλονιστικά, αφού είναι ολοφάνερη η παρουσία του Θεού, άλλοτε ως ευλογία και προστασία και άλλοτε ως εγκατάλειψη και τιμωρία, πράγμα που διαιωνίζεται στην εθνική ζωή των λαών και στην προσωπική ζωή του καθένα μας.
Σκόπιμα άφησα τελευταίο τον κατακλυσμό και την Κιβωτό του Νώε, που γέμισε φόβο τις ψυχές μας, ενώ το μικρό μυαλό μας σκεφτόταν ότι αν συνέβαινε στις μέρες μας θα ανεβαίναμε στον Κασιδιάρη (βουνό στο Μαυρονόρος) που το θεωρούσαμε πανύψηλο αφού... άγγιζε τον ουρανό στα παιδικά μας μάτια... Όμως τα νερά του κατακλυσμού σκέπασαν και τα πιο ψηλά βουνά, οπότε... οπότε μας καθησύχασε το ουράνιο τόξο που πρωτοεμφανίστηκε ότι δεν θα καταστραφεί ο κόσμος από τέτοια θεομηνία.
Η ζωή επάνω στη γη συνεχίστηκε χάρη στην υπακοή του Νώε, ο οποίος κατ’ εντολή του Θεού και επί εκατό έτη κατασκεύαζε την Κιβωτό μέσα στην οποία έβαλε την πολυμελή οικογένειά του και όλα τα είδη των ζώων ανά ζεύγος.
Οι συντοπίτες του αντί να τον μιμηθούν ή και να μετανοήσουν, γιατί λόγω της σαρκολατρείας θα έρχονταν η καταστροφή, τον κορόϊδευαν γι’ αυτό επί σαράντα ημερόνυχτα έβρεχε ασταμάτητα με τα γνωστά αποτελέσματα της εξαφάνισης των πάντων κάτω από το νερό και με την Κιβωτό να επιπλέει στο όρος Αραράτ.
Το παράδειγμα του περιστεριού που γύρισε στην Κιβωτό με ένα κλαδί ελιάς, σε αντίθεση με τον κόρακα που έμεινε στα πτώματα, χάραξε μέσα μας το δρόμο του Θεού που έπρεπε ν’ ακολουθούμε κάνοντας πράξεις καλές στο σπίτι, στο σχολείο, παντού και αποφεύγοντας βρώμικα λόγια και κάθε κακό.
Ας μην επεκταθώ στον Πύργο της Βαβέλ και τη σύγχυση των γλωσσών που έφερε η ανθρώπινη αλαζονεία, ούτε σε άλλες διηγήσεις με θετικά και αρνητικά διδάγματα που σημάδεψαν διαχρονικά τη θρησκευτική και κοινωνική ζωή, όπως φράσεις και ονόματα με ιδιαίτερη σημασία, που μαζί με την ιστορία μεταφέρουν μηνύματα και ιδέες που εμπνέουν και παρακινούν σε σπουδαία έργα όπως αυτό που τα τελευταία χρόνια έφερε μία ανάσα καινούργιας ζωής και ελπίδας στην ακριτική Πωγωνιανή της Μητρόπολης της Κόνιτσας. Εννοώ την «Κιβωτό του Κόσμου». Είναι ένα σύγχρονο θαύμα που ξεκίνησε από το Περιστέρι της Αθήνας, απλώθηκε στο Βόλο και έφτασε στα Ελληνοαλβανικά σύνορα του Πωγωνίου όπου κυριολεκτικά σώζονται εκατοντάδες παιδιά.
Το αφιέρωμα του «Πρωινού Λόγου» στην εορταστική εκδήλωση των παιδιών (17/8) μας έκανε να δοξάσουμε τον Θεό για τον εμπνευστή σύγχρονο «Νώε» πατέρα Αντώνιο, χάρη στον οποίο υπάρχει η «Κιβωτός του Κόσμου». Και σώζει από τον σύγχρονο νοητό κατακλυσμό μικρά και μεγάλα παιδιά, αγόρια και κορίτσια και τα ετοιμάζει για τη ζωή, έτσι ώστε πλούσια σε εμπειρίες και αισθήματα, να την αντιμετωπίζουν με πίστη, αισιοδοξία και δύναμη και να θυμούνται την «Κιβωτό» τους καλύτερα και από το καλύτερο σπίτι, γιατί η καλά οργανωμένη ομαδική ζωή πλεονεκτεί σε βιώματα και εμπειρίες και ιδιαίτερα όταν τίθεται κάτω από το βλέμμα του Μεγάλου παιδαγωγού και μέσα στην αγκαλιά της Μάνας Εκκλησίας.
Κάποια τηλεοπτικά κανάλια είχαν δείξει το πρωτοποριακό αυτό ίδρυμα και μου θύμισε τα Kinder Garden του Γερμανού Παιδαγωγού Φρ. Φραίμπελ, ο οποίος υποστήριζε ότι τα παιδιά πρέπει ν’ αναπτύσσονται μέσα στη φύση για ν’ αγαπήσουν τη ζωή, τον εαυτό τους και τους άλλους και να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες με φιλοσοφική θεώρηση της ζωής που χαίρονται τα δώρα του Θεού και συνάμα απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους, καθώς ερχόμενοι σε επαφή με το χώμα και το νερό, τα φυτά και τα ζώα ανακαλύπτουν, μαθαίνουν και δημιουργούν, πράγμα ευχάριστο και παιδαγωγικά απαραίτητο από την προσχολική ηλικία.
Στην εποχή της πολύμορφης κρίσης που ζούμε η «Κιβωτός του Κόσμου» είναι μία μεγάλη ευλογία για τον τόπο μας και μαζί με τον θαυμασμό και τα συγχαρητήρια στον σεβαστό π. Αντώνιο, ας φιλοτιμηθούμε να του συμπαρασταθούμε με όποιο τρόπο μπορούμε όλοι. Εξ άλλου όταν ωφελούμε το σύνολο ωφελούμαστε κι εμείς οι ίδιοι...
Η «Κιβωτός του Κόσμου» με μόνο το όνομά της μας παραπέμπει σ’ αυτή του Νώε και της Εκκλησίας που ονομάζεται Κιβωτός της σωτηρίας, γιατί μας σώζει από τον κατακλυσμό της αμαρτίας με τη θεόπνευστη διδασκαλία της και τα αγιαστικά μυστήρια. Ένα δε από τα ιερά σύμβολά της είναι το περιστέρι για να μας θυμίζει το Άγιο Πνεύμα που εμφανίστηκε στη βάφτιση του Χριστού και βεβαίωσε ότι Αυτός είναι ο Υιός του Θεού, αλλά και αυτό του Νώε που δεν έμεινε σαν τον κόρακα στα ψοφίμια αλλά γύρισε στην Κιβωτό και μας διδάσκει να ασφαλιζόμαστε κοντά της όπου όλα είναι αγνά, σεμνά, ειρηνικά και θεάρεστα.
Εν κατακλείδι, θέλω να ρωτήσω: Ποια ζημιά προκαλούν τα θρησκευτικά που θέλουν να καταργήσουν οι μεταρρυθμιστές της Παιδείας; Αντί ν’ ασχοληθούν με το ότι βγαίνουν Θεολόγοι άθεοι, άπιστοι και αιρετικοί, γιατί επιχειρούν ν’ αλλάξουν την ορθόδοξη πίστη και προκαλούν αναταραχές στο σκάφος της Εκκλησίας αλλά και της Πατρίδας μας που επί αιώνες συμπλέουν και συνυπάρχουν με ειρήνη και αγάπη που στις μέρες μας είναι απαραίτητη παρά ποτέ; Ποια ιδανικά καλλιεργεί το σύγχρονο Σχολείο; Τι είδους πολίτες θα «σηκώσουν τον Ήλιο ψηλά...» αν δε βλέπουν το φως του κόσμου που είναι ο Χριστός;
Και για να κλείσω με τον Νώε: Ποιά «Κιβωτός» θα μας σώσει;