Η Άννα και πώς της φέρθηκαν οι καπεταναίοι του ΕΛΑΣ!

-  Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΚΟΓΚΑ

 Την περασμένη εβδομάδα εγκαινιάστηκε στο χωριό Θεοτόκος Μουσείο και Μνημείο  του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Στα εγκαίνια που παραβρέθηκε και ο Γεν. Γραμματέας του ΚΚΕ, κυριάρχησε το σύνθημα «Δεν υποχωρούμε - συνεχίζουμε…»! Φυσικά διερωτάται κάθε ένας: Τι πράγμα συνεχίζουν; Την πορεία του λεγόμενου σήμερα «Δημοκρατικού Στρατού», με τα δεινά που επισώρευσε στην πατρίδα μας;                                                    Έγκριτος συνεργάτης του «Πρωινού Λόγου» σε άρθρο του στο φ. της 25 λήγοντος μηνός αναφέρεται στο πιο επώδυνο δράμα του λαού μας την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, εστιάζοντας στην περίπτωση επώνυμου γιατρού και η «κατάρα» περίπου στρέφεται κατά του Εθνικού Στρατού, που έπραξε, όσα έπραξε ώστε να μπορούμε εμείς σήμερα να τα σχολιάζουμε  ελεύθερα.
Καλό είναι την ώρα ετούτη να ακουστεί  και μια άλλη άποψη, όχι για το ποιός έφταιξε... αλλά για το πώς συμπεριφέρθηκαν «δημοκρατικά» οι καπεταναίοι του  ΕΛΑΣ, όταν έφυγαν από τα Γιάννενα οι Γερμανοί το 1945.
Από το βιβλίο του γιατρού Πέτρου Αποστολίδη, δημάρχου Ιωαννίνων την περίοδο εκείνη με τον τίτλο «ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ», εκδόσεις «Κέδρος», διαβάζω:
«Σάββατο πρωί, πριν ξημερώσει οι Γερμανοί άδειασαν την πόλη και τα χαράματα  άρχισαν να μπαίνουν τα τμήματα του  ΕΔΕΣ… Οι Ζερβικοί πυροβολούν και τραυματίζουν την Άννα Κολιοδημήτρη κατά λάθος και παρ’ ολίγο να χρεωθεί στον ΕΛΑΣ, γιατί είχαν μπει και  Ελασίτες στην πόλη… Βρισκόμουν στην κάτω πλατεία, που ήταν γεμάτη κόσμο. Τράβηξα προς τα επάνω και έστριψα δεξιά στο Ξενοδοχείο  «ΙΛΙΟΝ» για το σπίτι και ακούω πυκνούς πυροβολισμούς και κόσμος να τρέχει προς τα πάνω. Κάνω να γυρίσω να δω τι συμβαίνει και κάποιος μου φωνάζει «Μην προχωρείς γιατρέ θα σε χτυπήσουν»! Παίρνω το δρόμο και σταματώ στην κλινική  του  Σούλη και μπήκα στην αυλή. Μια περίπολος του Ζέρβα κατηφόριζε φωνάζοντας άγρια στον κόσμο «όλοι στα σπίτια σας…»! Σε λίγο κουβαλάνε στην κλινική μια κοπέλα τραυματισμένη. Ο Σούλης έλειπε. Με έκπληξή μου, βλέπω την Άννα, την αδερφή των Κολιοδημητραίων του Ζέρβα. Το τραύμα ήταν διαμπερές στο μηρό χωρίς ευτυχώς να θίξει ούτε νεύρο, ούτε μεγάλο αγγείο. Της έκανα επίδεση και της είπα ότι είναι ακίνδυνο και σε λίγες μέρες θα κάνει πάλι τις βόλτες της και καθόμουν σε ένα κρεβάτι μέχρι να ‘ρθει ο Σούλης. Καταφθάνουν δυο αντάρτες του  Κολιοδημήτρη και έξαλλοι λένε στην κοπέλα «Βρε Άννα, σε χτύπησαν οι κερατάδες οι Εαμίτες, θα το πληρώσουν ακριβά οι άτιμοι… Θες Άννα να κάψουμε αυτή τη στιγμή τα Γιάννενα».
Άκουγα μελαγχολικός τις ηλίθιες και επικίνδυνες καυχησιολογίες και αναρωτιόμουν σε  ποιανών χέρια πέσαμε… Τότε ακούω την Άννα. Αφήστε τα αυτά, δε με χτύπησε κανένας Εαμίτης. Οι δικοί μας αντάρτες με χτύπησαν από τον περίβολο του Στρατηγείου. Οι αντάρτες έφυγαν. Αργότερα μάθαμε ποια καταστροφή αποφεύχθηκε με τη δήλωση εκείνη της Άννας.
Μπράβο Άννα παιδί μου. Εσύ  είσαι πιο γενναία και τίμια από πολλούς άνδρες».
Αυτή την Άννα που την συγχαίρει για την γενναιότητα και τιμιότητά της ο αείμνηστος γιατρός Πέτρος Απστολίδης, ας παρακολουθήσουμε πως την αντιμετώπισαν οι καπεταναίοι του ΕΛΑΣ, όταν έδιωξαν στην Κέρκυρα το Ζέρβα.
Στο βιβλίο του έγκριτου  δικηγόρου Χαρίλαου Τσόγκα με τον τίτλο «ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ» στη σελίδα 88 διαβάζουμε: «Με  εντολή των καπεταναίων του Συντάγματος Τζουμερκιώτη συνέλαβαν στα Γιάννενα, την Άννα Περικλή Ζήκου και  τη μεγαλύτερη αδερφή της Ουρανία και ύστερα από σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια με φορτηγό τις μετέφεραν στα Πεστά, από όπου τα μεσάνυχτα τις  κουβάλησαν ξυπόλητες, αφού τους πήραν τα παπούτσια, στο χάνι Εμίν Αγά και από εκεί στην Παναγιά της Λαγκιώτισας, όπου τις εκτέλεσαν με φρικτό τρόπο».
Τα παληκάρια του Συντάγματος Τζουμερκιώτη… που σκόρπισαν το θάνατο σε εκατοντάδες φιλήσυχους ανθρώπους της Λάκκας Σουλίου, είναι αυτά που  στελέχωσαν τον καλούμενο σήμερα «Δημοκρατικό Στρατό», ενώ τότε «κομμουνιστοσυμμοριτισμό» και για τους οποίους εγκαινιάζουν Μουσείο και στήνουν Μνημείο στο Γράμμο. Έτσι αυτά τα στελέχη του Δημ. Στρατού φέρθηκαν  στην Άννα, μόλις δυο μήνες αργότερα από  την ημερομηνία  που τη συνέχαιρε ο Πέτρος Αποστολίδης. Την άρπαξαν, της λεηλάτησαν το κορμάκι και την ψυχή της χωρίς καμιά αιτία και αφορμή γιατί έτσι εδραίωναν τη δημοκρατία τους.
Η ψυχούλα της Άννας φτερουγίζει ψηλά στα ουράνια και ατενίζει με λύπη ίσως όσα συμβαίνουν σήμερα. Ετούτες οι λίγες γραμμές είναι το ελάχιστον που  δικαιούται η τίμια και γενναία αυτή κοπέλα…